Το πουρμπουάρ δεν είναι πόλη της Γαλλίας

Ο συνήθης επίλογος ενός δείπνου σε ένα καλό εστιατόριο, είναι το φιλοδώρημα. Ποιοι είναι οι λόγοι όμως που πολλές φορές μας “αναγκάζουν” ακόμα και αν δεν θέλουμε να αφήσουμε κάποια χρήματα παραπάνω;

Πέρα από το να εντυπωσιάσουμε την ξανθιά ύπαρξη απέναντί μας ή να δείξουμε στους φίλους μας ότι έχουμε τον τρόπο μας και εμείς στον μάταιο τούτο κόσμο, οι οικονομολόγοι έχουν ερευνήσει και έχουν καταλήξει ότι η συνήθεια αυτή εξαρτάται από σύνθετους ψυχολογικούς παράγοντες που δεν φανταζόμασταν.

Είναι γενικά αποδεκτό, ότι το φιλοδώρημα είναι μια μορφή επιβράβευσης του καλού και εξυπηρετικού σερβιτόρου, αλλά και ένδειξη ικανοποίησης του πελάτη. Όπως όμως αποδεικνύεται στην πράξη οι περισσότεροι αφήνουν χρήματα πέρα από τον λογαριασμό, ανεξαρτήτως από το αν έμειναν ευχαριστημένοι ή αν σκοπεύουν να επισκεφθούν ξανά το εστιατόριο.

Στην πραγματικότητα ο πιο σημαντικός λόγος για να αφήσει κάποιος φιλοδώρημα είναι ο φόβος της κοινωνικής αποδοκιμασίας, αλλά και η ψυχολογική πίεση που δημιουργεί η στάση του σερβιτόρου που είτε διακριτικά είτε λιγότερο διακριτικά περιμένει την “επιβράβευσή” του.

“Είναι ντροπιαστικό να περιμένει κάποιος δημοσιώς κάτι από σένα” είχε πει ο ψυχολόγος Ernest Dichter σε μια συνέντευξή του και προσέθετε ότι “η ανάγκη του πελάτη να αφήνει φιλοδώρημα είναι πολύ μεγάλη, ώστε να μην νιώθει ενοχές εξαιτίας της σχέσης ανισότητας που υπάρχει με τον σερβιτόρο”.

Μεγάλο ρόλο παίζει και ο εγωϊσμός του κάθε ανθρώπου, ειδικά σε περιπτώσεις που τον φουσκωμένο λογαριασμό, ακολουθεί και ένα υπέρογκο φιλοδώρημα.

Βεβαίως το μεγάλο φιλοδώρημα μπορεί να φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα σχετικά με την ξανθιά που προαναφέραμε, διότι οι κινήσεις εντυπωσιασμού ή γεναιοδωρίας συνήθως ωφελούν λίγους, αλλά τραβάνε την προσοχή των πολλών(ασχέτως χρώματος μαλλιού).

(Πηγή: The New York Times)