Ο Αμβρόσιος τιμωρήθηκε αλλά δεν ηττήθηκε

“Δεν αισθάνομαι τύψεις για την αγάπη του Θεού και για τη δόξα του Θεού” δήλωνε ο μητροπολίτης Αμβρόσιος αμέσως μετά την ανακοίνωση της ποινής του. Και είπε πως για τον Θεό θα πήγαινε και φυλακή. Για ποιον Θεό όμως; Για τον Θεό που δέχεται στην αυλή του τους πάντες, όπως έκανε κατά τα Ευαγγέλια ο ίδιος ο Χριστός, ή για τον Θεό του φοβικού σκοταδισμού που εξυπηρετεί εξουσιαστικά συμφέροντα;

Τελικά και δικαίως, το δικαστήριο επέβαλε στον μητροπολίτη, για τις αναρτήσεις του και τις δηλώσεις του κατά των ομοφυλόφιλων, συνολική ποινή φυλάκισης επτά μηνών με τριετή αναστολή και του αναγνώρισε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου.

“Η ομοφυλοφιλία είναι κοινωνικό κακούργημα. Όσοι τη βιώνουν και την υποστηρίζουν είναι αποβράσματα. Φτύστε τους. Μαυρίστε τους”, έγραφε μεταξύ άλλων ο ίδιος.

Για την ακρίβεια των λέξεων:“Η ομοφυλοφιλία είναι εκτροπή από τους Νόμους της φύσεως! Είναι κοινωνικό κακούργημα! Είναι αμαρτία! Όσοι, λοιπόν, είτε την βιώνουν, είτε την υποστηρίζουν δεν είναι φυσιολογικοί άνθρωποι! Είναι αποβράσματα της Κοινωνίας! Ε, λοιπόν, αυτούς τους ξεφτυλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως!”.

Ξέρετε βέβαια πως η θρησκεία θα έπρεπε να μοιράζει αγάπη και όχι αναθέματα. Ψιλά γράμματα θα μου πείτε και χιλιοειπωμένα εις μάτην.

Ψιλά γράμματα όμως δεν είναι το να καλείς κάποιον σε βία και εξευτελισμό. Είναι στην πραγματικότητα ένα κάλεσμα αποβολής μιας κοινωνικής ομάδας από την ίδια την κοινωνία.

Δυστυχώς, όταν αυτό το λέει ο -υποτίθεται- διαμεσολαβητής του Θεού ο οποίος έχει πλείστους πιστούς ακολούθους, χειραγωγεί ένα ποίμνιο καθώς το πλήθος που τον ακούει είναι μεγάλο. Άλλοι αντιδρούν, άλλοι προσηλυτίζονται στη φοβική συμπεριφορά.

Εν προκειμένω, ο νομοθέτης σωστά προβλέπει τις συγκεκριμένες ποινές για να προλάβει το ρατσιστικό έγκλημα. Στην πραγματικότητα τιμωρείται ο λόγος προτροπής σε βία, και σωστά έγινε και τώρα κάτι τέτοιο.

Η καταδίκη Αμβρόσιου είναι μια λογική και μεγάλη νίκη υπέρ εκείνων που θεωρούνται από κάποιους, “αόρατοι”, ακόμη και σήμερα, εν έτει 2019. Έχει όμως και μια ιδιαίτερη σημασία, καθώς γύρω από τον εν λόγω “άνθρωπο της Εκκλησίας” συσπειρώνονται ακροδεξιοί κύκλοι που προσπαθούν να διεισδύσουν περαιτέρω στην κοινή γνώμη. Μην ξεχνάμε πως ο συγκεκριμένος “άνθρωπος της Εκκλησίας” έχει δηλώσει “καλύτερα ναζιστής και φασίστας, παρά κατσαπλιάς”.

Δεν αρκεί όμως από μόνη της αυτή η καταδίκη για να αλλάξει τα δεδομένα.

Οι ιερείς οφείλουν να καταδικάσουν με τη στάση και τον λόγο τους την “Αμβρόσια συμπεριφορά”. Οφείλουν να δείξουν τον “άλλο δρόμο”, τον δρόμο της έμπρακτης αγάπης και αποδοχής ως “κοινωνικοί λειτουργοί” που θα έπρεπε να είναι. Και ως “δημόσιοι λειτουργοί” που ακόμη είναι.

“Οι ομοφυλόφιλοι, όπως όλοι οι άνθρωποι, είναι δημιουργήματα του Θεού και ισχύει και γι’ αυτούς ο αντίστοιχος σεβασμός και η τιμή, και όχι η βία και η απόρριψη” έχει δηλώσει για παράδειγμα ο Μεσσηνίας Χρυσόστομος.

Ή όπως έλεγε ο Σισανίου και Σιατίστης Παύλος: “Ἡ κάθετη άρνηση της Εκκλησίας στην αποδοχή της ομοφυλοφιλίας δεν σημαίνει την απόρριψη, ούτε την περιφρόνηση, ούτε περισσότερο το φτύσιμο κανενός ανθρώπου. Αυτός ο λόγος που ακούστηκε από ιερωμένο πρόσωπο ΔΕΝ έχει σχέση με την Εκκλησία γιατί δεν έχει σχέση με τον Χριστό. Ο Χριστός δεν μίλησε ΠΟΤΕ με τέτοιο τρόπο για τους αποτυχημένους και τους αμαρτωλούς”.

Τέτοιες δηλώσεις πρέπει να πολλαπλασιαστούν, ή αν θέλετε, να περιθωριοποιηθούν πρώτα και κύρια από τον ίδιο τον Κλήρο τα μεσαιωνικού τύπου “αναθέματα”.

Ποιοι ακούγονται όμως πάλι; Ακούγονται και πρωτοστατούν οι ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως Καλαβρύτων και Αιγιαλείας οι οποίοι εξέδωσαν ψήφισμα υπέρ του Αμβρόσιου λέγοντας πως “προσπάθησε να προστατεύσει το ποίμνιό του ορθοτομώντας το λόγο της Αληθείας, δηλαδή του Ευαγγελίου, ως όφειλε”.

Οι λογικές φωνές της Εκκλησίας, οι φωνές αλληλεγγύης και συγχώρεσης σιωπούν, ίσως γιατί φοβούνται να μιλήσουν. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη ήττα της ίδιας της Εκκλησίας η οποία διδάσκει στα Ευαγγέλιά της (σε αντίθεση με όσα λένε οι ιερείς Καλαβρύτων): “Εντολήν καινήν δίδωμι υμίν ίνα αγαπάτε αλλήλους, καθώς ηγά­πη­σα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους εν τούτω γνώσονται πάντες ότι εμοί μα­θη­ταί έστε, εάν αγάπην έχητε εν αλλήλοις”.

ΥΓ. Μην ξεχνάμε πως ο Αμβρόσιος, έχει συνδεθεί λίγο-πολύ και με το “αντίο” του Νίκου Φίλη από τη θέση του στο υπουργείο Παιδείας. Και αυτό ήταν μια μεγάλη ήττα της Πολιτείας.