Γιατί ο πρωθυπουργός επέλεξε να “χάσει” τους νέους

Μεγάλο πολιτικό λάθος. Μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηριστεί η επιλογή (γιατί περί επιλογής επρόκειτο) να στοχοποιήσει ο Πρωθυπουργός συλλήβδην τους νέους για τη ραγδαία εξάπλωση του κορονοϊού στην κοινότητα.

Ο λογογράφος του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και ο ίδιος που έχει φυσικά και την τελική ευθύνη των όσων λέει προφανώς λησμόνησαν την πρόσφατη πολιτική ιστορία του τόπου. Την περίοδο 1990-1993 η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και ο αλήστου μνήμης υπουργός Παιδείας Κοντογιαννόπουλος έβγαλαν τη μαθητιώσα νεολαία στους δρόμους με εκείνο το απαράδεκτο νομοσχέδιο για τη λειτουργία των σχολείων που προέβλεπε, μεταξύ άλλων, και παιδονόμους. Το αποτέλεσμα γνωστό. Παραιτήθηκε ο υπουργός, το νομοσχέδιο μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, η κυβέρνηση άρχισε να έχει φθορά που δεν τελείωσε ποτέ.

Το 2008 η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή ήρθε αντιμέτωπη με την εξέγερση των νέων μετά το φόνο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Αν και τήρησε αμυντική στάση, η κυβέρνηση άρχισε να παίρνει από τον Δεκέμβριο του 2008 την κάτω βόλτα. Στις εκλογές του 2009 γνώρισε συντριπτική ήττα.

Μπορεί, ο Πρωθυπουργός να πιστεύει ότι 12 χρόνια αργότερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Νικητής (σε ουσία και τύπους) κατά την πρώτη φάση της πανδημίας, ίσως αποκόμισε την εντύπωση ότι δεν τον ακουμπά η πολιτική φθορά. Αυτό δεν δείχνει πολιτική διορατικότητα.

Θα μπορούσε επίσης κανείς να χρεώσει στον πρωθυπουργό και έναν απολύτως υπολογισμένο (με νούμερα) πολιτικό κυνισμό. Ακόμα και στις εκλογές του 2019 στις οποίες η ΝΔ νίκησε κατά κράτος τον ΣΥΡΙΖΑ, το κυβερνών κόμμα δεν συγκίνησε τους νέους ανθρώπους. Στην κατηγορία των ψηφοφόρων από 17 έως 34 ετών, ο ΣΥΡΙΖΑ επικράτησε με 6 μονάδες διαφορά.

Αντιθέτως, η ΝΔ στήριξε τον εκλογικό της θρίαμβο στην ψήφο των μεσήλικων (επικράτησε με 11 μονάδες στις ηλικίες 35-54) και κυρίως στην ψήφο των μεγαλύτερων σε ηλικία (55 και άνω, στους οποίους επικράτησε με 13 μονάδες). Είναι μάλλον φυσιολογικό για την τεχνοκρατική αντίληψη που έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για την πολιτική να επιλέξει να διαρρήξει εντελώς τους δεσμούς του με την ηλικιακή ομάδα που έτσι και αλλιώς δεν τον στηρίζει.

Σε κάθε περίπτωση και η στοχοποίηση κοινωνικών ή ηλικιακών ομάδων και το κλίμα διχασμού αυτές τις κρίσιμες στιγμές, δεν βοηθάει. Στη Βουλή την Παρασκευή, πέρα από την στοχοποίηση των νέων, ο πρωθυπουργός φρόντισε να συσπειρώσει τη δεξιά πολυκατοικία και να κλείσει το μάτι στο ακροδεξιό κοινό κάνοντας μία απίστευτη επίθεση όχι τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά στο ΚΚΕ και στο ΜέΡΑ 25.

Ο κ. Μητσοτάκης, επιδόθηκε σε λεκτικούς βερμπαλισμούς για το Πολυτεχνείο, μίλησε επίσης για ιδεολογικά άβατα αλλά ταυτόχρονα έκανε και ένα τακτικό λάθος που ίσως δεν αντιλήφθηκε. Ισχυριζόμενος, ότι συμμετείχαν και δεξιοί στο Πολυτεχνείο, νομιμοποίησε, ίσως άθελά του, την εξέγερση του 1973 από τα δεξιά του πολιτικού φάσματος και επιχείρησε να καρπωθεί λίγη από την λάμψη της. Ο,τι είχε κάνει και με την Εθνική Αντίσταση δηλαδή.

Χαϊδεύοντας πάντως το ακροδεξιό κοινό (το οποίο τον αποθέωσe στα social media) επέλεξε να διχάσει και όχι να ενώσει στην πιο δύσκολη περίοδο που διανύει η χώρα από την Μεταπολίτευση και μετά. Την επιλογή αυτή της όξυνσης θα την κουβαλήσει, σαν “σταυρό του μαρτυρίου”, μέχρι το τέλος της διαδρομής, τη στιγμή που θα έπρεπε να αναζητήσει με ειλικρίνεια συναίνεση και στήριξη σε μια μάχη ζωής ή θανάτου.