Πώς ζει, σήμερα, ο άνθρωπος του “πολιτισμένου” κόσμου;

Η παράσταση “Raised in Captivity” του Nicky Silver έρχεται για πρώτη φορά στην ελληνική σκηνή από την Ομάδα Γκαράζ, συνδυάζοντας τον κωμικό και δραματικό λόγο. Από τις 25 Απριλίου και για 9 παραστάσεις, το έργο θα παρουσιάζεται κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00 στο Θέατρο Μπέλλος, με μια δυναμική ομάδα ηθοποιών που φέρνει στη ζωή τις αμφιλεγόμενες και τραγικές ιστορίες των χαρακτήρων του.

Η υπόθεση του έργου ακολουθεί τον Σεμπάστιαν, έναν νεαρό άνεργο δημοσιογράφο, που ζει απομονωμένος από τον κόσμο τα τελευταία δέκα χρόνια λόγω της απώλειας του συντρόφου του. Όταν η μητέρα του πεθαίνει ξαφνικά, επιστρέφει στην πόλη όπου μεγάλωσε και αναγκάζεται να αντιμετωπίσει τις αναπάντεχες αλλαγές στη ζωή του, μέσα από σχέσεις με την ευάλωτη αδελφή του, τον σύζυγό της που εγκαταλείπει την ιατρική για την τέχνη και την ψυχολόγο του, που πλησιάζει τα όρια της τρέλας.

Η συναισθηματική φόρτιση και η αναζήτηση για επικοινωνία και κατανόηση σε έναν κόσμο που καταρρέει, είναι τα βασικά θέματα που πραγματεύεται το έργο με έναν έξυπνο συνδυασμό μαύρου χιούμορ και βαθιάς ανθρώπινης ευαισθησίας.

Θοδωρής Οικονόμου: “Ήθελα να αγκαλιάσω μουσικά τη ρευστότητα του έργου”

Η μουσική, που διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην ατμόσφαιρα της παράστασης, ενσωματώνει ηχητικά τοπία που υπογραμμίζουν τις συναισθηματικές εντάσεις και τις εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων. Ο Θοδωρής Οικονόμου, ο οποίος ανέλαβε τη μουσική σύνθεση και το ηχητικό τοπίο, μιλά για τη διαδικασία δημιουργίας της μουσικής για το “Raised in Captivity”: “Με το που διάβασα το έργο, εντυπωσιάστηκα από την ικανότητά του να συνδυάζει το χιούμορ με την ένταση. Επηρεάστηκα πολύ από τον τρόπο γραφής του Nicky Silver, ο οποίος δημιουργεί χαρακτήρες που είναι τραυματισμένοι αλλά ταυτόχρονα πολύ ζωντανοί. Η προσέγγιση στη μουσική ήταν να αγκαλιάσει αυτή τη ρευστότητα του έργου, δημιουργώντας έναν ήχο που θα μπορούσε να ενισχύσει την ένταση και την έντονη συναισθηματική φόρτιση των στιγμών.”

Η θεματική του έργου αγγίζει την απώλεια, τη μοναξιά και τις ανθρώπινες σχέσεις. Υπήρξαν στιγμές που η μουσική έπρεπε να τονίσει αυτά τα συναισθήματα με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο; Ο Θοδωρής εξηγεί: “Η μουσική για μένα είναι ένα εργαλείο για να δημιουργήσω σκηνικό χώρο. Στο “Raised in Captivity”, η μουσική ακολουθεί και ενισχύει τις συναισθηματικές καταστάσεις των χαρακτήρων. Υπάρχουν στιγμές που η μουσική είναι πολύ λιτή και σπασμένη, για να εκφράσει τη μοναξιά, αλλά και στιγμές με μεγαλύτερες μελωδίες που φέρνουν στο φως τη δύναμη των σχέσεων και των συγκρούσεων που συμβαίνουν στη σκηνή.”

Υπήρξαν ιδιαίτερες στιγμές όπου η μουσική έπρεπε να προσαρμοστεί ή να εξελιχθεί για να ταιριάζει καλύτερα με τις ερμηνείες των ηθοποιών; Η απάντηση του Θοδωρή ήταν σαφής: “Φυσικά. Η μουσική και η ερμηνεία των ηθοποιών είναι σε συνεχή αλληλεπίδραση. Υπήρχαν στιγμές στην πρόβα που έπρεπε να προσαρμόσουμε τη μουσική ώστε να ταιριάξει καλύτερα με τις ερμηνείες των ηθοποιών και τις εξελίξεις στην παράσταση. Αυτή η διαδικασία είναι συνεχής και πολύ δημιουργική για όλους μας.”

“Η συνεργασία με τους συγκεκριμένους ανθρώπους και η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε στην ομάδα ήταν κάτι που με γοήτευσε ιδιαίτερα”, σημειώνει ο Θοδωρής Οικονόμου: “Η ανοιχτότητα όλων των συνεργατών και το γεγονός ότι όλοι είμαστε δεσμευμένοι στην ίδια καλλιτεχνική διαδικασία έκαναν την εμπειρία μοναδική.”