Κριτική ταινίας: “Θα Χυθεί Αίμα”

Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις σε πρωταγωνιστικό ρόλο στην νέα ταινία του Πολ Τόμας Άντερσον, “Θα Χυθεί Αίμα”. Το ΜΕΝ 24 ασκεί τη δική του κριτική στο πολυαναμενόμενο φιλμ που θα πρωταγωνιστήσει στα φετινά βραβεία Όσκαρ.
Η ταυτότητα της ταινίας



Σκηνοθεσία: Πολ Τόμας Άντερσον

Σενάριο: Πολ Τόμας Άντερσον

Διάρκεια: 158′

Πρωταγωνιστούν: Ντάνιελ Ντέι Λιούις, Πολ Ντάνο, Σιάραν Χιντς, Κέβιν Ο’ Κόννορ, Ντίλον Φρίζιερ



Η ταινία είναι συνολικά υποψήφια για 8 Όσκαρ: Καλύτερης ταινίας, Πρώτου Ανδρικού Ρόλου, Σκηνοθεσίας, Διασκευασμένου σεναρίου, Φωτογραφίας, Καλλιτεχνικής διεύθυνσης, Μοντάζ και Επεξεργασίας ήχου




Η υπόθεση

Το «Θα Χυθεί Αίμα» είναι μία ταινία για την οικογένεια, την πίστη, την εξουσία και το πετρέλαιο, η οποία διαδραματίζεται στην Καλιφόρνια στο γύρισμα του αιώνα, την περίοδο της πετρελαϊκής άνθησης. Η ιστορία περιγράφει την άνοδο του Ντάνιελ Πλέινβιου (Ντάνιελ Ντέι Λιούις), ο οποίος από αδέκαρος μεταλλωρύχος που μεγαλώνει μόνος του το γιο του, μετατρέπεται σε μεγιστάνας του πετρελαίου.



Όταν ο Πλέινβιου πληροφορείται μυστηριωδώς ότι σε μια μικρή πόλη κάπου στα δυτικά αναβλύζουν τόνοι πετρελαίου, αποφασίζει να πάρει την τύχη στα χέρια του και μετακομίζει μαζί με το γιο του H.W. (Ντίλον Φρίζιερ) στη σκονισμένη Little Boston. Σε αυτή την πόλη, όπου το κέντρο της ζωής των κατοίκων είναι η εκκλησία του χαρισματικού ιεροκήρυκα Έλι Σάντεϊ (Πολ Ντάνο), o Πλέινβιου και ο H.W. «πιάνουν την καλή». Ωστόσο, αν και όλοι πλουτίζουν χάρη στην πετρελαιοπηγή, τα πάντα αλλάζουν καθώς οι συγκρούσεις κλιμακώνονται και κάθε ανθρώπινη αξία – η αγάπη, η ελπίδα, η συνύπαρξη, η πίστη, η φιλοδοξία, ακόμη και ο δεσμός μεταξύ πατέρα και γιου – απειλούνται από τη διαφθορά, την απάτη και τη ροή του πετρελαίου.




Η ταινία

Το φιλμ βασίζεται στον Ντάνιελ Ντέι Λιούις, ο οποίος δε θυμίζει την «καρικατούρα» στις «Συμμορίες της Νέας Υόρκης». Έχει γίνει τόσος χαμός και τα βραβεία τα λαμβάνει με τις σωρούς και υπάρχει, όντως, λόγος. Η ταινία είναι δική του, την κάνει δική του, δημιουργώντας έναν ενδιαφέρον χαρακτήρα με συναίσθημα και βάθος, που δεν προϋπήρχε στο σενάριο. Ο Πολ Ντάνο επίσης εξαιρετικός (τον θυμάστε από το ρόλο του στο περσινό «Little Miss Sunshine» ως ο μεγάλος αδερφός) πλαισιώνει επαρκώς τον Ντέι Λίουις χωρίς να επισκιάζεται από αυτόν.



Ο Πολ Τόμας Άντερσον καταφέρνει να δημιουργήσει ένα φιλμ που θυμίζει παλιές καλές εποχές του Χόλιγουντ, χωρίς ωστόσο να πέσει σε παγίδες μίμησης. Νομίζεις ότι θα δεις μια κλασική περιπέτεια, αλλά τελικά η ταινία αποδεικνύεται μια σπουδή πάνω στον άνθρωπο. Ο ρόλος της εκκλησίας και τα αρνητικά της θρησκοληψίας έχουν επίσης ιδιαίτερη θέση στην ταινία. Ο Ντάνιελ από φτωχός γίνεται μεγιστάνας. Όμως η εξουσία, τα λεφτά, η φιλοδοξία, ακόμα και ο ίδιος ο Θεός έχουν επιπτώσεις πάνω του κι αυτό αποδίδεται εξαίρετα. Ίσως να μην υπήρχε άλλος ηθοποιός πέρα από τον Ντέι Λιούις που να μπορούσε να εκφράσει καλύτερα το ρόλο αυτόν.



Η μουσική του Τζόνι Γκρίνγουντ, πρώην μέλους των Radiohead είναι πρωτότυπη και δε θυμίζει τα κλασικά soundtrack ταινιών, όπως τα έχουμε συνηθίσει. Η φωτογραφία επίσης είναι ανάλογη των προσδοκιών και κάθε πλάνο σε μεταφέρει όντως στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία. Όλο το σύνολο δένει και ο πρωταγωνιστής της μπορεί να κλέβει την παράσταση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως τα υπόλοιπα στοιχεία δεν είναι άξια προσοχής.




Η ετυμηγορία







Με μια απλή λέξη μπορεί να χαρακτηριστεί επική. Δεν της λείπει τίποτα. Το αν όμως στα μάτια της Ακαδημίας είναι ανώτερη της ταινίας των Κοέν, «Καμία Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους» θα φανεί την Κυριακή στην τελετή απονομής των Όσκαρ- αν και κάτι μας λέει ότι έτσι θα γίνει. Όσο για τον Ντάνιελ… παρακαλώ κάποιος να του παραδώσει το αγαλματάκι του, να μην περιμένει ο άνθρωπος.




To trailer της ταινίας