Επιτέλους έχουμε δικό μας μνημόνιο και είναι αριστερό!

Θα θυμόσαστε βέβαια τον Άδωνι Γεωργιάδη να υποστηρίζει ότι “αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια θα έπρεπε να τα εφεύρουμε”. Αυτό ακριβώς έπραξε η Κυβέρνηση στέλνοντας επιστολή (letter of intent) προς το ΔΝΤ(τα μέτρα που περιλαμβάνει δεν διαφοροποιούνται ουσιαστικά και σε ανάλογη επιστολή προς τον ESM).

Κατασκεύασε μετά από δυόμισι χρόνια παλινωδιών, ένα δικό της μνημόνιο στο οποίο δεσμεύεται ότι θα πειθαρχήσει. Αυτό είναι το καλύτερο νέο που θα μπορούσαν να ακούσουν οι αγορές και σίγουρα οι πολίτες αυτής της ταλαιπωρημένης χώρας.

Πρόκειται ουσιαστικά για αυτό που παλαιότερα μας ταλαιπώρησε ως “η ιδιοκτησία του προγράμματος”. Ο ΣΥΡΙΖΑ και προφανώς και οι ΑΝΕΛ αρνήθηκαν τη σχέση με το πρόγραμμα που εκτελούσαν. Δήλωναν με κάθε δυνατό τρόπο ότι δεν συμφωνούν, ότι υποχρεώθηκαν ακόμη και ότι εκβιάστηκαν. Το μόνο που δεν είπαν είναι ότι τους έριξαν κάτι στο ποτό τους. Τουλάχιστον στο εσωτερικό ακροατήριο. Πέρα από το επικοινωνιακό πεδίο, στελέχη και πολιτευτές της συγκυβέρνησης, πολέμησαν με κάθε δυνατό τρόπο όσα ψήφιζαν στη βουλή. Αυτή η διπολική συμπεριφορά κόστισε δισεκατομμύρια σε χαμένο χρόνο αλλά και χρήμα.

Με την επιστολή προς το ΔΝΤ, τα ψέματα τελειώσαν. Η Κυβέρνηση δηλώνει πλέον απερίφραστα την εμπιστοσύνη της στο πρόγραμμα. Εδώ και καιρό άλλωστε το αφήγημά της περιλαμβάνει τους στόχους του προγράμματος. Η επιτυχής έκβαση του αποτελεί τον φάρο για την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο ο επικεφαλής της ΤτΕ -εχθρός άλλοτε για τα αριστερά πρωτοπαλίκαρα- συνυπογράφει την επιστολή (όπως επίσης και ο Ε. Τσακαλώτος). Ο ίδιος ο τραπεζίτης δεν μετακινήθηκε από τα λεγόμενά του. Είναι εμφανές ότι η Κυβέρνηση άλλαξε τις παλαβές απόψεις που εξέφραζε παλαιότερα. Ήρθε ευτυχώς κοντά σε όλους όσους οι υποστηρικτές της χαρακτήριζαν γερμανοτσολιάδες.

Η “δήλωση μετανοίας”, όπως προκλητικά έσπευσαν να την χαρακτηρίσουν αρκετοί, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σύνοψη όσων ψήφισαν μεν οι ελληνικές κυβερνήσεις από καταβολής μνημονίων αλλά με κουτοπόνηρο βαλκανικό τρόπο, αρνήθηκαν να υλοποιήσουν στη συνέχεια. Έλεγαν ότι δεν τα κάνουν διότι δεν τους τα επιτρέπει η ιδεολογία τους. Στην πραγματικότητα ήταν αλλαγές που ενοχλούσαν την κομματική τους πελατεία. Δεν είναι λίγοι όσοι πιστεύουν ότι το τεράστιο φορολογικό κόστος που κλήθηκαν να πληρώσουν οι Έλληνες οφείλεται κυρίως σε αυτή την άρνηση των κυβερνήσεων να πράξουν το αυτονόητο.

Η επιστολή που απευθύνεται στην κυρία Christine Lagarde εμπεριέχει και κάτι ακόμη. Την δέσμευση ότι αν υπάρξουν οποιεσδήποτε αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους, θα ληφθούν άμεσα νέα μέτρα. Πρόκειται για ένα ισχυρό κίνητρο προκειμένου η κυβέρνηση να πασχίσει για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων. Αν αποφασίσει ξανά να κωλυσιεργήσει, θα αναγκαστεί άμεσα (και όχι το 18 ή το 19) να λάβει επώδυνα μέτρα, γνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι σύντομα θα ξεκινήσει ούτως ή άλλως η προεκλογική περίοδος.

Είναι προφανές ότι ο κομματικός στρατός και η εκλογική πελατεία θα αντιδράσουν. Θα δώσουν τον “υπέρ πάντων αγώνα” για να σαμποτάρουν τις προθέσεις της Κυβέρνησης. Θα υπερασπιστούν μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός τους το δικαίωμα στη λούφα και τα περιβόητα κεκτημένα προνόμια.

Η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου για παράδειγμα μπορεί να απαλλάξει τη χώρα από την ομηρία των συνεχών απεργιών. Μέχρι σήμερα, οι συνδικαλιστές αποφάσιζαν μόνοι τους απεργίες και στάσεις εργασίας κυριολεκτικά για ψύλλου πήδημα. Με την αλλαγή που προωθείται, θα απαιτείται απαρτία για να ληφθούν ανάλογες αποφάσεις. Οι εργαζόμενοι δηλαδή και όχι οι εργατοπατέρες θα αποφασίζουν για το είδος και την ποσότητα των κινητοποιήσεών τους. Είναι λογικό οι επαγγελματίες συνδικαλιστές να αντιδράσουν λυσσαλέα. Απειλείται η ίδια η ύπαρξή τους.

Το ίδιο θα γίνει και με όλες τις συντεχνίες. Η πλήρης εφαρμογή της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ θα δημιουργήσει εντάσεις με ομάδες στις οποίες οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ “έκλεισαν το μάτι” και υποσχέθηκαν να προστατέψουν τα αδιανόητα συμφέροντά τους. Κάτι που έκαναν βεβαίως και οι προηγούμενες Κυβερνήσεις.

Η αποκατάσταση της επαφής της Κυβέρνησης με την πραγματικότητα, θα μας απαλλάξει επιπλέον και από διάφορους αριστερίστικους μύθους. Μύθοι που ουσιαστικά επέβαλλαν πρακτικές που στρέφονταν κατά του κοινωνικού συνόλου αλλά ακούγονταν ευχάριστα αριστεροί στα αυτιά των πωρωμένων ημιμαθών. Είναι χαρακτηριστική η δέσμευση για “να θέσει σε πλήρη εφαρμογή το σύστημα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για δανειολήπτες που δεν εξυπηρετούν τα δάνειά τους”. Το αυτονόητο δηλαδή που με φερετζέ την ιδεολογία και δόλωμα ορισμένους πραγματικά αναξιοπαθούντες, επέτρεψε σε αυτοαποκαλούμενες συλλογικότητες να προστατεύουν από επαύλεις μέχρι θαλαμηγούς.

Η Κυβέρνηση δεσμεύεται να πράξει το σωστό. Είναι μια δύσκολη απόφαση δεδομένου ότι έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις παλαβομάρες που ακόμη και σήμερα περιφέρουν στον δημόσιο διάλογο διάφορα στελέχη της. Από μικρομεσαία μέχρι μεγάλα. Πρόκειται όμως για έναν μονόδρομο στον οποίο κατέληξαν έχοντας προηγουμένως “ψαχτεί” με διάφορες απίθανες εναλλακτικές. Από λεφτά των συντρόφων Μαδούρο και Πούτιν μέχρι παράλληλα νομίσματα ενός ανίδεου νάρκισσου. Όλοι όσοι πρέσβευαν εξαρχής ότι πρέπει να εφαρμόσουμε μια μεταρρυθμιστική ατζέντα, σίγουρα αισθάνονται σήμερα δικαιωμένοι. Του Αδώνιδος συμπεριλαμβανομένου. Στην άποψη του οποίου είχε άλλωστε προσχωρήσει και ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χρήστος Σιμορέλης, μιλώντας στα τέλη του 2015 στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ και προϊδεάζοντας μας για το τι θα ακολουθήσει. Το μόνο ερώτημα που θα παραμείνει αναπάντητο είναι αφού γνώριζαν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, γιατί δεν τα έκαναν νωρίτερα για να γλιτώσουμε τη “μαυρίλα” και το κόστος ενός αντάρτικου που εξ’ αρχής δεν είχαν ελπίδες να κερδίσουν;

Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).