Πώς η πρώτη πολιτεία της Αμερικής επέζησε από μια κλιματική καταστροφή πριν από 4.200 χρόνια

Αρχαιολόγοι στο Περού εντόπισαν νέα στοιχεία που αποδεικνύουν πώς η αρχαιότερη γνωστή πολιτεία της Αμερικής επιβίωσε από μια κλιματική καταστροφή, χωρίς να καταφύγει στη βία.

Η ομάδα που ηγείται η διάσημη Περουβιανή αρχαιολόγος Ρουθ Σάντι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πριν από περίπου 4.200 χρόνια, μια σφοδρή ξηρασία ανάγκασε τον πληθυσμό να εγκαταλείψει την αρχαία πόλη Καράλ και να μετακινηθεί σε κοντινές περιοχές.

Στους νέους οικισμούς, άφησαν εντυπωσιακά ανάγλυφα που απεικόνιζαν τα θύματα ενός λιμού, μαζί με μηνύματα προς τις μελλοντικές γενιές

«Άφησαν όλα αυτά τα στοιχεία για να μην ξεχάσουν οι άνθρωποι ότι η κλιματική αλλαγή ήταν πολύ σοβαρή, προκαλώντας μια κρίση στην κοινωνία και τον πολιτισμό της Καράλ. Δεν ήθελαν οι άνθρωποι να ξεχάσουν τι το προκάλεσε», δήλωσε η Σάντι, καθώς εξέταζε έναν ναό-πυραμίδα.

Οι άνθρωποι της Καράλ εγκατέστησαν νέες κοινότητες σε περιοχές όπως η Βίχαμα, δυτικά της Καράλ, στην ξηρή ακτή του Ειρηνικού, όπου επιβίωσαν ψαρεύοντας στη θάλασσα και καλλιεργώντας στην κοιλάδα του ποταμού Ουάουρα. Ένας άλλος οικισμός, η Πενίκο, 16 χιλιόμετρα ανατολικά της Καράλ, χρονολογείται στην ίδια περίοδο, μεταξύ 1800 και 1500 π.Χ., και είχε αναπτυχθεί στην κοιλάδα του ποταμού Σούπε.

Οι αρχαιολόγοι αναφέρουν ότι οι άνθρωποι της Καράλ μετέφεραν την προηγμένη διακοσμητική τεχνοτροπία τους στις νέες πόλεις, οι οποίες περιλάμβαναν νέες εικόνες που αφηγούνταν την ιστορία της επιβίωσης τους.

Ένα τέτοιο σύνολο εικόνων ανακαλύφθηκε στη Βίχαμα, όπου στους τοίχους ενός ναού στην κορυφή μιας πλατφόρμας της ερήμου απεικονίζονται λιμοκτονούσες μορφές με κοιλιές που έχουν «βουλιάξει» και πλευρά που προεξέχουν. Από πάνω τους, στη δεύτερη τοιχογραφία, εμφανίζονται έγκυοι, χορευτές και δύο μεγάλα ψάρια.

Από πάνω και σε πιο ψηλό τοίχο, υπάρχει μια σχεδόν καρτουνίστικη εικόνα με το πρόσωπο ενός βατράχου που αναδύεται από τη γη και χτυπιέται από κεραυνό στο κεφάλι.

«Μετά από τους θανάτους, τις άδειες κοιλιές, εμφανίζεται ο βάτραχος, που αναδύεται από τη Γη και χτυπιέται από τον κεραυνό, σαν να αναγγέλλει την άφιξη του νερού», εξήγησε η Σάντι.

Ο ρόλος της ξηρασίας στην κατάρρευση των πολιτισμών

Όπως μεταδίδει ο Guardian, η ξηρασία που έπληξε την Καράλ μπορεί να ήταν μέρος μιας τεράστιας ξηρασίας, γνωστής ως 4.2ka, η οποία σύμφωνα με ορισμένους αρχαιολόγους, ανάγκασε τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν ακμάζουσες πόλεις στη Μεσοποταμία, στην κοιλάδα του Ινδού και σε άλλες περιοχές, προκαλώντας την κατάρρευση πολλών αρχαίων πολιτισμών.

Στην Πενίκο, οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει 18 δομές, όπως οικιστικά συγκροτήματα, που μοιάζουν έντονα με την αρχιτεκτονική της Καράλ. «Αυτό που ξεχωρίζει είναι η οργάνωση και η διάταξη του settlement, η δομή και ο σχεδιασμός των κτιρίων τους», δήλωσε ο αρχαιολόγος Μαουρό Ορντόνιεζ.

«Για την εποχή, μας δείχνει ότι η οργάνωση βασιζόταν σε μια πολιτική-ιδεολογική δομή και ότι δεν υπάρχουν αντικείμενα που να αποδεικνύουν βία».

Στη διάρκεια των ανασκαφών, βρέθηκαν αγάλματα και κεραμικά που απεικονίζουν άνδρες και γυναίκες με κόκκινα βαμμένα πρόσωπα και στιλιζαρισμένα μαλλιά, υποδεικνύοντας μια ισότιμη κοινωνία, ενώ τα υπολείμματα τροφίμων έδειξαν πώς η διαπραγμάτευση και το εμπόριο άνθισαν σε υπαίθριες αγορές.

Η ανακάλυψη της Σέιντι για την Καράλ και τα 32 μνημειώδη κτίριά της ξαναέγραψε τα βιβλία της ιστορίας. Τα ευρήματά της εξέπληξαν τους συναδέλφους της αρχαιολόγους, καθώς απέδειξαν ότι και στην Αμερική υπήρχε μια κοινωνία σύγχρονη με τους πρώτους μεγάλους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας, της Αιγύπτου, της Ινδίας και της Κίνας. Σήμερα, οι αποδείξεις συνεχίζουν να συσσωρεύονται, ότι η κοινωνία αυτή δεν εξαφανίστηκε μπροστά στην κλιματική κρίση, αλλά προσαρμόστηκε και μετακινήθηκε, αναδεικνύοντας τις κοινωνίες που προηγήθηκαν των Ίνκας, των Μάγια και των Αζτέκων.

Η Σάντι πιστεύει ότι οι σύγχρονοι Περουβιανοί μπορούν να μάθουν πολλά από τους προγόνους τους σχετικά με το πώς να «ζουν σε αρμονία με τη φύση».