Κωμωδία διαρκείας στον ΣΥΡΙΖΑ: Κασσελάκης – Πολάκης διαλύουν ό,τι έχει απομείνει…

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ βγήκε στην τηλεόραση και δήλωσε ρητά και κατηγορηματικά ότι θα βάλει κομματική πειθαρχία. Αυτό σημαίνει ότι όποιος βουλευτής δεν ψηφίσει το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομοφύλων θα διαγραφεί.

Έτσι είπε ο αρχηγός και έτσι είναι. Είναι; Αμ δε. Είκοσι τέσσερις ώρες μετά η εκπρόσωπος του αρχηγού βγήκε και αυτή στην τηλεόραση, για να πει ότι δεν καταλάβαμε τι είχε πει ο αρχηγός της, ότι δεν θα μπει κομματική πειθαρχία και όποιος βουλευτής δεν ψηφίσει το νομοσχέδιο δεν θα διαγραφεί.

Καταπληκτικό. Είναι η πρώτη φορά στα παγκόσμια πολιτικά χρονικά που εκπρόσωπος του αρχηγού ακυρώνει τον ίδιο τον αρχηγό. Και όποιος δεν κατάλαβε πώς και γιατί συνέβη αυτό δεν γνωρίζει ότι πραγματικός αρχηγός στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτός που φαίνεται. Είναι άλλος, που κινεί τα νήματα από το παρασκήνιο. Και το όνομα αυτού Παύλος Πολάκης.

Ο οποίος, ως μέγας πολιτικός ανήρ, εμφανίστηκε να λέει στους συντρόφους του της Πολιτικής Γραμματείας ότι, αν ψηφίσει το επίμαχο νομοσχέδιο, δεν θα μπορεί να πηγαίνει στα χωριά της ιδιαίτερης εκλογικής του περιφέρειας, στην οποία υπάρχουν σκληροί άνδρες σαν τον ίδιο.

Αυτό σημαίνει ότι, αν ο μέγας ανήρ Παυλής δεν ψηφίσει το νομοσχέδιο, πρέπει να διαγραφεί, σύμφωνα με τη ρητή δήλωση του (εμφανιζόμενου ως) αρχηγού Στέφανου. Επειδή, όμως, δεν γίνονται αυτά (εδώ τον Πολάκη δεν τόλμησε να τον διαγράψει ο Τσίπρας κι ας του είχε κάνει τη ζωή κόλαση), η εκπρόσωπος του κόμματος βγήκε και ακύρωσε την απόφαση του αρχηγού.

Όμως, η κωμωδία στον ΣΥΡΙΖΑ δεν τελειώνει με αυτά τα δύο επεισόδια. Ο (εμφανιζόμενος ως) αρχηγός Στέφανος κατάλαβε πώς τον (εξ)ευτελίζουν και έπεμψε νέο «σήμα» ότι η κομματική πειθαρχία ισχύει. Δεν ξέρουμε ακόμη αν ο (πραγματικός) αρχηγός Παύλος έχει φορέσει τα παλαιότερα κρητικά υποδήματά του, στα οποία θα γράψει αυτές τις «απειλές» του κατ’ όνομα αρχηγού.

Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες λεπτομέρειες επ’ αυτών μπορεί να τις διαβάσει εδώ. Αλλά τα συμπεράσματα είναι εύκολα:

Πρώτον, η κωμωδία που παίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ από τον περασμένο Σεπτέμβριο είναι διαρκείας. Έχει πολλά επεισόδια, πολλούς πρωταγωνιστές και κομπάρσους.

Δεύτερον, όσοι προβλέπουν ότι η κατάληξή της θα είναι στις ευρωεκλογές του προσεχούς Ιουνίου μάλλον δεν υπολογίζουν καλά. Διότι ο αρχηγός Στέφανος διεμήνυσε ήδη ότι δεν σκοπεύει να αποχωρήσει όποιο ποσοστό κι αν πάρει το κόμμα «του». Αλλά ακόμα κι αν αποχωρήσει, καραδοκεί ο Παυλής. Με όσους έχουν μείνει εκεί, οι πιθανότητες να ψηφιστεί αρχηγός δεν είναι καθόλου αμελητέες. Μα, θα πείτε, έβγαλαν τον Κασσελάκη και τους κατέστρεψε, θα βγάλουν και τον Πολάκη για να ολοκληρώσει την καταστροφή; Όποιος νομίζει ότι αυτά δεν γίνονται είναι μακριά νυχτωμένος: η κομματική βάση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται πλέον από φανατισμένους και απελπισμένους, που πολύ εύκολα από τον Κασσελάκη θα πάνε στον Πολάκη.

Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν έγινε η αλλαγή αρχηγού, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στη δίνη μιας φαρσοκωμωδίας. Η οποία, όμως, εμπεριέχει και στοιχεία τραγωδίας, επειδή τυπικά εξακολουθεί να αποκαλείται κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Γι’ αυτήν την, τραγική και κωμική μαζί, κατάσταση δεν έχουν ευθύνη μόνο όσοι τη συντηρούν. Αλλά και όσοι απλώς παρατηρούν και σιωπούν νομίζοντας ότι στο τέλος, μετά τη νέα ήττα, θα αναλάβουν αυτοί. Όμως, δεν υπολογίζουν ότι τότε αυτό που θα έχει απομείνει θα είναι ένα πολιτικό πτώμα. Τι να το κάνουν;

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» (δεν) προσμένουν, όπως λέει ο ποιητής, «κάποιο θάμα». Απλώς δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι το πιθανότερο είναι να πάθουν αυτό που λέει ο άλλος στίχος: Ο εξευτελισμός (τους) να γίνει τέλειος…