Και το μυαλό μου είναι θολό, πω πω πω, πω πω πω…

“Φαρμάκι έχω στην ψυχή φέρνει μαυρίλα θολερή στα στήθια μου. Νύχτα αξημέρωτη ξανά, με το πιοτό της με κερνά, εβίβα μου! Σκοτάδι πίνω για πιοτό… Πω πω πω πω… Πω πω πω πω”.

Ο ποιητής Φανφάρας στην ταινία “Ξύπνα Βασίλη”, οδηγεί τον Γιώργο Κωνστατίνου σε παράκρουση, απαγγέλλοντας το ποίημα “Σκοταδόψυχος” από την ποιητική του συλλογή “Λαίλαπες”.

Η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας Παύλου Πολάκη για τον αριθμό των θυμάτων της φωτιάς στο Μάτι, που -κατά τον υπουργό- “θολώνει” την εικόνα της αποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού, προκάλεσε ανάλογης έντασης αντιδράσεις.

Όλοι έχουμε συναντήσει ανθρώπους είτε σε παρέες, είτε σε εργασιακούς χώρους, που μοιάζουν να έχουν το ακαταλόγιστο για τα όσα λένε ή για την συμπεριφορά τους, ακόμα και αν φλερτάρουν με το χυδαίο. Η αγοραία έκφραση, ο τσαμπουκάς και η ψευτομαγκιά, πατούν στην ανοχή μας, μέχρι να ξεπεραστεί κάποιο όριο. Το όριο αυτό τίθεται από το περιβάλλον, του συγκεκριμένου ατόμου.

Όταν μιλάμε όμως για δημόσιο πρόσωπο ή για κάποιον που κατέχει δημόσιο αξίωμα, τέτοιου είδους συμπεριφορές μεγεθύνονται και όταν το όριο ξεπεραστεί, η κατακραυγή θα έρθει και δεν θα εκπορεύεται μόνο από ορκισμένους εχθρούς.

Ο κ. Πολάκης, έκανε μεγάλο ατόπημα με τη δήλωσή του περί “θολώματος ή μαυρίσματος της εικόνας του κρατικού μηχανισμού από τον αριθμό των νεκρών”. Είναι διαφορετικό να μπαίνεις στο ρινγκ της λάσπης με τους ομοίους σου σε κάθε κόμμα και διαφορετικό να αναφέρεσαι σε νεκρούς.

Θα μπορούσε να ανακαλέσει, αλλά δεν το έκανε. Προτίμησε να τσουβαλιάσει όσους τόλμησαν να ενοχληθούν από αυτό που είπε, μιλώντας για διαπλοκή, προπαγάνδα και “ρετάλια”.

Υπάρχει και προπαγάνδα, όπως υπήρχε και το 2015, ωστόσο έχει αποδειχθεί ότι η προπαγάνδα, οι δημοσκοπήσεις και οι Αννίτες Π. έχουν λιγότερη ισχύ από την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούν να είναι όλα “καλώς καμωμένα” όταν υπάρχουν 88 νεκροί. Όπως αλήθεια είναι ότι η χυδαιότητα και ο αγοραίος λόγος, μπορεί να ενθουσιάζουν κομματικά ακροατήρια και κλακαδόρους, αλλά δεν λύνουν προβλήματα.

Ο κ. Πολάκης δεν ζήτησε συγγνώμη, καθώς αυτό δεν θα ταίριαζε στην εικόνα του τσαμπουκά, που έχει φιλοτεχνήσει για τον εαυτό του για να μπορεί να επικοινωνεί με τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Γρηγόρη Ψαριανό και άλλους σωτήρες της χώρας και παραδείγματα προς μιμηση για τους πολίτες.

Γνήσιος εκπρόσωπος ενός επικίνδυνου λαϊκισμού, αδυνατεί να κατανοήσει ότι είναι άλλο πράγμα να απαντάς στα fake news και στην προπαγάνδα και άλλο να προσβάλλεις και να μη ζητάς συγγνώμη, επειδή θεωρείς ότι έχεις το αλάθητο.

Η πολύνεκρη πυρκαγιά στο Μάτι, είναι ένα γεγονός, που έχει πολιτικές προεκτάσεις. Δυστυχώς, η πολιτική διαχείριση είναι κοντόφθαλμη. Τον τόνο τον δίνουν οι λαϊκιστές και αυτοί που μετρούν πίσω από κάθε τι, ψηφαλάκια και ποσοστά.

Όσοι βλέπουν πέρα από 1-2 εκλογικές αναμετρήσεις και με δεδομένο του τι συμβαίνει στην Ευρώπη, έχουν κάθε δικαίωμα να ανησυχούν.

Στο έδαφος του λαϊκισμού, φυτρώνουν οι σπόροι της δημοκρατικής ανωμαλίας. Η πολιτική τερατογένεση, θα έχει τους Πολάκηδες σε ρόλο μαμής. Όσοι καλύπτουν ανάλογες συμπεριφορές σε κάθε κόμμα, του δημοκρατικού τόξου, θα έχουν ευθύνη για ό,τι επακολουθήσει τα επόμενα χρόνια.