Εγκληματική πατριδοκαπηλία

Τον Μάιο του 1944, όπως μας θυμίζει και “Το τελευταίο σημείωμα” του Παντελή Βούλγαρη που προβάλλεται αυτές τις ημέρες στους κινηματογράφους, οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής, ως αντίποινα για την εκτέλεση ενός Γερμανού στρατηγού και των τριών συνοδών του, τουφέκισαν τους 200 στην Καισαριανή και σκότωσαν όποιον βρήκαν μπροστά τους “έξωθεν των χωρίων”, από τους Μολάους μέχρι την Σπάρτη.

Εκ παραλλήλου, όπως ανέφερε τότε η ανακοίνωση του Γερμανού στρατιωτικού διοικητή, “ υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου Έλληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς”. Αυτοί οι “Έλληνες εθελονταί”, βέβαια, δεν ήταν άλλοι από τους ταγματασφαλήτες, τους γερμανοτσολιάδες συνεργάτες των Γερμανών κατακτητών, τους… πρόγονους των χρυσαυγιτών, όπως οι μιχαλολιάκοι και οι κασιδιάρηδες διατυμπανίζουν σε κάθε ευκαιρία.

Για να κρύψουν αυτές ακριβώς τις δωσιλογικές και προδοτικές ρίζες τους, οι χρυσαυγίτες -σε κάθε ευκαιρία- προσπαθούν να πουλήσουν… πατριωτισμό, μπολιάζοντας ταυτοχρόνως, όσο τους επιτρέπεται, τις τοπικές κοινωνίες με τη μισαλλοδοξία και τον φόβο του άλλου.

Με αυτό το δεδομένο, δεν είναι περίεργο ότι οι συμμορίτες του νεοφασισμού προσπάθησαν να ματαιώσουν την μαθητική παρέλαση στη Σαντορίνη, επειδή η αριστούχος που κρατούσε τη σημαία ήταν Αλβανίδα. Περίεργο είναι ότι τοπικές αρχές και οι κοινωνικοί φορείς που δεν συμμερίζονται τις ολοκληρωτικές απόψεις της νεοναζιστικής συμμορίας, υποτίμησαν εμφανώς τις συμμορίτικες δραστηριότητες και φάνηκε να αιφνιδιάζονται από τις ενέργειες των ναζιστών, με αποτέλεσμα, τελικώς, να ματαιωθεί η εκδήλωση. Να επιβληθεί δηλαδή στο νησί, δια του φόβου, με τη βία, η άποψη της εγκληματικής οργάνωσης.

Δεν μπορεί επίσης να περάσει απαρατήρητο και χωρίς συνέπειες το γεγονός ότι στην ομάδα της “νεολαίας της Χρυσής Αυγής” που προπηλάκισε τη σημαιοφόρο, τους υπόλοιπους μαθητές, τους καθηγητές και τους άλλους κατοίκους, συμμετείχαν και κάτι τύποι που φορούσαν μαύρες μπλούζες με το λογότυπο «Hellas Ultras», της ακροδεξιάς οργάνωσης που δηλώνεται “οπαδικός σύνδεσμος” της… Εθνικής Ομάδας.

Ξανατίθενται δηλαδή, και με αυτήν την αφορμή, δύο ζητήματα: Το ένα είναι τα όρια εντός των οποίων οφείλουν να κινούνται οι “οπαδικοί” σύνδεσμοι. Το δεύτερο -και κυριότερο- είναι οι τρόποι αντιμετώπισης της νεοναζιστικής εγκληματικής συμμορίας από την Πολιτεία και τους κοινωνικούς φορείς. Γιατί είναι σαφές ότι οι ανακοινώσεις διαμαρτυρίας, όπως αυτή που εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας, όσο καλά και αν τα λένε, δεν αρκούν.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι Διευθυντής Σύνταξης στην εφημερίδα Έθνος