Αντιμνημονιακές πέστροφες νεοελληνικής καταγωγής

Στον απόηχο του debate και λίγα εικοσιτετράωρα πριν από το debate των δύο, ανεξάρτητα από κάποιες λεπτομέρειες που έχουν τη σημασία τους σε επικοινωνιακό επίπεδο αλλά πολιτικά δεν μας έκαναν  σοφότερους, αναρωτιέμαι ποιος θα πληρώσει την αποζημίωση για τα ψέματα.

Και ποιος άραγε θα μπορέσει την επόμενη ημέρα να επικαλεσθεί την ιστορία ως παρεξήγηση. Είναι προφανές ότι η κοινή  γνώμη συνεργεί στην παραπλάνηση και είναι εμφανές ότι είναι αργά να ζητήσουμε τα διαφυγόντα κέρδη από το χρόνο που χάθηκε για τη χώρα.

Ειλικρινά δεν κατάλαβα, μαζί μου φαντάζομαι και η πλειονότητα των τηλεθεατών, σε ποιο βαθμό τα εκλογικά επιτελεία των κομμάτων έχουν αντιληφθεί τις αλλαγές που έχουν συντελεσθεί στη κοινωνία. Θεωρώ ότι οι τοποθετήσεις τους είχαν σημείο αναφοράς ένα εκλογικό σώμα που πλέον δεν υπάρχει και ως εκ τούτου οι αναφορές τους δεν αφορούσαν κανέναν, παρά μόνο ένα συγκεκριμένο ακροατήριο το οποίο έτσι κι αλλιώς το έχουν δεδομένο.

Κάποτε ο Μάνος Χατζιδάκις είχε γράψει για ένα είδος πολιτικών ηγετών που είχε χαρακτηρίσει ως “σοσιαλιστική πέστροφα νεοελληνικής καταγωγής”. Αυτό το είδος  παρακολουθήσαμε να ξεπηδάει από τους δέκτες μας και να κολυμπάει στα σπίτια μας.

Για όσους δεν γνωρίζουν οι πέστροφες έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό το οποίο ενέπνευσε τον Μάνο Χατζιδάκι να γράψει το άρθρο, παραλληλίζοντας τες με τον λαϊκισμό και την αλαζονική συμπεριφορά στις μεθόδους που χρησιμοποιούσε στην άσκηση εξουσίας η ηγεσία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στα μέσα της δεκαετίας του ’80.

Οι πέστροφες πηδάνε προς τα πίσω-κοινώς κάνουν κωλοτούμπα- ενώ τα νερά του ποταμιού κινούνται ορμητικά μπροστά. Κοινώς κινούνται οπισθοδρομικά όπως ακριβώς κινήθηκαν στο προχθεσινό debate οι “αντιμνημονιακές πέστροφες” του πάνελ. Η πένα του Μάνου το καθιστά σαφές:

“Όμως εδώ, γράφει, πρέπει να ομολογήσουμε πως η παρουσία της πέστροφας δεν είναι παρά το αποκορύφωμα της αθλιότητας στην εθνική μας ζωή τα τελευταία σαράντα χρόνια”.

Θα συμπληρώσω- θεωρώντας ότι θα είχα την άδειά του γι αυτή την προσθήκη- και τους τελευταίους εφτά μήνες της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Κι αυτό γιατί οι “σοσιαλιστικές πέστροφες”  εκείνης της εποχής δεν διαφέρουν από τις σημερινές και πάντως, όπως έδειξε η τελευταία πενταετία, από το είδος της “αντιμνημονιακής πέστροφας” που είναι το ίδιο εύπεπτο και όμορφο ψάρι με την κοινή και την “σοσιαλιστική πέστροφα νεοελληνικής καταγωγής” του Μάνου Χατζιδάκι.

Ελπίζω και εύχομαι ότι το βράδυ της Δευτέρας το μενού του debate δεν θα περιλαμβάνει πέστροφα. Επιτέλους ήρθε η στιγμή να… ξεψαρώσουμε ώστε να σταματήσουμε να επικαλούμαστε τη  δικαιολογία ότι τα “ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι”.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος