Περί Πολάκη: Ο λόγος δεν έχει λόγο…

Οι γνωρίζοντες τα του χώρου της Υγείας συνομολογούν πως ο Παύλος Πολάκης είναι ένας καλός και επιτυχημένος υπουργός. Το γεγονός ότι είναι και παθιασμένος – “αψύς ως Σφακιανός”, όπως τον αποκάλεσε ο πρωθυπουργός- δεν αποτελεί μομφή, ει μη μόνον εάν εκληφθεί ως συνώνυμο της “ευερεθιστότητας” , όπως περιγράφουν τα λεξικά το “ιδίωμα του ευέξαπτου και συνήθως επιθετικού ατόμου“. Ακόμα κι αυτό, ωστόσο, θα μπορούσε να αποτελεί μια συμπαθητική νότα ενός “μη politically correct” σε μια δημόσια σφαίρα στην οποία συνήθως επικρατεί το τετριμμένο, το δήθεν λόγιο, το “ξύλινο” και το “comme il faut”.

Το πρόβλημα ξεκινά από τη στιγμή που το πάθος και η ορμή καταδυναστεύει το πολιτικό και το ουσιώδες. Μπορεί κανείς να είναι όσο αψύς θέλει (και επ΄ αυτού τα πρωτεία δεν διεκδικούν μόνο τα Σφακιά…), αρκεί να μην επιτρέπει στο ευέξαπτο του χαρακτήρα του να αποπροσανατολίζει από την ουσία του λόγου του.

Διότι, όπως έγραψε παλιά ο σπουδαίος Κώστας Τριπολίτης “…ο λόγος δεν έχει λόγο να υψώνεται,
ο λόγος ωμή τροφή για τους κόρακες”. Αλλιώς οι παραβάτες καταλήγουν “συγκάτοικοι στην τρέλα”.

Αυτές τις μέρες έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα. Στο αδιαμφισβήτητο σφάλμα του Στέλιου Κυμπουρόπουλου να χαρακτηρίσει “χάρες” και “επιδόματα” τα συνταγματικά κατοχυρωμένα ευεργετήματα της Πολιτείας στα άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ) –και όχι άτομα με…ειδικές ανάγκες, όπως ορισμένοι άσχετοι πολιτικοί ψελλίζουν– ο Παύλος Πολάκης θεώρησε σωστό να υπενθυμίσει στον υποψήφιο ευρωβουλευτή της Ν.Δ ότι και ο ίδιος έχει κάνει χρήση των σχετικών διατάξεων δημοσιεύοντας το σχετικό ΦΕΚ.

Είναι προφανές πως ως άπειρος στα πολιτικά πράγματα ο τελευταίος προσπάθησε μάλλον να προσαρμοστεί άγαρμπα στο νέο του κομματικό περιβάλλον και στην περιρρέουσα αντίληψη περί κοινωνικής παρέμβασης του κράτους. Να είμαστε, όμως, δίκαιοι. Δεν του αξίζει τέτοια μεταχείριση, ιδιαίτερα εάν λάβουμε υπόψη τη διαδρομή του και τις υπερπροσπάθειες που κατέβαλλε. 

Η “πάσα” του Κυμπουρόπουλου θα μπορούσε να είναι για τον Πολάκη μια καλή ευκαιρία για να αναδείξει το κοινωνικό έργο της πολιτικής γενιάς του. Το γεγονός, για παράδειγμα, πως γιατροί ΑμεΑ κατέστη εφικτό να διορίζονται στο ΕΣΥ με παρεμβάσεις επί της θητείας της σημερινής κυβέρνησης. Τον αποπροσανατόλισε, όμως, η “αψάδα” του και διολίσθησε στην ευκολία της χλεύης. Κι εκεί έχασε το όποιο δίκιο είχε.

Οι Ανδρέας Ξανθός, Νίκος Φίλης, Νίκος Ξυδάκης, Γιάννης Μπαλάφας, ο Αντώνης Ρέλλας και άλλοι του το επισήμαναν. Όποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς στον ΣΥΡΙΖΑ θα βρει στελέχη που λιγότερο ή περισσότερο έχουν θυμώσει με τις αστόχαστες δημόσιες παρεμβάσεις του αναπληρωτή υπουργού Υγείας.

Ο υπουργός Υγείας είπε, όμως, και κάτι περισσότερο. Χαρακτήρισε την επίθεση στον υποψήφιο ευρωβουλευτή της Ν.Δ “αχρείαστη”. Και είναι ακριβώς έτσι. Ένα μήνα πριν τις κάλπες, κι ενώ η Ν.Δ βρισκόταν σε δύσκολη θέση με τις υπόνοιες που ευλόγως δημιουργήθηκαν από τις δηλώσεις του προέδρου και στελεχών της σχετικά με τα “δώρα Χριστουγέννων” και τα “επιδόματα ανεργίας”, ο Παύλος Πολάκης (αυτο)προσφέρθηκε να γίνει ο συνήθης ύποπτος και ο συνήθης στόχος. Να γίνει “τροφή για τους κόρακες”. Έδωσε στη Ν.Δ μια χρυσή ευκαιρία να αλλάξει την πολιτική ατζέντα. Κάπως έτσι ο ευέξαπτος γίνεται αυτοκαταστροφικός.

Και για να καταλήξουμε στον Κώστα Τριπολίτη “ο λόγος σαπίζει καταναλώνεται;
στο λόγο αυτό κουβέντα δε γίνεται”

“Αδικεί τον εαυτό του”, είπε ο Νίκος Ξυδάκης. Έχει άδικο; Όταν έχεις επίμονα φέρει στο φως πτυχές σειράς σκανδάλων στον χώρο της Υγείας, όταν έχεις ξεκινήσει να γεμίζεις της Ελλάδα με ΤΟΜΥ (μονάδες υγείας) και όταν παλεύεις να ξαναστήσεις από την αρχή ένα διαλυμένο λόγω μνημονίων ΕΣΥ, είναι κρίμα να κινδυνεύεις να σε θυμούνται περισσότερο ως “αψύ Σφακιανό” και όχι ως επιτυχημένο υπουργό.

Όσο για εκείνους που επιμένουν ότι παρόλα αυτά ο Πολάκης “μιλά σε ένα συγκεκριμένο εκλογικό ακροατήριο”, η απάντηση είναι διπλή: πρώτον, αυτό το ακροατήριο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κινδυνεύει να το χάσει, και, δεύτερον, μ’ αυτά και μ’ αυτά θέτει σε κίνδυνο τη σχέση του κόμματός του με ένα άλλο κατά πολύ ευρύτερο ακροατήριο. Το οποίο έχει μεγάλη ανάγκη. Και κάτι ακόμα. Όταν αναγκάζεις τον ίδιο τον πρωθυπουργό να ανοίξει ομπρέλα πολιτικής προστασίας σημαίνει ότι όντως έχει αρχίσει να βρέχει καντάρια…

Υ.Γ Λένε κάποιοι: μα καλά, δεν βλέπουν τι κάνει ο Άδωνις; Για να συμπληρώσουν πως, όταν υπάρχει από την άλλη ο ακραίος λόγος του αντιπροέδρου της Ν.Δ, ένας Πολάκης είναι πάντοτε χρήσιμος. Κι αυτό, όμως, αδικεί τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας. Διότι είμαι βέβαιος πως άφησε τις μονάδες εντατικής θεραπείας και τη μάχιμη ιατρική για να προσφέρει στην Υγεία και στο κόμμα του και όχι για να αποτελέσει το “αντίπαλο δέος” σε μια αποπροσανατολιστική τρέλα.