Τα δίνει όλα ώστε να βλέπει την πλάτη του Μητσοτάκη

Η πρόταση μομφής της Νέας Δημοκρατίας για τον Παύλο Πολάκη, που ο πρωθυπουργός μετέτρεψε σε παροχή ψήφου εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση, του έδωσε την ευκαιρία να πάρει βαθιές εισπνοές επικεντρώνοντας στην οικονομία. Δηλαδή, επί της ουσίας, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε ένα μικρό μέρος αυτών που είχε πάρει, παραδεχόμενος ουσιαστικά το λάθος του; Κάπως έτσι, αν και η υπερφορολόγηση είχε συγκεκριμένη στόχευση τα μεσαία εισοδηματικά στρώματα της κοινωνίας. Η στροφή του πρωθυπουργού δεν έχει πολιτικά κίνητρα, αλλά καθαρά εκλογικά. Αν οι ευρωεκλογές δεν ήταν κοντά στις εθνικές εκλογές, το πλέον πιθανό είναι ο πρωθυπουργός να μην είχε ματαιώσει την περιοδεία του για να ανακοινώσει στο Ζάππειο το πακέτο των φορεοελαφρύνσεων.

Διότι, όλα αυτά τα ωραία λόγια, στον απόηχο και του θέματος που προέκυψε με τις διακοπές του στη θαλαμηγό της οικογένειας Παναγόπουλου, είχαν ένα και μόνο στόχο: Να «καλύψουν» το θόρυβο που προκάλεσαν οι αποκαλύψεις των διακοπών του και συνάμα με τις «δωροεπιταγές» να επηρεάσει την αδιευκρίνηστη ψήφο. Για το μεν πρώτο θα του πάρει χρόνο να ελαχιστοποιήσει τις επιπτώσεις που του προκάλεσε στο αριστερό του προφίλ η καλοπέραση. Και μάλιστα μετά τη τραγωδία στο Μάτι. Όσο για το δεύτερο, ποντάρει στη συλλογική αμνησία της κοινωνίας. Αλλά, ας θυμηθούμε τι έγινε ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση, λόγω της αδυναμίας της βουλής να εκλέξει Προέδρο της Δημοκρατίας. Η κυβέρνηση Σαμαρά, που είχε ήδη πάρει τα μέτρα που τώρα εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας, έπεσε γιατί κάποιοι βιαζόντουσαν να τον κάνουν πρωθυπουργό.

Αν έκαναν υπομονή αυτοί που είχαν επενδύσει στον Αλέξη Τσίπρα, κι αν ο ίδιος δεν ήταν τόσο φιλόδοξος, η χώρα θα είχε αποφύγει την τραγωδία του πρώτου εξαμήνου της πρώτης φοράς Αριστερά. Η Ελλάδα δεν θα είχε φορτωθεί ένα τρίτο μνημόνιο και capital controls, αλλά και μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ επιπλέον χρέος. Αυτοί πέρασαν καλά κι εμείς χειρότερα. Αυτό επί της ουσίας εξήγγειλε ο πρωθυπουργός, αφού οι «δωροεπιταγές» που μοίρασε επαναφέρουν τους φόρους στα επίπεδα που τους είχε αφήσει η κυβέρνηση των… Σαμαροβενιζέλων. Πολύ απλά, οι φόροι που μειώνει ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019, είναι οι φόροι που αύξησε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ΦΠΑ στην εστίαση, φόρο που παρά τη σύγκρουσε με την τρόικα η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου είχε μειώσει από το 23% στο 13%. Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταψηφίσει τη μείωση του ΦΠΑ. Τώρα, αφού επί 4 χρόνια λεηλάτησε τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης, αφού οι τιμές των τροφίμων εκτοξεύθηκαν, επιστρέφει στο 2014.

Ο Αλέξης Τσίπρας, εξευτελίζει τους συνταξιούχους, παραμονή των ευρωεκλογών, δίνοντας τους φιλοδώρημα από τα χρήματα που κυριολεκτικά έκαναν φτερά λόγω του νόμου Κατρούγκαλου. Περιφρονεί, όμως, και κάθε έννοια αξιοπρέπειας, αφού εκβιάζει λέγοντας ότι αν έρθει ο Μητσοτάκης θα πάρει αυτά που έδωσε και θα δώσει το 2020! Θα τους πάρει τη λεγόμενη 13 σύνταξη, που θα δώσει άμεσα υπό μορφή εκλογικού επιδόματος. Και βέβαια ψεύδεται, αφού ποτέ ο Μητσοτάκης δεν είπε- το επανέλαβε και στη βουλή- ότι θα την καταργήσει. Γιατί, αλήθεια, πως θα καταργήσει κάτι που δεν υπάρχει; Απλώς ο Μητσοτάκης, θα σταματήσει να περιφρονεί τους φορολογούμενους με αντίδωρα.

Είναι προφανές ότι ο Αλέξης Τσίπρας εκτός από κυνικός είναι και αλαζόνας, αφού ελπίζει ότι το δικό του κόλπο θα πετύχει αυτό που δεν πέτυχε το «Τσοβόλα δώστα όλα» το 1989, αλλά και το πακέτο των 6 δισεκατομμυρίων ευρώ του Σημίτη το 2003. Τα δίνει όλα, εν ολίγοις, προκειμένου να διατηρήσει την οπτική επαφή με την πλάτη του Μητσοτάκη. Ξέρει ότι θα χάσει, αλλά η αγωνία του είναι να μη χάσει απ’ τα μάτια του τον Μητσοτάκη. Ωστόσο, εκείνο που δεν μπορεί να προβλέψει, είναι ότι καμιά φορά τα πακέτα κρύβουν εκπλήξεις.