Τα λεφτά μας πίσω (δις)

Αν κάποιος έγινε σοφότερος από τη χθεσινοβραδινή υπερπαραγωγή κατά της διαπλοκής, είναι βέβαιο ότι βρισκόταν σε κώμα τα προηγούμενα 20-30 χρόνια. Η Κυβέρνηση έχει καλλιεργήσει μεγάλες προσδοκίες σχετικά με την αποκάλυψη ονομάτων. Δεν ακούσαμε όμως τίποτε καινούριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φθάσει κοντά στις αποκαλύψεις περισσότερες από μια φορές αλλά ουδέποτε “σκόραρε”. Ακόμη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος φωτογράφισε διάφορες περιπτώσεις διαπλοκής, απέφυγε να ονοματίσει.

Η συζήτηση βεβαίως τυπικά είχε θέμα τις παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη αλλά οι αρχηγοί αρκέστηκαν σε μια απλή αναφορά στην υπόθεση και εξάντλησαν τους μακροσκελείς λόγους τους σε άσχετα θέματα. Από τον Παπασταύρου και το psi μέχρι τον Καρανίκα και τα ορφανά του Άκη. Ακούσαμε διάφορα, πολλά αρκετά ενδιαφέροντα, αλλά το τι είναι διαπλοκή δεν το ακούσαμε.

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι την ώρα που η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, με τις τράπεζες κλειστές, η σκανδαλολογία είναι άκαιρη. Ίσως, αλλά ακόμη και αν είναι κατάλληλη η ώρα, κανείς δεν δείχνει διατεθειμένος να περιγράψει ξεκάθαρα αυτό που για δεκαετίες τα πολιτικά κόμματα ονομάζουν διαπλοκή. Συνεχίζουν να μιλούν με υπονοούμενα συντηρώντας αστικούς μύθους της διαπλοκής.

Αν μιλήσουν ενδεχομένως να αρχίσει να ξετυλίγεται ένα περίεργο κουβάρι που θα φθάνει πιθανότατα στις παρυφές προσώπων και μηχανισμών που δεν επιθυμούν. Επίσης θα χάσουν τη δυνατότητα εκβιασμού δια της στοχοποίησης, μέθοδο την οποία χρησιμοποίησαν διάφοροι πολιτικοί κατά όσων δεν ήταν αρεστοί αλλά και για να εμφανιστούν ως σούπερ ήρωες που καταπολεμούν τα συμφέροντα.

Έτσι έκανε πέρισυ -με ύφος σουπερ ήρωα- και ο Γιάννης Δραγασάκης. Όλο το έθνος κρέμονταν από τα χείλη του για να διευκρινίσει λίγες ημέρες αργότερα ότι σκοπός του ήταν να κάνει αποκαλύψεις για το πως λειτουργεί το σύστημα διαπλοκής και όχι για τα εμπλεκόμενα πρόσωπα. Έπειτα κυκλοφόρησε η φήμη ότι τις αποκαλύψεις θα κάνει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Απο πέρυσι το καλοκαίρι περιμένουμε αλλά το χθεσινό βράδυ ήταν και πάλι μια απογοήτευση.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα μπορούσε να ξιφουλκήσει κατά της διαπλοκής ακολουθώντας “μητσοτακικό” προφίλ. Φωτογράφισε κάποιες περιπτώσεις αλλά δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι τα είπε έξω απ’ τα δόντια. Πρέπει επίσης να παραδεχτούμε ότι ο ίδιος δεν εμφανίστηκε ως ακούραστος μαχητής της διαπλοκής αλλά είναι κάτι που περιμένει κανείς από έναν πολιτικό με ξεκάθαρα φιλελεύθερο προφίλ. Θα ήταν ευκολότερο να ξιφουλκήσει αν προηγουμένως είχε επιλέξει την πλήρη ανανέωση του κόμματός του. Όσο όμως έχει “βαρίδια” και “δεσμούς”, δυσκολεύεται.  Προτίμησε να απαγγείλει ξανά μια ανθολογία των άτυχων στιγμών της Κυβέρνησης.

Όχι ότι οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων είπαν τίποτε πιο συγκεκριμένο. Ο καθένας επέλεξε να πει αυτό που νομίζει και κατά κανόνα έκτος θέματος. Μια ασαφής σκανδαλολογία χωρίς αποτέλεσμα ήταν το φυσικό ακόλουθο της απαξίωσης της πολιτικής.

Η διαπλοκή είναι ανθεκτική από τη φύση της. Δεν απαιτούνται αυστηρά δύο για τη διαπλοκή, Συνήθως απαιτούνται πολύ περισσότεροι.  Αν τολμήσει κανείς να ανοίξει το κουτί της Πανδώρας (που είπε και ο Τσίπρας) θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος για αποκαλύψεις. Θα πρέπει επίσης να είναι έτοιμος για διαρκή μάχη γιατί η διαπλοκή διαρκώς επιχειρεί να διαβρώσει το σύστημα. με κάθε τρόπο

Η πρόσφατη ιστορία είναι προφανές ότι κυριαρχείται από καραμπινάτες υποθέσεις διαπλοκής. Αν κάποιος είναι αποφασισμένος να επιτρέψει στην δικαιοσύνη να τις ερευνήσει, ας δώσει τους απαραίτητους πόρους και ας την αφήσει να κάνει το έργο της. Η τεχνητά συντηρούμενη θολή σκανδαλολογία, η οποία ανασύρεται κάθε φορά “τη δύσκολη ώρα” απ’ το συρτάρι, το μόνο που κατορθώνει είναι να δηλητηριάζει έτι περισσότερο την ήδη διχασμένη ελληνική κοινωνία.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)