ΤΟ HOUSE OF GUINNESS ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΠΩΣ ΘΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ

Στο House of Guinness, τη νέα επιτυχία του Netflix, μαθαίνεις πώς το brand απέκτησε για σήμα την άρπα, ότι δεν είναι μαύρη, αλλά κόκκινη που γίνεται μαύρη, όταν την βάζουμε στο ποτήρι.

Παρεμπιπτόντως, την σερβίρουμε με το κουτί σε γωνία 45 μοιρών, σταματάμε όταν φτάνουμε στα 2/3 του ποτηριού και δίνουμε 90’’ να γίνουν οι διεργασίες. Μετά συμπληρώνουμε.

Στις σύγχρονες Guinness, με το που ανοίξουμε το κουτί, “σκάει” μια μαύρη μπίλια που έχει μείγμα αζώτου και stout, που βοηθάει στη διάδοση του αζώτου. Το αποτέλεσμα είναι ο κρεμώδης αφρός.

Στα του νέου masterclass του Steven Knight, του ανθρώπου που έδωσε στον κόσμο των Peaky Blinders (και το «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος;»), θα δεις πώς τέσσερις κληρονόμοι αμύθητης περιουσίας, οι Arthur, Edward, Anne και Ben Guinness χειρίστηκαν τον εαυτό τους και τη ζυθοποιία του πατέρα τους, μετά το θάνατο του.

Όλα αρχίζουν με το πώς ο πατέρας τους κατάφερε να κάνει τα παιδιά του να αισθάνονται δυστυχισμένα, με τη διαθήκη του. Μετά ανακαλύπτεις τους χαρακτήρες, να ανακαλύπτουν τους εαυτούς τους (προφανώς και όλοι είναι περίπλοκοι -duh), σε μια αφήγηση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το Succession, το The Crown και το Peaky Blinders, μαζί!

Εν τω μεταξύ, το House of Guinness διαδραματίζεται στα 1900. Όπως το Peaky Blinders.

Μήπως ο Knight έχει μια εμμονή με αυτήν την εποχή;

Υπάρχει αλήθεια, κάποια άλλη στιγμή της ανθρώπινης ιστορίας που θέλει να μεταφέρει στην οθόνη;

«Όλες. Από την αρχαία Ελλάδα έως τώρα. Θέλω να κάνω Western. Τα πάντα» είπε σε συνέντευξη του στο κανάλι του BAFTA, στο YouTube.

Υπάρχει όμως, ένα “αλλά”.

«Σκεφτόμαστε ότι σύγχρονο είναι το ένα μισό και το εποχής το άλλο μισό. Δεν ισχύει αυτό. Το σύγχρονο… είναι η τελευταία δεκαετία, σε μια περίοδο 2000 ετών. Γιατί λοιπόν, να μην πάω στο σημείο που υπάρχει όλο αυτό το υπέροχο δράμα;».

Θα μπορούσε να κάνει έναν James Bond, στο 1900;

«Γιατί όχι (γελάει);».

«Η μουσική γίνεται η γέφυρα μεταξύ του τώρα και του τότε»

Θα έλεγε κανείς πως ο Knight ξέρει να “φτιάχνει” επιτυχίες. Δεδομένα δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, από τη μουσική έως το ambiance της κάθε εποχής που μας μεταφέρει, μέσω κοστουμιών, φωτογραφίας και όλων των άλλων “εργαλείων” που έχει στη διάθεση του.

Όπως πάντα, κεντρικό ρόλο έχει η μουσική.

Κατά τον δημιουργό της νέας επιτυχίας του Netflix, η σειρά των 8 επεισοδίων «έχει ενέργεια, ρυθμό, διασκέδαση, δράμα, ανθρώπους που έχουν πλήρη επίγνωση του παραλογισμού τους.

Το soundtrack τα λέει όλα. Είναι σαν reel. Δεν σταματάει ποτέ. Ενίοτε σταματάς για να πάρεις μια ανάσα, αλλά συνεχίζεις να προχωράς».

Στο soundtrack υπάρχει και κάτι που λατρέψαμε στο Mobland.

«Οι άνθρωποι δεν έχουν αλλάξει τα τελευταία 2.000 χρόνια. Αυτό που κάνει η σύγχρονη μουσική, είναι να χτίζει γέφυρες μεταξύ του σύγχρονου κοινού και την περιόδου που εκτυλίσσεται η σειρά.

Σου δίνει την άδεια να νιώσεις το συναίσθημα της μουσικής και να καταλάβεις αυτούς τους νέους ανθρώπους του 1868. Να νιώσεις όπως ένιωθαν εκείνοι. Kαι αυτό εκφράζεται με τρόπο που είναι υποσυνείδητος».

Ο Knight προσθέτει ότι «στην πραγματικότητα, οι κληρονόμοι της ζυθοποιίας ήταν άνθρωποι που ήταν 20χρονοι. Τα παιδιά μου είναι σε αυτήν την ηλικία και δεν μπορώ να φανταστώ τι θα έκαναν, αν κληρονομούσαν κάτι τόσο μεγάλο.

Τα παιδιά του Guinness αντέδρασαν με την ενέργεια και την αυτοπεποίθηση, που έχουν οι νέοι άνθρωποι. Θέλουν κάτι και το διεκδικούν. Είναι σαν άλογα που καλπάζουν.

«Αυτό θέλουν να νιώσει το κοινό, είναι εξάντληση με το πέρας των οκτώ ωρών».

Σίγουρα ο Knight βοηθήθηκε και από το χρονικό και χωρικό πλαίσιο στο οποίο τοποθετήθηκε η ιστορία.

«Είναι αυταπόδεικτο πως η ιστορία της Ιρλανδίας έχει υπάρξει ταραχώδης. Υπήρξαν πολλές συγκρούσεις και το δράμα ελκύεται από αυτού του είδους τα πράγματα. Είναι κάτι το πολύ αναγνωρίσιμο στο βρετανικό, το ευρωπαϊκό και το αμερικανικό κοινό».

Ό,τι θα δείτε, λοιπόν είναι αυτό που συνέβη «αλλά εκφράζεται πιο ακραία».

«Τα σενάρια του Knight είναι η Βίβλος»

Ό,τι θα παρακολουθήσεις, δημιουργήθηκε με την στενή συνεργασία του Knight με την Ivana Lowell, κληρονόμο της οικογένειας Guinness που τέλεσε χρέη συμβούλου και τη συνεργασία του δημιουργού με ιστορικούς.

Fun Fact: Τη σήμερον ημέρα δεν υπάρχει απόγονος της οικογένειας Guinness που να δουλεύει στην επιχείρηση, που συγχωνεύτηκε με την Grand Metropolitan το 1997, όταν προέκυψε η Diageo. Είναι η παραγωγός και άλλων ποτών, όπως τα Smirnoff, Johnnie Walker και Baileys. Οι Guinness έχουν μετοχές, αλλά όχι εκτελεστικό ρόλο στην εταιρεία -ή την όποια δουλειά εντός της Diageo.

Όσοι έκαναν τη δική τους έρευνα για την οικογένεια (μεταξύ των οποίων πολλοί Ιρλανδοί)- είχαν δυσκολίες να βρουν πληροφορίες για τους Guinness. Δεν υπήρχαν καν, φωτογραφίες διαθέσιμες.

Η Emily Fairn που υποδύεται την μοναδική κόρη του Guinness, εξηγεί πως «η ιστορία μπορεί να είναι αναξιόπιστη με αυτού του είδους τα πράγματα, γιατί κανείς δεν θέλει να διατυμπανίζει τα πιο βαθιά, σκοτεινά οικογενειακά μυστικά. Ο Steven πήρε πρωτοβουλίες για να διηγηθεί τι συνέβη και έφτιαξε έναν ζωντανό, γεμάτο κόσμο, στον οποίον βουτήξαμε».

Για αυτό και οι πρωταγωνιστές, όπως είπαν, επικέντρωσαν στο να δώσουν ζωή σε αυτό που είχε στο μυαλό του ο Κnight, ο οποίος ήταν εκ των βασικών λόγων που διεκδίκησαν ή αποδέχθηκαν τους ρόλους.

Ο Fionn O’Shea, o οποίος υποδύεται τον μικρότερο γιο της οικογενείας, Ben είπε μάλιστα, πως «τα σενάρια του Steve είναι η Βίβλος κι εμείς προσπαθούμε να φέρουμε στη ζωή το όραμα του».

Η διαθήκη που βύθισε στην κατάθλιψη τους κληρονόμους

Στη συνέντευξη που έδωσε στο κανάλι των BAFTA, ο Knight ομολόγησε, επίσης, πως σε ό,τι αφορά το House of Guinness «αξίζουν συγχαρητήρια στην παραγωγή με την οποία συνεργάζομαι πολύ. Ήταν κάτι που είχαμε στο συρτάρι για κάποια χρόνια και με κάλεσαν να δω μέρος της έρευνας που είχαν κάνει.

Αμέσως αναρωτήθηκα “πώς δεν έχει το έχει κάνει ήδη κάποιος;”.

Υπήρχαν τόσες φανταστικές ιστορίες και απίστευτοι χαρακτήρες, από την αρχή έως το τέλος, από την αρχή της ιστορίας στα 1700, έως τώρα. Ήταν όμως, εκείνη η ημέρα του 1868 που πραγματικά ξεχώριζε, όταν ο Benjamin Guinness πέθανε και η διαθήκη του έκανε τα τέσσερα παιδιά του, στα οποία περνούσαν εκατομμύρια λίρες, κάστρα, λίμνες και γη, δυστυχισμένα.

Αυτό ήταν μια φανταστική εκκίνηση, για να δούμε πώς θα εξελιχθούν οι ζωές τους».

-Πόσο βοήθησε ότι ήταν μια πραγματική ιστορία;

«Ήταν καλό, γιατί είχαμε τους θεμελιώδεις λίθους των πραγματικών γεγονότων. Αν τα χρησιμοποιήσεις ως χάρτη, δημιουργείς τους χαρακτήρες με όσα γνωρίζεις για αυτούς. Επειδή αναφερόμαστε για τη δεκαετία του 1860, δεν υπάρχει τεράστια ποσότητα προσωπικών λεπτομερειών, για το τι άνθρωποι ήταν, τι προτιμούσαν, τι τους άρεσε.

Υποθέτω πως έγιναν έγιναν γνωστά μόνο τα σκάνδαλα και οι πολιτικές -είναι τομείς στους οποίους μπορείς να βρεις πράγματα για τους ανθρώπους.

Από εκεί, δημιουργείς τους χαρακτήρες και μετά πλοηγείσαι μεταξύ των θεμελιωδών λίθων».

-Μήπως ήταν σχεδόν δώρο ότι δεν υπήρχαν πολλές πληροφορίες για τους χαρακτήρες;

«Ναι, τρόπον τινά. Γιατί δεν μπορείς να αποδείξεις αν κάτι είναι αληθές. Και μετά είναι πολύ δύσκολο να αποδείξεις ότι κάνει δεν είναι αληθές.

Έχω την αίσθηση πως το κοινό θα συγχωρήσει την έλλειψη απόλυτης ιστορικής ακρίβειας, δεν θα σταματήσει να παρακολουθεί, εξαιτίας του χάους της πραγματικότητας.

Όσο και αν το αγαπώ αυτό, προσπαθώ να κρατήσω όση περισσότερη ακρίβεια μπορώ, προκειμένου να κάνω κάτι “εύπεπτο” ως drama.

Πρέπει να ακολουθείς το μοτίβο και κάποιες φορές, να αναμοχλεύεις τα πράγματα.

Κανείς όμως, δεν θα παρακολουθήσει το House of Guinness, για να μάθει την ιστορία της οικογένειας. Μπορούν να την ανακαλύψουν και οι ίδιοι, μόνοι τους.

Είμαι πάντα υπέρ, αυτών που αναζητούν πράγματα στο Internet και να μαθαίνουν όσα περισσότερα μπορούν, για ό,τι έχει γίνει.

Εν προκειμένω, το ζητούμενο μου ήταν να παραμείνω αληθινός στο πνεύμα των χαρακτήρων. Και αυτό πιστεύω ότι είναι πολύ ακριβές».

«Προσπάθησα, όπου ήταν δυνατόν, να απονείμω δικαιοσύνη στις ζωές που έζησαν, γιατί αυτοί οι τύποι έζησαν μεγάλες ζωές. Και κάποια από αυτά τα πράγματα επηρέασαν την ιστορία. Συχνά, η ιστορία επηρέασε εκείνους».

Αντανακλά την στιγμή που συνέβη κάτι εξαιρετικό με αυτήν την οικογένεια, η οποία οικογένεια φτιάχνει φανταστική μπύρα».

Αν κατάλαβα καλά από το φινάλε, το πιθανότερο είναι να υπάρξει και συνέχεια. Οι πρωταγωνιστές είπαν πως βλέπουν τους εαυτούς τους στο σκηνικό μιας δεύτερης σεζόν!