Όταν ο Στιβ Κούγκαν πήρε μαθήματα ζωής από έναν πιγκουίνο

Μάλλον το πιο απίθανο «βασισμένο σε αληθινή ιστορία» που πρόκειται να δούμε φέτος στο σινεμά, το φιλμ του Πίτερ Κατάνεο (“Άντρες με τα Όλα τους”) εξιστορεί τη φιλία ανάμεσα σε έναν άγγλο ακαδημαϊκό και σε έναν, ναι, πιγκουίνο, στην Αργεντινή των ‘70s.

Ας εξηγήσουμε λίγο παραπάνω.

Βασισμένη στο ομώνυμο, επιτυχημένο μυθιστόρημα του Τομ Μισέλ, η ταινία “Μαθήματα από Έναν Πιγκουίνο” (που κυκλοφορεί στις αίθουσες την Πέμπτη 5 Ιουνίου) ακολουθεί την ιστορία ενός Άγγλου που ταξιδεύει μέχρι την Αργεντινή τη δεκαετία του 1970 για να δουλέψει σε ένα σχολείο και η ζωή του οποίου αλλάζει ριζικά όταν γίνεται φίλος με έναν μικρό πιγκουίνο που θα του διδάξει τα σημαντικότερα μαθήματα της ζωής.

Οι υποψήφιοι για Όσκαρ Στιβ Κούγκαν (“The Trip to Greece”) και Τζόναθαν Πράις (“The Two Popes”) πρωταγωνιστούν στη νέα ταινία του επίσης υποψήφιου για Όσκαρ σκηνοθέτη, Πίτερ Κατάνεο (“Άντρες με τα Όλα τους”).

Στο memoir που έγραψε ο Τομ Μισέλ, ακολουθεί την ιστορία του από τα ‘70s όταν, κατά την επίσκεψή του σε μια παραλία της Ουρουγουάης, βρέθηκε αντιμέτωπος με σωρεία νεκρών πιγκουίνων καλυμμένων με πετρέλαιο. Όταν βρήκε έναν από αυτούς ακόμα ζωντανό, αποφάσισε να τον σώσει, παίρνοντάς τον –έστω και διστακτικά– μαζί του για να τον καθαρίσει και να τον ταΐσει.

Μόνο που μετά, ο πιγκουίνος δεν έλεγε να τον αφήσει. Τον ακολουθούσε παντού. Σε μια σκηνή της ταινίας που εξασφάλισε αποκλειστικά το News24/7, μπορούμε να δούμε τον κεντρικό χαρακτήρα – που στην κινηματογραφική μεταφορά της ιστορίας υποδύεται ο Στιβ Κούγκαν – να προσπαθεί να κρύψει τον πιγκουίνο, κι αργότερα να προσποιείται στο τηλέφωνο πως θα τον εγκαταλείψει.

Με έναν συνδυασμό βρετανικού χιούμορ αλλά και μελαγχολικού δράματος, το φιλμ επιχειρεί να πει μια αληθινή ιστορία εντοπίζοντας την καρδιά και το συναίσθημά της. Δείτε τη σκηνή, για να πάρετε μια πρώτη γεύση:

«O Χουάν Σαλβαδόρ, είναι ένας μικρός Πιγκουίνος του Μαγγελάνου», εξηγεί ο Πίτερ Κατάνεο. «Όπως όλα τα αγαπημένα μας κατοικίδια, η γοητεία του οφείλεται εν μέρει στις ατέλειές του. Το να τον τραβήξουμε με την κάμερα απαιτούσε σίγουρα μια ανορθόδοξη, φυσική προσέγγιση. Όμως σκηνοθετώντας τον έτσι, ανακάλυψα πως ανοίχτηκε μια μαγική πόρτα που δεν την περιμέναμε. Οι μικρές του αυθόρμητες στιγμές έφεραν χαρά τόσο στους ηθοποιούς όσο και στο συνεργείο, και μερικές από αυτές είναι οι αγαπημένες μου σκηνές στην ταινία», καταλήγει ο σκηνοθέτης της ταινίας.

Τα υπόλοιπα, επί της οθόνης.