Ο Τραμπ επιστράτευσε την Ελλάδα για να ενοχοποιήσει τη μετανάστευση
Διαβάζεται σε 6'
Το ζήτημα της μετανάστευσης κυριάρχησε στην ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ στην 80η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Η αναφορά στην Ελλάδα και η σύνδεση με τις φυλακές.
- 23 Σεπτεμβρίου 2025 21:05
Την «ανεξέλεγκτη» – κατ’ αυτόν – μετανάστευση επέλεξε να αναγάγει ως το μεγαλύτερο ζήτημα της εποχής μας ο αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, από το βήμα της 80ης Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, σε μια περίοδο που η υφήλιος βρίσκεται αντιμέτωπη με ολοένα και περισσότερους αιματηρούς πολέμους.
Και μάλιστα, για να υποστηρίξει το αφήγημά του, ο Ντόναλντ Τραμπ χρησιμοποίησε και την Ελλάδα, όταν απευθύνθηκε στην Ευρώπη και τους κινδύνους που υποστηρίζει ότι αντιμετωπίζει από την μετανάστευση, λέγοντας μάλιστα πως οι ευρωπαϊκές χώρες βαδίζουν «προς την κόλαση».
Ο Αμερικανός πρόεδρος, καυχήθηκε για τα αυστηρά μέτρα που έχει λάβει η κυβέρνησή του, λέγοντας τα εξής: «Έχουμε κάνει τολμηρές ενέργειες για να σταματήσουμε γρήγορα τη μη ελεγχόμενη μετανάστευση. Μόλις αρχίσαμε να συλλαμβάνουμε και να απελαύνουμε όλους όσους πέρασαν τα σύνορα και να αφαιρούμε τους παράνομους μετανάστες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, απλά σταμάτησαν να έρχονται.» ενώ παράλληλα χαρακτήρισε το ποσοστό της μετανάστευσης στην Ευρώπη ως μέρος της «παγκοσμιοποιημένης ατζέντας μετανάστευσης».
Στη συνέχεια, ερχόμενος στα της Ευρώπης, υποστήριξε πως «σχεδόν το 50% των φυλακισμένων στις γερμανικές φυλακές ήταν ξένοι υπήκοοι ή μετανάστες, στην Αυστρία το 53% των ανθρώπων στη φυλακή ήταν από ανθρώπους που δεν ήταν από το μέρος που βρίσκονται, στην Ελλάδα το ποσοστό ήταν 54% και στην όμορφη Ελβετία 72%» επικαλούμενος στοιχεία του Συμβουλίου της Ευρώπης για το 2024.
Σε μια σοκαριστική προτροπή, είπε προς τις χώρες που θεωρεί ότι έχουν κατακλυστεί από μετανάστες: «Ήρθε η ώρα να τελειώσετε το αποτυχημένο πείραμα των ανοιχτών συνόρων. Πρέπει να το τελειώσετε τώρα. Οι χώρες σας πηγαίνουν στην κόλαση».
Μάλιστα, μέρος του αφηγήματός του ήταν και η προσωπική επίθεση στον δήμαρχο του Λονδίνου, Σαντίκ Χαν, αποκαλώντας τον «απαίσιο», καταλήγοντας αυθαίρετα στο συμπέρασμα ότι θέλει να επιβάλει τη σαρία στη βρετανική πρωτεύουσα.
Ευθύνες για την μετανάστευση είχε αρχικά επιρρίψει και στον ΟΗΕ, κατηγορώντας τον ότι δεν τον βοήθησε στις διάφορες ειρηνευτικές του προσπάθειες (μεταξύ των οποίων οι επτά πόλεμοι που υποστηρίζει ότι διευθέτησε) και τον κατηγόρησε ότι χρηματοδοτεί την ανεξέλεγκτη μετανάστευση. «Τα Ηνωμένα Έθνη χρηματοδοτούν μια επίθεση στις δυτικές χώρες και τα σύνορά τους. Ο ΟΗΕ υποστηρίζει άτομα που εισέρχονται παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες», δήλωσε, αναφερόμενος στην οικονομική βοήθεια που έχει παράσχει ο ΟΗΕ σε μετανάστες που έχουν ανάγκη.
Επιπλέον, είπε, επιτιθέμενος στον ΟΗΕ: «Ο ΟΗΕ έχει τεράστιες δυνατότητες. Το έχω πει πάντα. Το μόνο που φαίνεται να κάνουν είναι να γράφουν μια πολύ έντονα διατυπωμένη επιστολή και μετά ποτέ να μην την ακολουθούν. Είναι κενές λέξεις, και οι κενές λέξεις δεν λύνουν τον πόλεμο. Το μόνο που λύνει τους πολέμους είναι η δράση».
Τι πραγματικά ισχύει
Η πολιτική “μηδενικής ανοχής” του Ντόναλντ Τραμπ και ο ισχυρισμός ότι οι μετανάστες αποτελούν απειλή για την ασφάλεια των ΗΠΑ και των πολιτών τους, αποτελεί κεντρικό σημείο της ρητορικής Τραμπ, ο οποίος καγχάζει για την αποτελεσματικότητα των μέτρων που έλαβε η κυβέρνησή του.
Ωστόσο η πραγματικότητα, είναι διαφορετική. Μπορεί οι παράνομες διασυνοριακές διελεύσεις να μειώθηκαν, όπως υποστηρίζει, στο χαμηλότερο επίπεδο δεκαετιών στους πρώτους μήνες της προεδρίας του, ωστόσο, οι ειδικοί στη μετανάστευση εξηγούν ότι το ζήτημα είναι αρκετά σύνθετο και ότι δεν μιλάμε για έλεγχο της μετανάστευσης. Επίσης, πολλές από τις σκληρές πρακτικές που πήγε να εφαρμόσει η κυβέρνηση Τραμπ εναντίον μεταναστών, ανετράπησαν στα δικαστήρια.
Την ίδια ώρα, η δήλωση ότι οι ευρωπαϊκές χώρες «πηγαίνουν στην κόλαση» λόγω της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων είναι συναισθηματική, υποκειμενική και δεν μπορεί να τεκμηριωθεί. Πολλές ευρωπαϊκές χώρες για παράδειγμα αναφέρουν τόσο πολιτιστικά όσο και οικονομικά οφέλη από τη μετανάστευση, όπως σημειώνει ο Guardian.
Επιπλέον, ο όρος «ανοιχτά σύνορα» είναι προβληματικός και εντελώς παραπλανητικός, καθώς οι ευρωπαϊκές χώρες δεν εφαρμόζουν τέτοια πολιτική. Οι περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Σένγκεν επιτρέπουν την ελεύθερη κίνηση και την απουσία ελέγχων στα εσωτερικά τους σύνορα, αλλά εφαρμόζουν αυστηρούς και συχνά απάνθρωπους ελέγχους στα εξωτερικά σύνορα, με αποτέλεσμα να κατηγορούνται για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Στην περίπτωση του ΟΗΕ, αξίζει να σημειωθεί ότι τα Ηνωμένη Έθνη έχουν πετύχει στην επίλυση πολλών συγκρούσεων από την ίδρυσή του το 1945 και έχουν παράσχει πολλές ειρηνευτικές αποστολές, ενώ αλλού στάθηκαν ανεπαρκή. Σημαντικά παραδείγματα είναι η συμφωνία του 1988 που έληξε τον πόλεμο Ιράν-Ιράκ μετά από οκτώ χρόνια μάχης που στοίχισαν περίπου 1 εκατομμύριο ζωές και από τις δύο πλευρές. Επίσης, έχει επιτύχει την επίλυση αρκετών εμφυλίων πολέμων, κυρίως στη Ναμίμπια, το Ελ Σαλβαδόρ, τη Μοζαμβίκη και την Καμπότζη. Ωστόσο, ο οργανισμός έχει επίσης καταγράψει σημαντικές αποτυχίες, όπως η αποτυχία του να αποτρέψει τη γενοκτονία στη Ρουάντα και στη Βοσνία τη δεκαετία του 1990.
Όσον αφορά στον ισχυρισμό του Αμερικανού προέδρου ότι έχει «τελειώσει» επτά πολέμους, είναι ιδιαίτερα προβληματικός. Για παράδειγμα, ενώ η εκεχειρία που διαμεσολαβήθηκε με τη συμμετοχή των ΗΠΑ και του Κατάρ έληξε 12 ημέρες μαχών μεταξύ Ισραήλ και Ιράν τον Ιούνιο, ακολούθησε την απόφαση του Τραμπ να βομβαρδίσει τις εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ουρανίου στο Φορντό του Ιράν, κάτι που είχε προηγουμένως υποσχεθεί να αντιμετωπίσει μέσω διαπραγματεύσεων. Πολλοί αναλυτές έχουν αμφισβητήσει δημοσίως αν η διαφωνία για τις πυρηνικές φιλοδοξίες του Ιράν έχει επιλυθεί και προειδοποιούν ότι η σύγκρουση μπορεί να αναζωπυρωθεί.
Ενώ η παρέμβαση του Λευκού Οίκου έχει τερματίσει εξάρσεις μάχης σε άλλες παγκόσμιες περιοχές κρίσης – για παράδειγμα, μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν για το Κασμίρ ή Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ – οι συμφωνίες σε πολλές περιπτώσεις φαίνεται να είναι εύθραυστες, προσωρινές ή μη επικυρωμένες.
Ταυτόχρονα, οι υποσχέσεις του Τραμπ πριν από τις εκλογές για το τέλος των πολέμων που διαρκούν πολλά χρόνια μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, καθώς και μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς στη Γάζα, παραμένουν ανεκπλήρωτες.