H Κεραμέως μάς δίνει την ευκαιρία να πεθάνουμε στη δουλειά

«Πολιτικός παραλογισμός»! Οι λέξεις αυτές ίσως αποδίδουν καλύτερα τη συζήτηση που ξεκίνησε χθες στη Βουλή για το νομοσχέδιο του 13ωρου, η οποία ολοκληρώνεται σήμερα με ονομαστική ψηφοφορία. Αιτία: Η Νίκη Κεραμέως εμφανίστηκε στο κοινοβούλιο υποστηρίζοντας πως η 13ωρη εργασία αποτελεί όχι απλά «ευκαιρία» για τους μισθωτούς αλλά… αίτημα των εργαζομένων.

Σε μία συζήτηση που παρενέβησαν οι πολιτικοί αρχηγοί της προοδευτικής αντιπολίτευσης, η υπουργός Εργασίας δεν είχε δισταγμό να προβάλλει ένα επιχείρημα – πρόκληση για την ελληνική κοινωνία. Απαντώντας έτσι στην σφοδρή κριτική που δέχθηκε το νομοσχέδιο από την προοδευτική αντιπολίτευση και μάλιστα σε επίπεδο αρχηγών, αφού πήραν τον λόγο ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Σωκράτης Φάμελλος, ο Δημήτρης Κουτσούμπας και ο Αλέξης Χαρίτσης.

Κεραμέως: Οι εργαζόμενοι ζητούν περισσότερες ώρες

Χαρακτηριστική ήταν η αναφορά της Νίκης Κεραμέως (την οποία επανέλαβε αρκετές φορές στην χθεσινή συνεδρίαση): «Υπάρχουν εργαζόμενοι οι οποίοι ζητούν περισσότερες ώρες εργασίας. Αφήστε με εμένα, εγώ είμαι φαντασιόπληκτη, αλλά οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας οι οποίες κατατίθενται σωρηδόν στο Υπουργείο Εργασίας και ζητούν περισσότερες ώρες εργασίας, περισσότερους όρους εργασίας -οι εργαζόμενοι το ζητούν εργασία έκτη μέρα, έβδομη μέρα, κάποιες από αυτές είναι παράνομες και γι’ αυτό και δεν έχουν την έγκριση του Υπουργείου Εργασίας, αλλά οι εργαζόμενοι τα ζητούν- είναι και αυτό στη σφαίρα της φαντασίας μας;».

Επίσης, η υπουργός Εργασίας προσπάθησε να «παγιδεύσει» την αντιπολίτευση. Αφού επανέλαβε την πρακτική προκατόχων της, να «τσουβαλιάσει» τις ρυθμίσεις για το 13ωρο και άλλες ανάλογου χαρακτήρα διατάξεις με ρυθμίσεις που δεν έχει λόγο να καταψηφίσει η αντιπολίτευση. Καλώντας τα κόμματα να απαντήσουν στο αν θα καταψηφίσουν «διατάξεις όπως, το αφορολόγητο, το ανεκχώρητο, το ακατάσχετο του επιδόματος της γονικής αδείας, την επέκταση του επιδόματος κυοφορίας και λοχείας σε περισσότερες γυναίκες, την απαγόρευση μείωσης αποδοχών μετά την εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας εργασίας».

Οι πολιτικοί αρχηγοί

Η τακτική της κυβέρνησης να χρησιμοποιήσει τέτοιου είδους επιχειρήματα που αντιτίθενται στην… κοινή λογική, προκάλεσε -όπως φάνηκε- και ανάλογες αντιδράσεις από τους πολιτικούς αρχηγούς. Είναι ενδεικτικό ότι ο σκωπτικός λόγος καταγράφθηκε στις παρεμβάσεις τους.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης μίλησε για τον τίτλο του νομοσχεδίου (σ.σ «Δίκαιη Εργασία») σχολιάζοντας: «Ο τίτλος ακούγεται στα αυτιά του κάθε εργαζόμενου ως ένα σύντομο ανέκδοτο, ως μια μεγάλη ειρωνεία. Τίποτα πιο άδικο δεν έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια, στο όνομα της «δίκαιης εργασίας». Αν ήθελε η κυβέρνηση να είναι ειλικρινής, θα έπρεπε να το τιτλοφορήσει: «Φθηνή Εργασία για τους Πολλούς – Ανοχή στην Αυθαιρεσία – Επισφάλεια στην Πράξη»».

Αντίστοιχα ο Σωκράτης Φάμελλος τόνισε πως «η Κυβέρνηση φέρνει έναν εργασιακό μεσαίωνα, με δουλειά δεκατριών ωρών, από τα ξημερώματα μέχρι το βράδυ, νύχτα με νύχτα, να μη σε βλέπει το σπίτι σου. Αυτό θέλει κ. Κεραμέως.Το νομοσχέδιο αυτό -θέλω να το πω ξεκάθαρα- δεν συμμορφώνεται, δεν διορθώνεται, δεν συμμαζεύεται, για να το πω απλά».

Στα επιχειρήματα της υπουργού Εργασίας αναφέρθηκε ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Μιλώντας για «επιχειρηματολογία, η οποία περιέχει πολλά ψέματα, περιέχει πολλές μισές αλήθειες, περιέχει επίσης διαστρεβλώσεις και μια εικονική πραγματικότητα, που βρίσκεται, κυρίως, στο μυαλό αυτής της Κυβέρνησης, πιθανόν και της ίδιας».

Σκωπτικός και ο Αλέξης Χαρίτσης: «Μάλλον δεν καταλαβαίνουν αυτοί οι αδαείς οι εργαζόμενοι. Τώρα θα έπρεπε μάλλον να τρέχουν περιχαρείς στα λιβάδια με λυτές τις κοτσίδες, που θα έλεγε και ο ποιητής. Και τι, άραγε, φταίει που οι εργαζόμενοι δεν το κάνουν αυτό, αλλά, αντιθέτως, απεργούν, αντιθέτως διαδηλώνουν; Τι συμβαίνει;».

Αποκαλυπτικά στοιχεία

Πάντως, στις παρεμβάσεις των πολιτικών αρχηγών καταγράφθηκαν και εντυπωσιακά στοιχεία για την κατάσταση που βρίσκονται σήμερα οι εργαζόμενοι. Τόσο στο επίπεδο των εισοδημάτων όσο και από την οπτική της καθημερινότητας τους.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης αναφέρθηκε στην διανομή εισοδήματος στην Ελλάδα λέγοντας «το μερίδιο των μισθών στο συνολικό εθνικό εισόδημα είναι το δεύτερο χαμηλότερο στην Ευρώπη, ενώ το μερίδιο των κερδών είναι το τρίτο υψηλότερο. -Το 2024 το μερίδιο των μισθών μειώθηκε στο 35% ενώ ήταν σχεδόν 37% το 2019.Αντίστοιχα, τα κέρδη αυξήθηκαν στο 50,2% από 48,3%. Το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 52,4 δισεκατομμύρια, με τα 30 να κατευθύνονται στα κέρδη. Πώς να αντέξει λοιπόν ο εργαζόμενος;».

Ο Σωκράτης Φάμελλος αναφέρθηκε στο ύψος των μισθών. Όπως τόνισε «οι πραγματικοί μισθοί ανέρχονται στο 70% των μισθών που ήταν το 2009. Είμαστε στις τελευταίες θέσεις των 38 χωρών του ΟΟΣΑ σε επίπεδο μισθών. Ένας στους τρεις εργαζόμενους λαμβάνει μικρότερο μισθό από τα 830 ευρώ μικτά, με στοιχεία Δεκεμβρίου 2024. Και όλα αυτά ενώ η πλειονότητα των εργαζομένων στην Ελλάδα, το 75%, δουλεύει πάνω από 40 ώρες για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα.  Κατέχουμε το ευρωπαϊκό ρεκόρ σε ποσοστό εργαζομένων που δουλεύουν πάνω από 45 ώρες και το ευρωπαϊκό ρεκόρ σε ποσοστό εργαζομένων που δουλεύουν πάνω από 50 ώρες».

Ανάλογη εικόνα έδωσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας. Είπε ότι «στο 70% των εργαζομένων ο μισθός εξανεμίζεται ως τις 15 κάθε μήνα. Αυτό είναι που αναγκάζει τους εργαζόμενους να ψάχνουν δεύτερη και τρίτη δουλειά και όχι από επιλογή. Όμως, οι εργαζόμενοι δουλεύουν περισσότερες ώρες, σε σχέση με την περίοδο πριν την οικονομική καπιταλιστική κρίση. Όμως, ο μέσος μισθός παραμένει μειωμένος κατά 9%, σε σχέση με το 2011 και αν υπολογίσουμε και τον πληθωρισμό, η πραγματική μείωση του εισοδήματος προσεγγίζει το 28%. Τα ντροπιαστικά στοιχεία της ψηφιακής κάρτας δείχνουν εκατομμύρια ώρες υπερωρίες, ενώ πάνω από διακόσιες τριάντα χιλιάδες συνταξιούχοι αναγκάζονται να γυρίσουν στη δουλειά για να επιβιώσουν οι ίδιοι ή για να ενισχύσουν το εισόδημα των παιδιών τους».

Σε μελέτη του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ αναφέρθηκε ο Αλέξης Χαρίτσης. Είπε πως το 2025 «το 74% των εργαζομένων δηλώνουν ότι γυρίζουν εξαντλημένοι από τη δουλειά τους, τρεις στους τέσσερις δηλαδή. 87% λένε ότι εργάζονται σε συνθήκες άγχους, σχεδόν εννιά στους δέκα. 47% εργάζονται καθημερινά σε συνθήκες σωματικής καταπόνησης, οι μισοί δηλαδή. Αυτή είναι η ποιότητα της εργασίας στην Ελλάδα του 2025».