Πούτιν και Ουκρανία: Ένα επικίνδυνο παράλληλο σύμπαν

Έχοντας ένα ΑΕΠ ίσο με εκείνο του Βελγίου και της Ολλανδίας μαζί, και σίγουρα δεκαοκτώ φορές μικρότερο των ΗΠΑ, χθες βράδυ ο Βλ. Πούτιν απείλησε τη σταθερότητα και την ειρήνη του κόσμου. Σε ένα διάγγελμα βγαλμένο από τις πιο σκοτεινές ημέρες του Ψυχρού πολέμου, ο Ρώσος ηγέτης επιτέθηκε μέσω της Ουκρανίας στη Δύση, διότι δε σεβάστηκε την κληρονομιά της ρωσικής αυτοκρατορίας.

Στην πραγματικότητα ο Πούτιν μας είχε προειδοποιήσει. Ακριβώς δεκατέσσερα χρόνια πριν, στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου το 2007, ο Βλ.Πούτιν είχε κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις του, αμφισβητώντας το δικαίωμα των χωρών του ανατολικού μπλοκ σε ασφάλεια και ευημερία. Η Δύση τον αγνόησε και πίστεψε, πως μπορεί απρόσκοπτη να συνεχίσει την προσέγγιση της με τις χώρες της περιοχής, εκτίμηση που αποδείχθηκε λάθος.

Με την ομιλία του, ο Ρώσος ηγέτης ουσιαστικά αποδέχθηκε πως φοβάται την επέκταση της Δύσης, υπογραμμίζοντας πως η μετασοβιετική δομή ασφαλείας στην Ευρώπη ουσιαστικά ντροπιάζει το καθεστώς της χώρας του και δημιουργεί ανασφάλεια. Απευθυνόμενος στον κόσμο επιχείρησε να αναδείξει τα πραγματικά κίνητρα της Δύσης, που κατά την εκτίμηση του είναι η επίθεση στα ρωσικά συμφέροντα, αποδομώντας ιστορικά, πολιτισμικά και οικονομικά την Ουκρανία και το δικαίωμα της στην ανεξαρτησία. Ο ίδιος εμφανίστηκε υπό τον μανδύα του Ρώσου πατριώτη και ως διάδοχος μιας μετασοβιετικής αυτοκρατορίας που διατηρεί ανέπαφο το δικαίωμα παρέμβασης επί των πρώην αποικιών της, απευθυνόμενος στο παγκόσμιο ακροατήριο, δε δίστασε ακόμα και να αναθεωρήσει τη διεθνή αρχιτεκτονική ασφαλείας, που η ίδια η ΕΣΣΔ συνδιαμόρφωσε. Τα ίδια θεμέλια του ΟΗΕ για δέσμευση στην προστασία της εδαφικής ακεραιότητας.

Πρακτικά, η αναγνώριση των αυτοαποκαλούμενων Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ αποτελεί de facto κήρυξη πολέμου, μιας και τα σύνορα δεν είναι διμερώς αναγνωρισμένα και όποιος επιχειρήσει να τα υπερασπιστεί θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με τις ρωσικές δυνάμεις. Αυτή του η στάση, αποτελεί μια ουσιαστική αλλαγή στη θέση της Ρωσίας – καθώς μέχρι πρόσφατα ο Πρόεδρος Πούτιν και οι Υπουργοί του μιλούσαν για την ανάγκη διατήρησης στη ζωή των Συμφωνιών του Μινσκ, που αποσκοπούσαν στην προσπάθεια πολιτικής διευθέτησης της κατάστασης στα ανατολικά εδάφη, στη βάση της ομοσπονδιοποίησης.

Η αναθεωρητική αφήγηση του Βλ.Πούτιν όμως, θέτει απροκάλυπτα πια ένα δίλημμα ασφαλείας στην Ευρώπη, θέτοντας σε νέα βάση, όχι μόνο τη σχέση της Δύσης με τη Ρωσία, αλλά ολόκληρο το αμυντικό δόγμα της κεντρικής Ευρώπης, που αποστρατιωτικοποιήθηκε επαναπαυόμενο στο «τέλος της Ιστορίας». Κυρίως όμως, το διάγγελμα του Ρώσου προέδρου συνιστά το τέλος των ψευδαισθήσεων της Ευρώπης. Το φάντασμα του αυταρχισμού είναι εδώ, υπενθυμίζοντας στους Ευρωπαίους πως η ιστορία εάν δε διδάσκει, επαναλαμβάνεται. Και η γηραιά ήπειρος έχει πληρώσει βαρύ τίμημα κατευνασμού αυταρχικών ηγετών.

Και ένα τελευταίο σχόλιο που αφορά την Ελλάδα. Η ρητορική του Ταγίπ Ερντογάν προέρχεται από την ίδια αυταρχική ρητορική μήτρα με αυτή του Βλ.Πούτιν. Το μόνο που διαφοροποιεί τις δύο περιπτώσεις είναι η αντίδραση της Δύσης. Κι’ αυτό ας το συνειδητοποιήσουμε έγκαιρα και να λάβουμε τα μέτρα μας.

*Ο Νίκος Λυσιγάκης είναι Διεθνολόγος

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις