Είμαστε πια στην ‘Εποχή των Τεράτων’

Τι να πρωτοκοιτάξεις; Τους χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους στην Ειδομένη, να σπάνε φράκτες και να βάζουν γυναικόπαιδα στις ράγες του τρένου για να «εκβιάσουν» το άνοιγμα των συνόρων της πΓΔΜ; Τα βλέμματα απόγνωσης όσων έφτασαν χθες στο λιμάνι του Πειραιά, για να πληροφορηθούν ότι ο δρόμος προς το βορρά είναι κλειστός κι απομακρύνεται γι αυτούς η ευρωπαϊκή «γη της επαγγελίας»;

Είναι αυτή η μεγαλύτερη φρίκη ή μήπως ακόμα μεγαλύτερη φρίκη είναι οι κραυγές ενθουσιασμού μιας ομάδας γερμανών πολιτών, βλέποντας, το βράδυ της Κυριακής, ένα κέντρο που επρόκειτο να φιλοξενήσει πρόσφυγες στην πόλη Μπάουτζικ να έχει παραδοθεί στις φλόγες;

Είναι οι εικόνες των απελπισμένων προσφύγων η φρίκη ή μήπως ακόμα μεγαλύτερη φρίκη είναι ότι το αυστριακό ακροδεξιό κόμμα εμφανίζεται πια πρώτο στις δημοσκοπήσεις με ποσοστό 32% κι ότι ο αυστριακός κυβερνητικός συνασπισμός, αντί να ορθώσει φράκτη στη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό, παίζει στο δικό τους γήπεδο συγκαλώντας αύριο παράτυπη Σύνοδο βαλκανικών χωρών, για να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις για το προσφυγικό και για το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων;  Και πώς μπορεί η Κομισιόν, ο «θεματοφύλακας» των ευρωπαϊκών Συνθηκών, αντί να καταδικάσει ευθέως τις μονομερείς ενέργειες να μη λέει κουβέντα για τη σύναξη και να αρκείται σε επισημάνσεις του τύπου «δεν έχουν κλείσει εντελώς» τα σύνορα της πΓΔΜ;

Και πού να αναζητήσεις φως, όταν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, που εξέλεξαν πρόσφατα τον πρώτο μαύρο Πρόεδρο, η ξενοφοβική φρενίτιδα επελαύνει σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο μέχρι χθες «γραφικός» ακροδεξιός υποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ να φιγουράρει πια ως φαβορί για το ρεπουμπλικανικό χρίσμα; Κι όταν ο άνθρωπος αυτός κέρδισε προχθές αναπάντεχα τις προκριματικές στη Νότια Καρολίνα, μετά από μια σκανδαλώδη ομιλία στη διάρκεια της οποίας διηγήθηκε μια αμφιλεγόμενη ιστορία για έναν αμερικανό στρατηγό, ο οποίος, μετά τον αμερικανο-ισπανικό πόλεμο  «τουφέκισε μουσουλμάνους κρατούμενους με σφαίρες που είχαν βουτηχτεί πριν στο αίμα χοίρων»!

Και πού να στραφείς και τί να σκεφτείς, για τα περίεργα γεωπολιτικά παιγνίδια που παίζονται, όταν διαβάζεις (στους Times του Λονδίνου) ότι η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν θα χρηματοδοτήσει (ξανά) την καμπάνια της για τις προεδρικές εκλογές στη Γαλλία το 2017, με δάνειο ύψους 32 εκατ. ευρώ που προτίθεται να πάρει από τη …Ρωσία;

Ο πλανήτης όλος μοιάζει να έχει τρελαθεί, είμαστε προφανώς στην «Εποχή των Τεράτων». Εμείς, εδώ, σ αυτή τη μικρή γωνιά της γης έχουμε τεράστια προβλήματα αλλά μπορούμε να είμαστε περήφανοι ότι δεν έχουμε χάσει εντελώς την ανθρωπιά μας. Με εξαιρέσεις προφανώς, η ελληνική κοινωνία και κυρίως οι νησιώτες μας δίνουν μαθήματα ανθρωπισμού και ανεκτικότητας προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Αλλά αυτό δεν φτάνει, ούτε είναι δυνατόν να σηκώσουμε μόνοι μας το βάρος της προσφυγικής/μεταναστευτικής κρίσης επειδή η Ευρώπη-και όχι μόνον-έχει καταληφθεί από αντι-μεταναστευτικό, ξενοφοβικό πυρετό. Τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου οφείλουν εδώ και τώρα να συνεννοηθούν και να χαράξουν, στην πράξη και όχι στα λόγια, μια εθνική στρατηγική για την αντιμετώπιση του προβλήματος, πριν από τη Σύνοδο της 6ης Μαρτίου. Έτσι ώστε να έχουμε πιθανότητες να σπάσουμε τους φράχτες που ορθώνονται στην Ευρώπη και ταυτόχρονα να ορθώσουμε το δικό μας φράχτη απέναντι στους χρυσαυγίτες που απειλούν την κοινωνική συνοχή μας πολύ περισσότερο από τους πρόσφυγες…

* H Άννυ Ποδηματά είναι δημοσιογράφος, πρώην ευρωβουλευτής και πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΚ.