Το δώρο του Τσακαλώτου στις εκλογές της κεντροαριστεράς

Η ωμή και κυνική παραδοχή του διδύμου Τσακαλώτου-Χουλιαράκη ότι η αφαίμαξη της μεσαίας τάξης αποτέλεσε μέρος ενός σχεδίου της ριζοσπαστικής αριστεράς, ήταν το καλύτερο πεσκέσι για τον νέο φορέα του κέντρου. Ιδίως καθώς έγινε λίγες ημέρες πριν τις κάλπες και εν μέσω φοροκαταιγίδας, οι πολίτες έχουν νωπές τις μνήμες όσων αυτοπροσδιορίζονται ως ταξικοί εχθροί τους.

Δυστυχώς οι διεκδικητές της ηγεσίας του νέου κόμματος δεν έχουν κατορθώσει επί του παρόντος να εκμεταλλευτούν αποτελεσματικά το χώρο που τους χαρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ χάνοντας ενδεχομένως μια ιστορική ευκαιρία για άμεση ανάκαμψη της “δημοκρατικής παράταξης”. 

Περισσότερο επιχείρησαν να προσδώσουν μια πολιτισμένη διάσταση στον προεκλογικό αγώνα τους και τα κατάφεραν. Μια διάσταση που βεβαίως λείπει από την ελληνική πολιτική σκηνή αλλά δυστυχώς δεν συγκινεί μεγάλες μάζες πολιτών σε μια εποχή έντονης πόλωσης. 

Κατόρθωσαν να κινητοποιήσουν ένα μικρό κομμάτι της κοινωνίας αλλά όχι και να επικοινωνήσουν αποτελεσματικά τις πολιτικές τους. Η χαμηλή τηλεθέαση του debate δεν ήταν το πρόβλημα, απλώς το ανέδειξε. Το ενδιαφέρον των πολιτών για τις “εσωκομματικές” διεργασίες του χώρου ήταν μικρό πριν και μετά την τηλεμαχία. 

Ίσως να φταίει και ο μεγάλος αριθμός των υποψηφίων που δεν έδωσε τη δυνατότητα για εκτενή αντιπαράθεση στη βάση πραγματικών θεμάτων που απασχολούν την ελληνική κοινωνία. Στις κοινές δημόσιες συζητήσεις τους αναλώθηκαν κυρίως σε θέματα διαδικαστικού χαρακτήρα αλλά και σε γενικές τοποθετήσεις.

Η μεσαία τάξη όμως συνεχίζει να νιώθει ορφανή και όχι μετέωρη όπως συνήθως συνέβαινε. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα δυσκολευτεί να πείσει ξανά ότι εργάζεται προς το συμφέρον της. Η καταγεγραμμένη ομολογία κορυφαίων υπουργών δεν έχει την ίδια βαρύτητα με τις ασυναρτησίες που μπορεί κατά καιρούς να δηλώνουν διάφοροι βουλευτές ή μικροστελέχη του κόμματος. Είναι επίσης διαφορετικό το να εφαρμόζεις φορομπηχτικές πολιτικές και διαφορετικό να περηφανεύεσαι γι’ αυτές. Πλέον στην ούγια του ΣΥΡΙΖΑ αναγράφεται η θέση του κόμματος για τη μεσαία τάξη. 

Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη πλευρά θέλει να εκφράσει τη μεσαία τάξη και θα πείσει αρκετούς να την ακολουθήσουν υποσχόμενη φοροελαφρύνσεις και δίκαιη μεταχείριση των πολιτών. Είναι και η παράσταση νίκης που θα συμπαρασύρει κάποιους αλλά όχι όλους. 

Υπάρχει ένα κομμάτι της μεσαίας τάξης που για ιστορικούς, οικογενειακούς ή ακόμη και ιδεοληπτικούς λόγους δεν θα ψήφιζε την παράταξη της ελληνικής δεξιάς. Αυτό το κομμάτι αποτέλεσε στο παρελθόν τη ραχοκοκαλιά του ΠΑΣΟΚ και είναι μεγάλο. Τόσο μεγάλο που του έδωσε το θηριώδες ποσοστό του 48,07% στις εκλογές του 81. Προφανώς οι μεσοαστοί είναι πλέον λιγότεροι αλλά αρκετοί για να ενισχύσουν ένα  κόμμα που ξεκινάει με βάση το 6-7%

Όταν μειωθεί ο θόρυβος από τις ετερόκλητες επικοινωνιακές δράσεις των 9 υποψηφίων, δηλαδή στον δεύτερο γύρο, περιμένει κανείς ότι οι μονομάχοι θα επικεντρωθούν στο φυσικό ακροατήριό τους. Τότε άλλωστε θα αναδειχθεί περισσότερο και η ταυτότητα του νέου -υπό σύσταση- κόμματος. Όταν δηλαδή οι δύο θα συζητούν και θα τοποθετούνται δημόσια για όσα φιλοδοξούν να αντιπροσωπεύσουν ως ηγέτες του μεσαίου χώρου. Τότε θα δούμε αν πρόκειται για “κέντρο” ή “κεντροαριστερά”. Αν μιλάμε για αναστύλωση, αναπαλαίωση ή κάτι καινούριο που θα εμπνεύσει όσους αισθάνονται να ανήκουν στον συγκεκριμένο χώρο. 

Αν κατορθώσουν να κινητοποιήσουν τα απογοητευμένα μεσοαστικά στρώματα έχουν ελπίδα να αναγεννήσουν τον χώρο του κέντρου. Αν όχι, το εγχείρημα θα περάσει στη λήθη του χρόνου όπως συνέβη με την ΕΛΙΑ ή με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Όλοι καταλογίζουν τις καλές προθέσεις, ενδεχομένως και την επάρκεια ή και την ικανότητα των στελεχών αλλά σύντομα κανείς δεν θα θυμάται ούτε τα ονόματα.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)