Επειδή τα παιδιά μας θέλουμε να σπουδάσουν με αξιοπρέπεια στην Ελλάδα

Ο Κωνσταντίνος Ζιάβρας, οικονομολόγος και μέλος των Οικολόγων Πρασίνων γράφει για τις πανελλήνιες εξετάσεις και την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΒΡΑΣ
30 Αυγούστου 2021 11:57

Ανακοινώθηκαν προ λίγων ημερών από το Υπουργείο Παιδείας τα αποτελέσματα, τόσο για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, μέσω πανελλαδικών εξετάσεων, όσο και για την εισαγωγή στα Δημόσια ΙΕΚ, μέσω του παράλληλου μηχανογραφικού δελτίου, βάζοντας τέλος στην αγωνία χιλιάδων υποψηφίων.

Τα συναισθήματα, τόσο των υποψηφίων όσο και για των οικογένειών τους, διαφέρουν ανάλογα με το αποτέλεσμα που πέτυχαν. Χαρά για όσους/ες πέτυχαν την εισαγωγή τους σε κάποια πανεπιστημιακή ή πολυτεχνική σχολή, στεναχώρια για όσους/ες δεν τα κατάφεραν. Φυσικά, οι πανελλαδικές είναι μια από τις πολλές δοκιμασίες που θα αντιμετωπίσουν αυτά τα παιδιά στη ζωή τους. Και για τους μεν και για τους δε, όλα τώρα ξεκινάνε.

Αυτή τη χρονιά δεν ήμουν ένας απλός παρατηρητής των εξετάσεων. Φέτος συμμετείχε και το δικό μου παιδί στις πανελλαδικές. Είχε την ευτυχία να πετύχει το στόχο του. Σίγουρα η χαρά και η υπερηφάνεια πλημμυρίζουν την ψυχή μου. Εξίσου χαίρομαι και για τα παιδιά φίλων, γνωστών, συγγενών και συναδέλφων που κατάφεραν κάτι αντίστοιχο.

Ταυτόχρονα, όμως, έχω και μια λύπη. Έχω μια λύπη, όταν βλέπω οικογένειες να είναι μέσα στην πίκρα, καθότι το παιδί τους δεν κατάφερε να πετύχει την εισαγωγή του σε κάποιο τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα ή, έστω, σε ένα Δημόσιο ΙΕΚ. Έχω μια λύπη, γιατί δεν ξέρουν αν θα καταφέρουν να υποστηρίξουν οικονομικά την εγγραφή του σε ένα ιδιωτικό ΙΕΚ ή σε ένα κολέγιο.

Λύπη, όταν βλέπω την απόγνωση του συναδέλφου που δεν ξέρει πως θα τα βγάλει πέρα με ένα δεύτερο παιδί που θα χρειαστεί να φοιτά σε επαρχιακή πόλη στην οποία δεν υπάρχει φοιτητική εστία.

Λύπη, για τη φίλη μας, που ενώ το παιδί της πέτυχε στη σχολή που ήθελε, αλλά εκτός Αθηνών, θα το αναγκάσει να ξαναπεράσει τον «εφιάλτη» των πανελλαδικών, γιατί δεν μπορεί να το υποστηρίξει οικονομικά.

Λύπη, γιατί η υιοθέτηση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (Ε.Β.Ε.) είχε ως αποτέλεσμα να μην καλυφθούν αρκετές χιλιάδες θέσεων εισακτέων (μεταξύ 9.000 και 18.000 ανάλογα με τον τρόπο υπολογισμού).

Λύπη, γιατί αριστούχος υποψήφιος έμεινε εκτός της πρώτης σχολής επιλογής του (Αρχιτεκτονική Αθηνών), λόγω της απαιτούμενης ελάχιστης βάσης εισαγωγής του ειδικού μαθήματος (σχέδιο), που δεν υπήρχε, όμως, στο ωρολόγιο πρόγραμμα των Λυκείων!

Λύπη, επειδή σε πενήντα δύο (52) σχολές μπήκαν ελάχιστοι φοιτητές/τριες (από 1 μέχρι 9) και αυτό θα τις απαξιώσει και θα τις οδηγήσει σε σταδιακό κλείσιμο. Μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις είναι: το Μαθηματικό Σάμου, όπου σε 305 διαθέσιμες θέσεις μπήκαν μόλις 6 φοιτητές/τριες ή η Νοσηλευτική Διδυμοτείχου, όπου μόλις ένας υποψήφιος/α από τα ΓΕΛ και 13 από ημερήσια ΕΠΑΛ κατάφεραν να εισαχθούν σε σύνολο 102 διαθέσιμων θέσεων. Σε παρόμοια μοίρα, όμως, βρίσκονται και άλλες σχολές όπως: Μηχανικών Ορυκτών Πόρων (Κοζάνη), Συστημάτων Ενέργειας (Λάρισα) , Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής (Μεσολόγγι), Ζωικής Παραγωγής, Αλιείας Και Υδατοκαλλιεργειών (Μεσολόγγι), Μηχανικών Περιβάλλοντος (Αγρίνιο), Περιβάλλοντος (Λάρισα), Περιφερειακής και Οικονομικής Ανάπτυξης (Άμφισσα), Μαθηματικών (Καστοριά), Περιβάλλοντος (Ζάκυνθος), Περιβάλλοντος (Μυτιλήνη), Δασολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος Και Φυσικών Πόρων (Ορεστιάδα).

Τέλος, έχω μια λύπη, επειδή δεκαέξι τμήματα (16) θα μείνουν χωρίς καθόλου φοιτητές/τριες.Τι θα γίνει με αυτά τα τμήματα; Θα κλείσουν; Μήπως αυτός ήταν ο πραγματικός σχεδιασμός πίσω από την Ε.Β.Ε.; Δυστυχώς, σε κάποιες σχολές δεν κατάφερε να εισαχθεί κανένας υποψήφιος/α από τα ΓΕΛ, όπως στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών της Ξάνθης (0 εισακτέοι για 108 θέσεις) ή στη σχολή Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος της Δράμας (0 εισακτέοι για 159 θέσεις). Θα μου πείτε, τώρα που κάηκε τόσο μεγάλο μέρος των δασών μας, τι να τους κάνουμε τους Δασολόγους; Τσιμέντο να γίνουν όλα! Άντε, ίσως και «πράσινες» μπίζνες στην καλύτερη των περιπτώσεων!

Δυστυχώς, αυτοί/ες που έχουν την ευθύνη για όσα συμβαίνουν σήμερα στο χώρο της παιδείας στην πατρίδα μας, δεν δείχνουν να έχουν την ίδια ενσυναίσθηση. Τι τους ενδιαφέρει όμως; Έτσι και αλλιώς, τα παιδιά τους δεν σπουδάζουν ή δεν θα σπουδάσουν στην Ελλάδα, όπως δεν σπούδασαν και αυτοί/ες. Επειδή, όμως, τα δικά μας παιδιά θέλουμε να σπουδάσουν με αξιοπρέπεια στη χώρα μας, ζητάμε από τον Πρωθυπουργό και την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να ξανασκεφτούν όσα συνέβησαν φέτος και, χωρίς προκαταλήψεις, να προχωρήσουν σε έναν ουσιαστικό και όχι προσχηματικό διάλογο με τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και τους μαθητές, για να διορθωθεί ό,τι λάθος έχει γίνει.