Καλά πάει το κυνήγι Ρώσων ολιγαρχών. Μεταπολεμικά θα αναζητηθούν και οι υπόλοιποι;

Αποδείχθηκε ομολογουμένως αξιοθαύμαστη η ικανότητα του δυτικού κόσμου, να εντοπίζει περιουσιακά στοιχεία Ρώσων ολιγαρχών. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Ιδίως αν αναλογιστεί κανείς πως οι εν λόγω κύριοι δεν ειναι …άσχετοι με τα διεθνή συστήματα αποφυγής οικονομικών ελέγχων.

Ακούσαμε αρχικά τον Τζό Μπάιντεν, με αφορμή τον πόλεμο στην Ουκρανία, να προαναγγέλλει το κυνήγι της περιουσίας των “ultra” -επιχειρηματιών ρωσικής καταγωγής. Ακολούθησαν χορωδιακά οι ευρωπαίοι ηγέτες.

Έκτοτε στην διεθνή ειδησεογραφία παρελαύνουν κατασχέσεις υπερπολυτελών γιώτ σε μέγεθος πολυκατοικίας. Βίλλες, οικόπεδα, μαγαζιά και βεβαίως εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ ή δολάρια.

Εξίσου εντυπωσιακή και η λειτουργία των υπερεθνικών και εθνικών μηχανισμών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες πληροφορηθήκαμε ότι συστήθηκε επιτροπή που “θα συντονίζει τις ενέργειες των αμερικανικών υπουργείων και υπηρεσιών προκειμένου να εντοπιστούν και να παγώσουν τα περιουσιακά στοιχεία”.

Στην Ευρώπη το χρηματοπιστωτικό σύστημα συνεργάζεται άψογα και ταχύτατα με τις αρχές. Έτσι ώστε τα «ίχνη» του χρήματος εντοπίζονται σε …ώρες και είναι θέμα ημερών η κατάσχεση κινητής και ακίνητης περιουσίας των προσώπων που αποτελούν στόχο.

Το νομικό υπόβαθρο αυτών των κινήσεων δεν έχει γίνει γνωστό. Πάντως εκ του αποτελέσματος προκύπτει ότι παρακάμφθηκε κάθε κώλυμα που σχετίζεται με επιχειρηματικά απόρρητα, ειδικά τραπεζικά καθεστώτα, διακρατικές συμφωνίες και όλα τα σχετικά.

Αυτή η ιστορία, ίσως συμβάλλει στο να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Μακάρι. Θα ήταν μάλιστα εξαιρετικός συμβολισμός αφού η πραγματική αιτία του πολέμου σε «ολιγαρχικά συμφέροντα» πρέπει να αναζητηθεί. Οι λαοί της Ρωσίας και της Ουκρανίας έχουν αποδείξει περίτρανα ότι μπορούν να συνυπάρξουν ειρηνικά.

Η υπόθεση αυτή όμως δημιουργεί και κάποιες (ας πόυμε …παράπλευρες) απορίες: Που στο καλό ήταν όλοι αυτοί οι αποτελεσματικότατοι μηχανισμοί εντοπισμού χρήματος τα τελευταία χρόνια; Την περίοδο δηλαδή που διεθνώς γίνεται λόγος για τεράστια φορο-αποφυγή πολυεθνικών εταιριών. Τόσο μεγάλη ώστε στην Ευρώπη να υπολογίζεται στο ύψος του ΑΕΠ της Γαλλίας, ενώ σε άλλες μελέτες οι απώλειες μετριούνται σε τρισεκατομμύρια;

Πώς γίνεται ενώ οι Ρώσοι ολιγάρχες εντοπίζονται ο ένας μετά τον άλλον, να μην μπορεί να γίνει το ίδιο με τους διεθνείς φοροφυγάδες στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Αντιθέτως οι αναφορές να καταδεικνύουν πως εντοπίζεται μόλις το 2% της απώλειας εσόδων. Πώς γίνεται,επίσης, οι τόσο δυναμικές ΗΠΑ να αποτελούν τον καλύτερο πελάτη των φορολογικών παραδείσων;

Για την Ελλάδα ας μην συζητάμε. Οι λίστες Λαγκάρντ και τα διάφορα «papers» (Panama, Paradise) όπου εμπλέκονταν ονόματα εγχώριου ενδιαφέροντος παραμένουν ανεξερεύνητα μέρη. Τις περισσότερες φορές που οι Εξεταστικές τη Βουλής θέλησαν να εντοπίσουν λογαριασμούς στο εξωτερικό έπεσαν πάνω σε ατελείωτο χαρτομάνι, σε καθυστερήσεις μηνών και τελικά σε απαγορεύσεις.

Υποθέτουμε εύλογα πως -εάν τελικά αποφύγουμε τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο και λήξει η ουκρανική κρίση- θα αλλάξουν τα πράγματα. Τόσο για τους ολιγάρχες των υπόλοιπων εθνικοτήτων που θα ερευνώνται πια διεξοδικά, όσο και για τους προϋπολογισμούς των χωρών που επιτέλους θα ενισχυθούν με την φορολογία του πολυεθνικού πλούτου.

Η μήπως όχι;

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις