Σκουπίδια: Η πιο καλοπληρωμένη και μακροβιότερη σαπουνόπερα της Ελλάδας

Το story της οικολογίας έχει γαντζωθεί στη συνείδηση  μας  βομβαρδίζοντάς την  καθημερινά με τις γνωστές ερωτήσεις. « Έκανες ανακύκλωση ;» « Χθες το βράδυ μετά τον τσακωμό με τον Θανάση πέταξες το μπουκάλι της βότκας στα χαρτιά. Τόσο δύσκολο είναι να το θυμάσαι;» Γυαλιά-Χαρτιά –Σκουπίδια. Ανακύκλωση, Ανακύκλωση τώρα!! ΟΚ σκέφτεται ο ανυποψίαστος συνεπής πολίτης. Αν και η κουζίνα μου είναι μικρή και με το ζόρι χωράει ο μοναδικός κάδος σκουπιδιών θα το κάνω. Και αρχίζει η ιστορία του διαχωρισμού και του άγχους να κόψει την κακιά συνήθεια χρόνων να πετάει στο ίδιο μέρος όλα τα σκουπίδια.

Το Πάσχα έφτασε και το καλοκαίρι πλησιάζει , η κρίση καλά κρατεί και όλοι σκέπτονται τους συγγενείς και φίλους με κάποιο σπίτι σε κανένα νησί ή παραθαλάσσια περιοχή να περάσουν τις διακοπές τους. Εκεί στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας η ιστορία των σκουπιδιών παραμένει για δεκαετίες η ίδια. Οι ξεχειλισμένοι κάδοι, τα ευγενή τρωκτικά που τους συνοδεύουν καθώς και οι υπέροχες οσμές ,συνθέτουν το συνηθισμένο πια «μοντέρνο» τοπίο των διακοπών μας. Αν είσαι και  λίγο ψώνιο μπορεί και να το δεις ως  φόρο τιμής στον Andy Worhol. Αρχίζεις  να φωτογραφίζεις, να τραβάς video με τη γατούλα που έχει σκαρφαλώσει και τρώει , με το σκυλάκι που τραβάει τη σακούλα και τη σκίζει και τώρα τελευταία με συνταξιούχους που ψάχνουν απεγνωσμένα κάτι να βρουν… Μετά όμως από καναδυό μέρες αρχίζεις να εκνευρίζεσαι και αισθάνεσαι πολύ κορόιδο , μη πω κάτι άλλο , για τις ώρες που έχεις φάει κάνοντας το χρέος σου στην ανακύκλωση.

Αυτή η εικόνα με ακολουθεί και μένα τα τελευταία χρόνια των διακοπών μου στο υπέροχο νησί της Άνδρου, όπου τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα από ότι θα περίμενε κανείς. Εδώ και χρόνια λειτουργεί μια παράνομη χωματερή στην περιοχή της Σταυροπέδας. Πρόκειται για μια ρεματιά στην οποία καταλήγουν τα σκουπίδια όλου του νησιού. Η χωματερή αυτή βρίσκεται εντός κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου και σκεπάζει εν μέρει μια έκταση τεράστιας αρχαιολογικής σημασίας για ολόκληρη την Ευρώπη. Τον οικισμό του Στρόφιλα και το γεωμετρικό οικισμό της Ζαγοράς.  Ο οικισμός χρονολογείται περίπου στο 4.000 π.Χ.  και χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος και καλύτερα σωζόμενος Νεολιθικός οικισμός του Αιγαίου με σπάνιες βραχογραφίες που αναπαριστούν  ζώα , ψάρια αλλά και πλοία.

Παρά τις αποφάσεις του συμβουλίου επικρατείας για άμεση διακοπή της χωματερής , όλες οι διοικήσεις του νησιού (και η προηγούμενη και η τελευταία) κωφεύουν. Οι δικαιολογίες είναι πολλές και πάντα θα υπάρχουν, ειδικά τη δύσκολή αυτή εποχή που διανύουμε.  Δύο χρόνια πριν, μετά από έναν ισχυρό κατακλυσμό που έπληξε όλες τις Κυκλάδες, έγινε  κατολίσθηση και τα σκουπίδια από τη χωματερή κατέληξαν στη θάλασσα. Η οικολογική καταστροφή ήταν μεγάλη , αλλά αποσιωπήθηκε.  Η χωματερή , για λίγο καιρό έκλεισε ,αλλά οι αρχές του νησιού μη μπορώντας να βρουν  λύση στην   επιλογή  τοποθεσίας για ΧΥΤΑ συνεχίζουν με διάφορα τεχνάσματα τη λειτουργία της, με αποτέλεσμα  να επιβαρύνεται  ο  είδη επιβαρυμένος χώρος. Τα ερωτήματα που εγείρονται είναι πολλά.

 Γιατί σε ένα από τα μεγαλύτερα νησιά των Κυκλάδων να επικρατούν αυτές οι συνθήκες; Πως είναι δυνατόν αυτή τη τόσο δύσκολή περίοδο της οικονομικής κρίσης , όταν ο τουρισμός υποτίθεται ότι αποτελεί το βασικό μέσο εσόδων για τη χώρα μας,  να συνεχίζεται με σχεδόν εγκληματική απάθεια η αναποτελεσματικότητα των αρχών στην επίλυση του προβλήματος;

Μετά από αυτό η οικολογική μου συνείδηση μπερδεύεται. Φαντάζομαι βουνό από απορρίμματα  να με πλακώνουν.  Διαχωρισμένα όπως θα είναι σε Χαρτί- Γυαλιά-Σκουπίδια , το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι να πέσω στα μαλακά…