Όπισθεν ολοταχώς!

Αν κάτι έγινε σαφές τους προηγούμενους 18 μήνες κατά τους οποίους η διακυβέρνηση της χώρας ασκείται από το κυβερνητικό σχήμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, αυτό είναι η δυσανεξία στη διαφάνεια. Δυσανέξια μέχρι παρεξηγήσεως.

Γενικά, οι κυβερνώντες θεωρούν ότι οι πολίτες πρέπει να τους έχουν τυφλή εμπιστοσύνη. Γιατί; Διότι, ψηφίστηκαν από το σχεδόν 40% του ελληνικού λαού, έχουν καλές προθέσεις και επιθυμούν να απαλλάξουν την Ελλάδα από τις συνέπειες που προκάλεσε ο “λαϊκισμός” των προηγούμενων.

Οταν λες ότι “ξέρετε, και έτσι να είναι τα πράγματα, δεν είναι και πολύ φρόνιμο να κάνετε ό,τι θέλετε, υπάρχουν και νόμοι σ’ αυτήν την επικράτεια” σφυρίζουν κλέφτικα. Μέχρι που έφτασε η Υπουργός Παιδείας να προτρέπει την αντιπολίτευση να πάει στο γραφείο της στο Υπουργείο αν θέλει να δει τη σύμβαση που δεσμεύει το ελληνικό δημόσιο με τη Cisco.

H αλήθεια είναι βέβαια ότι κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, η ΝΔ δεν είχε δώσει μεγάλη βάση στο ζήτημα της διαφάνειας. Μιλούσε για αριστεία, επενδύσεις, ψηφιοποίηση, μικρότερο και πιο αποτελεσματικό κράτος (εδώ μπορείτε και να γελάσετε). Για διαφάνεια δεν ακούσαμε πολλά πράγματα, να είμαστε τίμιοι. Οπως δεν ακούσαμε και πολλά πράγματα για το πόσο πιστή θα εμφανιζόταν η κυβέρνηση στην τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά ας μην ανοίγουμε άλλες πληγές.

Θα μπορούσε, άρα, να ισχυριστεί κανείς βάσιμα ότι η κυβέρνηση παίζει στο γήπεδο που ετοίμασε η ίδια προεκλογικά. Για διαφάνεια δεν μίλησε, γιατί λοιπόν να την απαιτήσουμε;

Δεν είναι όμως ένα και δύο τα περιστατικά για τα οποία φαίνεται ότι η κυβέρνηση πήρε τις αποφάσεις κινούμενη είτε στο ημίφως είτε στο απόλυτο σκοτάδι. Ας σταχυολογήσουμε μερικά.

Δεν έχει δημοσιευτεί ή κατατεθεί στη Βουλή η δωρεά της Cisco προς το Ελληνικό Δημόσιο για την τηλεκπαίδευση.

Δεν έχει δημοσιευτεί ή κατατεθεί στη Βουλή η σύμβαση που δεσμεύει την εταιρεία Palantir με την ελληνική κυβέρνηση.

Δεν έχουν δημοσιευτεί ποτέ τα πρακτικά των συνεδριάσεων της Επιστημονικής Επιτροπής για τον κορονοϊό ενώ η κυβέρνηση διατρανώνει ότι “ακούει πάντα τους επιστήμονες”.

Οποια αντίληψη και αν έχει κανείς για τη δημοκρατία, είναι σαφές ότι η λογοδοσία και η διαφάνεια είναι στοιχεία που δεν πρέπει να λείπουν από καμία οργανωμένη δημοκρατικά χώρα. Σε διαφορετική περίπτωση η εμπιστοσύνη μειώνεται, οι κυβερνώντες εθίζονται στο να μην δίνουν εξηγήσεις και κατά συνέπεια η δημοκρατία βάλλεται και μάλιστα εκ των έσω.

Στην Ελλάδα του 2021, και μετά από μία δεκαετία πολύ μεγάλης οικονομικής -και όχι μόνο-κρίσης δεν θα έπρεπε καν να συζητάμε τέτοια πράγματα. Στη μεταμνημονιακή Ελλάδα δεν (θα έπρεπε να) χωρούν οι πρακτικές του παρελθόντος γιατί είναι αυτές ακριβώς που χρεοκόπησαν τη χώρα (για άλλη μία φορά).

Και όμως, αντί να βάλουμε τρίτη και τετάρτη στο κιβώτιο για να απομακρυνθούμε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από τις επίκινδυνες ζώνες της μη λογοδοσίας, η κυβέρνηση βάζει την όπισθεν και μάλιστα ολοταχώς. Παλαιάς κοπής δεξιά σε ιλουστρασιόν, περιτύλιγμα. Μικρό κυβερνητικό σχήμα υπόσχονταν, σχήμα-μαμούθ με σχεδόν 60 πρόσωπα μας προέκυψε με τον ανασχηματισμό. Μικρό κράτος υπόσχονταν, ρεκόρ μετακλητών και κόστους αυτών παρατηρούμε. Αξιοκρατία υπόσχονταν, γυμναστές, φιλολόγους και πιλότους είδαμε να διορίζονται ως επικεφαλής νοσοκομείων.

Αυτός ο ζόφος δεν μπορεί να “διορθωθεί”, ούτε “με εντολή Μητσοτάκη”. Και τα επικοινωνιακά παιχνίδια του τύπου “ανακοίνωσα αύξηση προστίμου αλλά στη συνέχεια το πήρα πίσω γιατί άκουσα την αντιπολίτευση, είμαι τέτοιας ποιότητας πολιτικός” στερούνται ουσίας. Με την όπισθεν που έχουμε βάλει στο κιβώτιο, αν δεν μπει φρένο στην μικροπολιτική και αν η διαφάνεια παραμείνει άπιαστο όνειρο, δεν θα αργήσει η ώρα που το όχημα θα καταλήξει στον γκρεμό.