ΜΑΡΑΒΕΓΙΑΣ: ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΣΠΥΡΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ, ΑΠΛΑ ΜΕ ΧΑΒΑΝΕΖΙΚΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ
Ο αγαπημένος τραγουδοποιός δηλώνει έτοιμος να φέρει πίσω το κέφι στην ελληνική τηλεόραση με τη νέα μουσική εκπομπή του.
Βρίσκω την παραγωγή και τους λέω: “αυτά τα ‘στην υγειά μας ρε παιδιά’, και τέτοια, ξεχάστε τα με μένα, κομμένα. Εδώ δεν μας νοιάζει η υγεία κανενός. Εμείς να ‘μαστε καλά”.
Αρχικά ήθελα να κάνω κάτι σε κοντομάνικο Σπύρο Παπαδόπουλο, αλλά χωρίς τη μιζέρια του κρασοπότηρου, και χωρίς τα χασαποτραπέζια που προκαλούν τον Γκλέτσο να τα ποδοπατήσει. Αυτά που πρέπει να πεθάνουν, γιατί στέκονται εμπόδιο ανάμεσα σε αυτόν και στην πίστα την αντρίκια.
Μετά σκέφτηκα μήπως να κάνω όλη την εκπομπή στα ιταλικά, και όποιον δεν ήξερε να τα μιλήσει ή δεν τα καταλάβαινε -όλο και κάποιος θα υπήρχε- να τον ντουμπλάραμε. Που μπορεί να μην χρειαζόταν καν να γίνει αυτό.
Άλλωστε, η μουσική είναι παγκόσμια γλώσσα, όταν για παράδειγμα στο “πιο χαμηλά Λόλα, πιο χαμηλά Λόλα”, προσθέτω το σπαρακτικό “λάι λάι λάι λαρά, λάι λάι λάι λαρά”, ποιος δεν το καταλαβαίνει; Εκεί απλώς κλείνεις τα αυτιά, και ακούς με την καρδιά.
Πήρα τηλέφωνο τον Πάνο τον Μουζουράκη και του λέω -μισά ελληνικά, μισά ελληνοϊταλικά-, “θες να γίνεις ο Δημήτρης Μπάσης μου; Θες να γίνεις ο δικός μου Κώστας Μακεδόνας;
Για πες μία το “είχα το όνειρό μου, το ποδήλατό μου”, αλλά πιο fun, πιο λουλουδάτα, θα βάλουμε κι αυτό το κουδουνάκι που είχαν τα παλιά ποδήλατα μπροστά και θα το χτυπάμε όσο θα το λες.
Σκέψου ένα φλοράλ ποδήλατο, εσένα πάνω, 11 το βράδυ στην ΕΡΤ. Δεν θα έχει ξανακλάψει έτσι φορολογούμενος τα λεφτά του”.
Τελικά, δεν έκατσε η δουλειά με τον Πάνο, αλλά αυτό δεν αλλάζει την κεντρική ιδέα που είναι να περάσω καλά, όχι άλλα μοιρολόγια, όχι άλλη κλάψα, μόνο καλλιτέχνες με ανεβαστικά τραγούδια, κέφι και μπρίο.
Θέλω θετική ενέργεια, ρυθμό, ζωντάνια, κυριακές ηλιόλουστες, κορίτσια κι αγόρια χαρούμενα, Γονίδη να βλέπει Άγιο Στέφανο, πιο τζαζ πράγματα, πιο φευγάτα. Όχι άλλα μπουζούκια, μόνο ακορντεόν και μαντολίνα από δω και πέρα, βαρέθηκε ο κόσμος, κουράστηκε.
Και μπορεί και ο Μπάσης να θέλει μια αλλαγή στη ζωή του, ποτέ δεν ξέρεις, γιατί να μην τον δοκιμάσω; Μπορεί να κουράστηκε κι αυτός, ή αν δεν κουράστηκε αυτός, μπορεί να κουράστηκαν τα χαμοπούλια, να του πουν αυτά τίποτα, “ντάξει, πετάξαμε, πόσο πια, φτάνει”.
Είμαι σίγουρος ότι η εκπομπή θα πάει πολύ καλά. Κι αν δεν πάει, ας μη χάνουμε το κέφι μας. Θα έχουμε πάντα τον Μπάση με χαβανέζικο πουκάμισο.
