Χρήστος Λεοντής: ‘Οι περισσότεροι υπουργοί πολιτισμού ήταν άχρηστοι. Μόνο η Μελίνα ήξερε’

Το 1977 είχε πάει με το Θέατρο Τέχνης να συμμετάσχει στο Φεστιβάλ της Επιδαύρου με την περίφημη παράσταση Αχαρνείς του Κουν, που ήταν και η πρώτη του συνεργασία με τον σκηνοθέτη στο αρχαίο δράμα. Την Παρασκευή ο σημαντικός συνθέτης επιστρέφει στην Επίδαυρο, για να παρουσιάσει τραγούδια του σε μια παράσταση με τίτλο «Φλόγα που καίει / Της ξενιτειάς, της μνήμης, του έρωτα και της φωτιάς». Με αυτή την αφορμή μίλησε στο Ραδιόφωνο 24/7 και την εκπομπή « Πεζοί στον Αέρα» με την Ιωάννα Κλεφτόγιαννη και τη Φωτεινή Λαμπρίδη.

Γιατί αυτός ο τίτλος; «Της ξενιτειάς, για όλους τους ανθρώπους που ξενιτεύονται και ξαναζούμε το δράμα τους σήμερα. Της μνήμης γιατί είναι σημαντικό να θυμόμαστε του έρωτα γιατί αυτός είναι  πάνω από όλα και η φωτιά γιατί όλα αυτά έχουν μια φλόγα» εξηγεί.

Ο συνθέτης ο οποίος ήταν ένας από τους βασικούς συνεργάτες του Κουν, θυμάται την πρώτη τους συνάντηση: «Μας έφερε σε επαφή ο Σκούρτης. Ήρθε μια μέρα στη μπουάτ που είχα, την οποία μου την έκλεισαν γιατί έπαιζα Ρίτσο και μου λέει: Θα κάνω μία παράσταση, τον Καραγκιόζη, στο Τέχνης. Γράφεις μουσική; Απάντησα αμέσως θετικά. Ο Κουν έπαιρνε έμπνευση από την παράδοση του από το μεδούλι του ελληνισμού. Τον ενδιέφερε ο λόγος. Θέατρο σημαίνει λόγος. Για τους σημερινούς θέατρο ίσον θέαμα. Αυτό δεν με αφορά καθόλου».

Ο συνθέτης ο οποίος είναι ακμαίος δημιουργικά, μόλις πριν δύο μήνες κυκλοφόρησε νέα δουλειά του, εξηγεί πως το τραγούδι του αιμοδοτεί η ίδια η αγωνία του κάθε πολίτη. «Εμπνέομαι από τα γεγονότα, την αγωνία των συμπολιτών μου. Ο λαός μας είναι σε έναν διαρκή αγώνα αξιοπρέπειας, ελευθερίας και επιβίωσης. Σήμερα κάποιοι προσπαθούν να μας ρίξουν στην παραίτηση και την ανενεργό δράση. Μάχομαι κι εγώ με τις νότες μου».

Στην ερώτηση αν είναι αισιόδοξος, απαντάει θετικά. «Θα ξεπεραστούν τα πράγματα, δεν είναι στο χέρι τους. Η κρίση είναι κρίση κεφαλαίου, κρίση του καπιταλισμού».

Όσο για τον ρόλο του Υπουργείου Πολιτισμού… «Κανένα υπουργείο πολιτισμού δεν βοήθησε ποτέ σε τίποτα. Θα ήταν προτιμότερο να υπήρχε μία μόνιμη υπηρεσία. Αλλάζουν συνέχεια οι υπουργοί και μέχρι να κατατοπιστούν, περνάει η θητεία τους κι έρχεται ο επόμενος. Και οι περισσότεροι ήταν άχρηστοι: Καραμανλής, Βενιζέλος, Σαμαράς… τι σχέση είχαν όλοι αυτοί με τον πολιτισμό; Μόνο η Μελίνα ήξερε τι σημαίνει πολιτισμός. Αυτοί για ποιο πράγμα επαίρονται; Τι έκαναν;»