Ακούει ο Μπάμπης, Πάνο Κιάμο;

Ο μόνος πολίτης που ίσως δεν ενοχληθεί ιδιαιτέρως αν η διαχείριση των υδάτινων πόρων στη χώρα μας, παραδοθεί στη λογική του “αόρατου χεριού της αγοράς” δηλαδή στην ορατή χερούκλα συγκεκριμένων συμφερόντων, είναι ο Πάνος Κιάμος, ο οποίος έχει εδώ και χρόνια αποκηρύξει την εξάρτησή του από το νερό, βάζοντας άλλες προτεραιότητες:

“Χωρίς νερό μπορώ, χωρίς εσένα όχι, είμαι στον άνεμο φτερό, φύλλο ξερό στο πρωτοβρόχι”, είχε τραγουδήσει ο δημοφιλής αοιδός, ένα τραγούδι που πιθανότατα θα αρέσει και στον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου, ο οποίος εμφανίστηκε ως λαγός.

Η τακτική είναι γνωστή και δοκιμασμένη και εφαρμόζεται σε κάθε διακυβέρνηση. Διάφορες “σκέψεις” και “προτάσεις” διατυπώνονται ή διαρρέουν, είτε για να αρχίσει η κοινή γνώμη να συνηθίζει στην πιθανότητα, είτε για να μετρηθούν αντιδράσεις.

Το είδαμε πρόσφατα με τον Αιγιαλό και τα διάφορα τερατώδη που περιλαμβάνονται σε σχέδια προς το παρόν επί χάρτου.

Ο κ. Παπαδημητρίου μιλώντας στην υποεπιτροπή υδάτινων πόρων της ειδικής μόνιμης επιτροπής προστασίας περιβάλλοντος, ανέφερε επί λέξει:

“Το νερό είναι, δυστυχώς, απαράδεκτα φθηνό, η σπατάλη του είναι εξωφρενική. Η δε επεξεργασία του είναι σχεδόν σπάνια ακόμη και σε μικρές πόλεις, όπου εκεί θα έπρεπε να είναι πολύ πιο προσεκτικά τα πράγματα. Πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας στη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Πολύ καλό παράδειγμα για τον Ασωπό. Η προσπάθεια που γίνεται είναι σχεδόν πρότυπη”.

Οταν δε κλήθηκε από την πρόεδρο να εξηγήσει τι εννοεί με την τιμολόγηση του νερού είπε: “Πρέπει να εξηγήσουμε γιατί το νερό πρέπει να έχει τη σωστή τιμή”.

Μετά τις φυσιολογικές αντιδράσεις, ο κ. Παπαδημητρίου επανήλθε, μιλώντας για σπέκουλα και απομόνωση των όσων είπε.

Βλέποντας το βίντεο από τη συνεδρίαση, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τι άλλο σημαίνει η φράση “το νερό είναι δυστυχώς απαράδεκτα φθηνό”, εκτός από το ότι θα πρέπει να μην είναι, δηλαδή θα πρέπει να αυξηθούν οι τιμές.

Πέρα από το ότι τα όσα είπε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, δύσκολα μπορεί να παρερμηνευθούν, ο ίδιος έχει ξαναβρεθεί σε ρόλο κομιστή “θεωριών και ιδεών”, από άλλο μετερίζι, όταν είχε διακινήσει τη θεωρία της “πιο σοβαρής Χρυσής Αυγής”. Ακολούθησε η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που έβαλε τέλος σε αυτή τη φρικιαστική συζήτηση.

Ο κ. Παπαδημητρίου επιχείρησε να ανασκευάσει, αλλά καλό θα είναι και η κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει χωρίς μισόλογα, αν υπάρχουν έστω και σκέψεις για αλλαγή στον τρόπο διαχείρισης ενός πολύτιμου δημόσιου αγαθού.

Κανείς δεν διαφωνεί ότι πρέπει να καταπολεμηθεί η σπατάλη του νερού και ότι η συζήτηση αυτή θα μας απασχολήσει πολύ σοβαρά στο άμεσο μέλλον, αλλά από πού θα ξεκινήσει η κουβέντα; Από τις τιμές; Αυτό είναι το σχέδιο;

Διότι αν είναι αυτό και δοκιμάζουν το πόδι τους στο νερό, ας γνωρίζουν ότι καλός είναι ο “μήνας του μέλιτος” και το λιβάνισμα, αλλά μετά τις αυξήσεις στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, που παρουσιάστηκαν ως “μη αυξήσεις”, θα πρέπει να επιστρατευθεί ακόμα πιο έντονη προπαγάνδα σε περίπτωση που έχουμε τα ίδια και με το νερό.