Ο Μητσοτάκης φοβάται το “2” στις ευρωεκλογές και αλλάζει αντιπάλους…

Από το 2016 που εξελέγη αρχηγός της ΝΔ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε έναν αντίπαλο: τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα. Αυτό ήταν το μεγάλο πλεονέκτημά του.

Λόγω των τραγικών λαθών του αντιπάλου του στην κυβερνητική  θητεία 2015-2019, η ΝΔ του Μητσοτάκη έφτασε στη μεγάλη νίκη του 2019. Εργαλειοποίησε με θαυμαστό τρόπο  το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και, μοιράζοντας 50 δισεκατομμύρια στην πρώτη κυβερνητική  θητεία, οδηγήθηκε στη νέα και μεγαλύτερη νίκη του 2023.

Τον Ιούνιο του 2023 ο Μητσοτάκης έπαψε να έχει αντίπαλο. Το 18% του ΣΥΡΙΖΑ και η αποχώρηση Τσίπρα άλλαξε δραστικά τα μέχρι τότε δεδομένα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί πια υπολογίσιμο αντίπαλο. Έτσι πορευόμενοι ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ  οδηγήθηκαν εκεί που οδηγεί η αίσθηση της παντοδυναμίας: στην αλαζονεία της εξουσίας. Το «41 τα εκατό» ήταν η απάντηση κάθε φορά που ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του στριμώχνονταν.

Όμως, η έλλειψη ισχυρού αντιπάλου δεν αρκεί για τη διατήρηση της παντοδυναμίας, όταν τα γεγονότα σε πάρουν  από κάτω. Και αυτό έπαθαν  ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του. Πολλά γεγονότα, τα οποία άλλοτε είτε εξαφανίζονταν είτε υποβαθμίζονταν από την κυβερνητική προπαγάνδα(υποκλοπές, τραγωδία των Τεμπών, ακρίβεια, έξαρση της εγκληματικότητας), συσσωρεύτηκαν και άρχισαν να ροκανίζουν τα δημοσκοπικά ποσοστά της ΝΔ.

Και παρά το γεγονός ότι κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν φαίνεται ικανό να πλησιάσει απειλητικά, άρχισε να κυριαρχεί ο φόβος των ευρωεκλογών. Ο κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του τρέμουν το ενδεχόμενο το ποσοστό της ΝΔ να έχει μπροστά το «2» και όχι το «3». Στις ευρωεκλογές του 2019 ήταν 33%, αν τώρα είναι μικρότερο, πόσο μάλλον κάτω από 30%, η κυριαρχία θα πάει περίπατο και η κυβερνητική θητεία θα αρχίζει να σκοτεινιάζει πολύ πρόωρα.

Ο κ. Μητσοτάκης, υπό το άγχος αυτό, άρχισε να «αλλάζει» αντιπάλους. Πριν από μερικούς μήνες, όταν οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι το ΠΑΣΟΚ είχε περάσει στη δεύτερη θέση, έκανε επιθέσεις στο κόμμα αυτό και στον Νίκο Ανδρουλάκη. Το τελευταίο διάστημα, που φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επανέρχεται δημοσκοπικά στη δεύτερη θέση, αυξάνονται οι επιθέσεις προς τον Στέφανο Κασσελάκη.

Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός, ανησυχώντας για τις διαρροές προς την ακροδεξιά, στοχοποίησε τον Κυριάκο Βελόπουλο ως «θεομπαίχτη» και διακινητή θεωριών συνωμοσίας. Βεβαίως, πριν από λίγους μήνες, οι βουλευτές της ΝΔ και της Ελληνικής Λύσης του Βελόπουλου  είχαν αγαστή συνεργασία, όταν χρειάστηκε να αλλάξουν τις συνθέσεις των ανεξάρτητων αρχών ΑΔΑΕ και ΕΣΡ, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι στόχοι και των δύο. Τώρα που οι ακραίοι δεξιοί ψηφοφόροι της ΝΔ στρέφονται, διαμαρτυρόμενοι, προς την Ελληνική Λύση, ο κ. Μητσοτάκης αναγκάζεται να επιτίθεται στον Βελόπουλο, καθιστώντας έτσι και αυτόν αντίπαλό του.

Έτσι, παρατηρείται το εξής παράδοξο φαινόμενο: όσο η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης είχαν έναν αντίπαλο,  πετύχαιναν άνετες νίκες. Τώρα που δεν έχουν κανέναν ισχυρό αντίπαλο, η κυριαρχία τους κλονίζεται. Έχουν δυο-τρεις μικρομεσαίους αντιπάλους (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ελληνική Λύση), αλλά αντιμετωπίζουν με δέος τη αναμέτρηση των ευρωεκλογών.

Ο κ. Μητσοτάκης έχει φτάσει σε ένα σημείο που δεν μπορεί να κάνει πια για τους αντιπάλους τους τίποτα από αυτά που λέει η ρήση του Μακιαβέλι: «Τους αντιπάλους σου ή πρέπει να τους παίρνεις με το μέρος σου ή να τους εκμηδενίζεις»…