Μάρω Μαρκέλλου: “O πολιτισμός και η τέχνη δεν έχουν θέση σε αυτή την εποχή”

Μάρω Μαρκέλλου: “O πολιτισμός και η τέχνη δεν έχουν θέση σε αυτή την εποχή”

Η Μάρω Μαρκέλλου μιλά στο News 24/7 για τη γέννηση της κόρης της εν μέσω lockdown, τη μητρότητα, την "αιμορραγία" της Τέχνης λόγω της πανδημίας, την Eurovision, την μπλουζ και τον Τραμπ.

Αντισυμβατική, χειμαρρώδης, αυτοσαρκαστική. Η Μάρω Μαρκέλλου είναι μία καλλιτέχνιδα που αξίζει να την προσέξεις για όλα τα παραπάνω, αλλά κυρίως για την αφοπλιστική της ειλικρίνεια, όπως αυτή εκφράστηκε από το πρώτο μας τηλεφώνημά, ή εκφράζεται όταν στέκεται επί σκηνής, ερμηνεύοντας τα “πολύχρωμα” κομμάτια της (από τα “Scrooge Mc Duck”, “Αργεί να ξημερώσει” και “Συνένοχος στην κρέπα” μέχρι την “Υποψήφια Μάνα” και το “Κάιρο”).

Αυτό που έκανε εντύπωση κατά την κουβέντα μας είναι ότι εκπέμπει το vibe ενός ανθρώπου ανήσυχου, που δεν μπορεί να κάτσει άπραγη για πολλή ώρα. Το βιογραφικό της δε, απεικονίζει αυτή την ανάγκη για εναλλαγές: Αποφοίτησε από τη Νομική, αλλά είχε καταλάβει από νωρίς ότι η μουσική δεν μπορούσε να είναι απλά ένα χόμπι. Εμπνεύστηκε και συνεργάστηκε με μεγάλους καλλιτέχνες και κατάφερε εδώ και μια 12ετία περίπου να δώσει ως τραγουδοποιός ένα δικό της ακομπλεξάριστο στίγμα και να κερδίσει το κοινό.

Η Μάρω Μαρκέλλου μιλά στο News 24/7 για τη γέννηση της κόρης της εν μέσω lockdown, τη μητρότητα, την “αιμορραγία” της Τέχνης λόγω της πανδημίας, τη Eurovision, την μπλουζ και τον… Τραμπ.

Πολλοί λένε ότι η γενιά των 30 έχει ζήσει τα πιο παραγωγικά της χρόνια στην ύφεση. Συμφωνείτε; Νιώθετε αδικημένη;

Σίγουρα οι δυσκολίες δίνουν “τροφή” για δημιουργία, ειδικά στην τόσο μαζική μορφή με την οποία τις βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη δε πιστεύω πως υπάρχει κάποιος που θα ευχαριστήσει ή και θα αποζητήσει την ύφεση ή οτιδήποτε τον έχει λυγίσει επειδή τον έκανε παραγωγικό… Φυσικά και νιώθω αδικημένη σα δημιουργός αλλά και σαν τραγουδίστρια που πρέπει να βιοποριστώ από αυτό το επάγγελμα που πλήττεται και αιμορραγεί από παντού (μουσικές σκηνές, ραδιόφωνα, δισκογραφία οργανισμοί και πνευματικά δικαιώματα) καθώς ο πολιτισμός και η τέχνη σε αυτή την εποχή δεν έχουν θέση.

Πόσο εύκολο είναι για έναν νέο καλλιτέχνη να ξεχωρίσει στη σημερινή Ελλάδα; Τι χρειάζεται;

Αυτό είναι ένα ερώτημα για το οποίο δυστυχώς δεν έχω και μεγάλη προσωπική εμπειρία για να το απαντήσω. Θεωρητικά όμως πιστεύω πως χρειάζεται να έχει τη δική του προσωπικότητα, αυταξία, να έχει ταλέντο και να δουλεύει πάνω σ’ αυτό.

Δεν θα έγραφα τραγούδι για την καραντίνα

Τα τραγούδια σας έχουν έντονη θεατρικότητα. Θα παίζατε ποτέ σε θεατρικό ή μιούζικαλ; Αν όχι θα γράφατε έστω μουσική για μια παράσταση;

Σε μιούζικαλ θα ήταν το όνειρό μου να συμμετάσχω. Νομίζω πως μια τέτοια ευκαιρία θα με πίεζε να δουλέψω, να μάθω και να γίνω καλύτερη σ’ αυτό που κάνω. Μουσική για παράσταση δεν έχω δοκιμάσει να γράψω ποτέ και νομίζω πως ή θα μου είναι πολύ εύκολο ή ακατόρθωτο.

Έχετε κάνει μία guest εμφάνιση στην τηλεόραση. Θα κάνατε τηλεόραση γενικά;

Αν αφορά κάτι που να έχει να κάνει με τη μουσική θα ήμουν ανοιχτή. Σε αυτό το guest που αναφέρατε είχα περάσει υπέροχα.

Ο ρόλος της μητέρας πώς σας φαίνεται; Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας;

Η μητρότητα είναι μία από αυτές τις έννοιες, ένα βίωμα που πραγματικά δε μπορείς να το κατανοήσεις αν δε το ζήσεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει άρδην, έχει αλλάξει για πάντα και δε θα το άλλαζα με τίποτα!

Είναι κάτι που δεν περιμένατε ότι θα αποτελέσει πρόκληση;

Δεν το βλέπω σαν πρόκληση, παρόλο που είναι (και παραείναι μερικές φορές.) Επιλέγω να βλέπω τα καλά και να ζω την κάθε στιγμή, όσο μπορώ, πριν μεγαλώσει.

Μπορείτε να μας πείτε μία συνεργασία σας που ξεχωρίζετε και μια που δεν έχει συμβεί ακόμη αλλά θα θέλατε πολύ;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μία γιατί η κάθε μια ήταν κάτι ιδιαίτερο για μένα, αναπόσπαστο κομμάτι του καλλιτέχνη αλλά και του ανθρώπου που έχω γίνει. Είναι σαν σχέσεις οι συνεργασίες: Γνωρίζεσαι, ταιριάζεις, μαθαίνεις απ’ τον άλλον, μαθαίνεις απ’ τον εαυτό σου και μαθαίνεις τον εαυτό σου. Τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ. Αν και υπάρχει και ο εμπορικός αντίποδας του πράγματος, με μεγάλη χαρά μπορώ να πω πως ποτέ δεν εστίασα σ’ αυτόν κι ήμουν πολύ τυχερή γιατί στην πορεία μου βρέθηκαν καλλιτέχνες, συνεργάτες που πίστεψαν σε εμένα και μου έδωσαν πολλά. Όσο για κάποια συνεργασία που θα ήθελα να πραγματοποιηθεί, ο καθένας έχει τα όνειρά του κι εγώ τα δικά μου. Θα ήθελα πχ να συνεργαστώ δισκογραφικά με κάποιες από τις μεγάλες φωνές της Ελλάδας…

Ξελογιάζομαι όταν γράφω ένα τραγούδι ξένο από το ύφος μου

Θα πειραματιζόσασταν με μουσικά είδη εκτός του δικού σας. Κι αν ναι ποια και πόσο μακριά από το είδος σας θα φτάνατε; Θα μπορούσατε να κάνετε κάτι σχετικό με Trap πχ ή λαϊκό;

Είναι ανείπωτη η χαρά μου να γράφω ένα τραγούδι ξένο από το ύφος μου, δε μου βγαίνει συχνά αλλά όταν συμβαίνει ξελογιάζομαι, γουστάρω τόσο πολύ που πιστεύω κάθε φορά ότι έγραψα το πιο ωραίο τραγούδι του κόσμου! Στην trap δεν πιστεύω ότι θα κατέφευγα, δε με “βγάζει” ο δρόμος, παρά μόνο στο κατεβατό των στίχων που γράφω πολλές φορές αλλά και πάλι, νοηματικά και θεματικά δε θεωρώ πως υπάρχει επαφή. Το λαϊκό απ’ την άλλη όλο και γυρνοβολάει μέσα μου, έχω γράψει και μερικά, όπως τον “Άνθρωπο” που τραγούδησε η Σαλίνα Γαβαλά, ή τον “Τσιτσάνη” και το “Ήθελα κάτι” από τον τελευταίο μου δίσκο. Αλλά και όταν κάθομαι με την κιθάρα πολλές φορές τραγουδάω Τσιτσάνη, Αδαμαντίδη, Μοσχολιού κλπ. Το λαϊκό, και δη το καλό λαϊκό κυλάει στο αίμα μας, το έχουμε στα αυτιά μας από βρέφη και δε νομίζω πως υπάρχει καλλιτέχνης ή μουσικός που να μη τον έχει αγγίξει τουλάχιστον ένα λαϊκό τραγούδι.

Σε ένα παράλληλο σύμπαν θα πήγαινα στην Eurovision

Eurovision θα πηγαίνατε αν γινόταν πρόταση;

Eurovision έχω να παρακολουθήσω πολλά πολλά χρόνια. Πέρα από τα social media στα οποία όλο και κάτι παίρνει το μάτι μου ειλικρινά δεν έχω ιδέα πια για τη διοργάνωση. Αλλά ναι, αν ζούσαμε σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου μου γίνεται πρόταση να πάω στη Eurovision θα πήγαινα, εννοείται, να εκπροσωπήσω τη χώρα μου και για την προβολή.

Έχετε δηλώσει ότι θα θέλατε κάποια στιγμή να γράψετε κάτι που να μην έχει να κάνει με τον έρωτα. Θα μπορούσε να ήταν η καραντίνα για παράδειγμα;

Η καραντίνα καθαυτή δε θα ήταν το θέμα ενός τραγουδιού που θα έγραφα. Δε μπορώ να γράφω στοχευμένα, γράφω μόνο σε καταστάσεις ψυχολογικές και περισσότερο αψυχολόγητες, οπότε η καραντίνα θα μπορούσε να είναι απλά το έναυσμα για να βγάλω στο χαρτί τα εσώψυχά μου.

Γέννησα μέσα στην καραντίνα, ήταν σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας

Είστε άνθρωπος που βαριέται εύκολα και επηρεάζεται ψυχολογικά από την απραξία, όπως η ίδια έχετε πει. Πόσο έχετε επηρεαστεί ψυχολογικά από όλη αυτή την κατάσταση που βιώνουμε;

Όπως και οι περισσότεροι, στην ιδέα του δεύτερου lockdown έβαλα τα μαύρα πανιά. Το πρώτο μου κόστισε ιδιαίτερα καθώς ήμουν ήδη σε δική μου καραντίνα μήνες νωρίτερα, λόγω εγκυμοσύνης, στο σπίτι, μετά γέννησα μέσα στην καραντίνα σε ένα σκηνικό σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά το τέλος ήταν καλό και όλα καλά γιατί όταν φέρνεις το νεογέννητο μωράκι σου στο σπίτι ο κόσμος γύρω δε σε απασχολεί και τόσο πολύ εκτός από τη σκέψη “σε τι κόσμο φέρνω το παιδί μου” που βαράει στα κενά μεταξύ της αϋπνίας και της αϋπνίας. Τώρα είναι για όλους μας πολύ πιο δύσκολα τα πράγματα και ψυχολογικά και κοινωνικά και οικονομικά αλλά διατηρώ την ελπίδα ότι θα ανταπεξέλθουμε και θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα αλώβητοι.

Πώς περνάτε αυτή την περίοδο τον χρόνο σας; Πού διοχετεύετε τη δημιουργικότητά σας;

Τώρα lockdown, στο σπίτι με την μπέμπα. Αν προλάβω να πιάσω κιθάρα της τραγουδώ και γράφω μελωδίες και χαζεύω με τις αντιδράσεις της. Δημιουργικά έχω δει τη μαγειρική αυτό τον καιρό παρέα με τη μουσική και είναι τόσο γεμάτη η μέρα σου όταν φροντίζεις ένα μωρό που δύσκολα περισσεύει χρόνος να κάνεις οτιδήποτε άλλο.

Το πτυχίο της Νομικής ήταν μία επιβράβευση ή το βλέπετε και ως εναλλακτική για το μέλλον;

Το πτυχίο ήταν ένα δώρο, στον εαυτό μου, στην κόρη μου, στη μαμά και στο μπαμπά μου. Δε το βλέπω σαν εναλλακτική όπως κάποτε αλλά σαν ένα πολύ πραγματικό μέλλον.

Θα μπορούσατε να φανταστείτε τη ζωή σε ένα πιο συμβατικό μοτίβο, τύπου “δικηγόρος, μητέρα και καθόλου χρόνος για μουσική”;

Δικηγόρος, μητέρα ναι, καθόλου χρόνος για μουσική όχι.

Ο Φοίβος Δεληβοριάς, εκτός από προσωπικός σας φίλος, είναι και κάτι σαν μέντορας για εσάς;

Φοίβος Δεληβοριάς ο μυητής! Φυσικά. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τον κόσμο της μουσικής ως πορεία ζωής. Πρώτη και τυχερή.

Ως καλλιτέχνης πώς κρίνετε τη στάση και τα μέτρα της πολιτείας;

Η πολιτεία άργησε πολύ να δείξει, αν έδειξε, πως θεωρεί πως είμαστε κι εμείς πολίτες, εργαζόμενοι, πληττόμενοι και όχι χομπίστες και καλοπερασάκηδες. Αυτή η αντίληψη για τους καλλιτέχνες φαίνεται πολύ της μοδός αυτό τον καιρό, και ειδικά τώρα που έχουμε ανάγκη τον πολιτισμό. Ο πολιτισμός έχει την ανάγκη όλων μας εμείς σιωπάμε και ξεχνάμε, αλλά από την άλλη δε γνωρίζω κανέναν που να μην ακούει μουσική για ψυχοθεραπεία και σε αυτό το lockdown, δε γνωρίζω κανέναν που να μη διαβάζει βιβλία, comics, ή να μη βλέπει ταινίες ή σειρές.

Το επίδομα δεν ήταν παρά ένα τσιρότο σε μια βαθιά πληγή

Από τον Μάρτη και ύστερα έγιναν απειροελάχιστες συναυλίες και κατά συνέπεια ο κλάδος μας υπέστη ένα πλήγμα φοβερό, της τάξεως του 95%: Δεν κάναμε live εμφανίσεις, δύσκολα μπορούμε να ηχογραφήσουμε οτιδήποτε τηρώντας τα μέτρα, δεν πρόκειται να εισπράξουμε πνευματικά δικαιώματα και ακόμα και το καλοκαίρι που ίσως ανοίξουν τα πράγματα δε θα είναι αρκετό για να αρθεί αυτή η βλάβη. Υπήρχαν ήδη πολλά στραβά στον τρόπο που λειτουργούμε και στον τρόπο που αντιμετωπιζόμαστε από την Πολιτεία, αλλά τώρα το μαχαίρι έχει φτάσει στο κόκκαλο και ο καλλιτέχνης αιμορραγεί.

Το επίδομα το πήρατε;

«Το επίδομα δεν ήταν παρά ένα τσιρότο σε μια βαθιά πληγή, που ήρθε για τους περισσότερους μόλις τώρα ενώ έχουμε οδηγηθεί σε ανεργία εδώ και 8 μήνες περίπου. Γι’ αυτό εύχομαι να στηριχθεί ο κλάδος πιο ουσιαστικά και άμεσα, με κρατική ενίσχυση των Οργανισμών μας, με μέτρα για την είσπραξη επιτέλους των ραδιοτηλεοπτικών δικαιωμάτων καθώς τα ΜΜΕ ενισχύθηκαν σημαντικά αλλά συνεχίζουν να χρωστούν καταβολές προς εμάς. Στο εξωτερικό έχουν γίνει ουσιαστικές κινήσεις για την επιβίωση των ανθρώπων του Πολιτισμού, πχ στη Γαλλία ένα εισιτήριο θεάτρου σου επέτρεπε να κυκλοφορήσεις μετά τη βραδινή απαγόρευση! Εδώ το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι υπομονή και δέηση ότι κάποιος, κάπου, κάποτε θα καταλάβει τα αυτονόητα.

Τι να περιμένουμε από εσάς στο επόμενο διάστημα;

Μαζεύω σιγά σιγά το υλικό μιας επόμενης κυκλοφορίας και όλος αυτός ο χρόνος που δε γίνεται εκ των πραγμάτων να δουλέψω πάνω σ’ αυτό αποφάσισα ότι είναι καλός παρά χαμένος, καθώς μου επιτρέπει να “μουλιάσω” μέσα στα τραγούδια πριν τα φτιάξω, πριν ενορχηστρωθούν, πριν τα βγάλω προς τα έξω.

Από “Κορίτσι για Σπίτι” πήγατε στο “Υποψήφια Μάνα”. Μήπως οι δίσκοι σας, εκτός από βιωματικοί, είναι και προφητικοί; Πώς θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του επόμενου;

Αν δεν βγει το εμβόλιο σύντομα θα μπορούσε να είναι “γιαγιά”! Επίτηδες επέλεξα τον τίτλο “υποψήφια μάνα” για να έχει μια επαφή με το προηγούμενο άλμπουμ, αλλά νομίζω ότι το επόμενο (αν και όποτε κυκλοφορήσει) θα είναι κάτι αυθύπαρκτο, όπως για παράδειγμα “ακαδημαϊκό τέταρτο” όπου τέταρτο η μουσική αξία.

Ο Stevie Ray Vaughan ήταν ανάμεσα στα παιδικά σας ακούσματά. Θα θέλατε να αναγεννηθεί το μπλουζ; Θα μπορούσε;

Δε νομίζω πως η blues έχει εξαφανιστεί ποτέ για να αναγεννηθεί. Ίσως και να είμαι προκατειλημμένη αφού η μουσική που επιλέγω να ακούσω έχει πάντα τα blues μέσα της, αλλά θεωρώ πως είναι κάτι τόσο basic που βρίσκεται μέσα σχεδόν στα πάντα, από τη χροιά και τη blue νότα σε μία μελωδία μέχρι το συναίσθημα και το μέτρο ή το ρυθμό. Καθαρή μπλουζιά από άποψη θεματολογίας, ενορχήστρωσης-ενοργάνωσης κλπ δε ξέρω αν θα μπορέσει να σταθεί και να παίξει στα σημερινά ακούσματα όπου τα πάντα έχουν τις ίδιες λούπες το ίδιο programming και τα ίδια-και τα ίδια-στοιχεία, δυστυχώς, αλλά τουλάχιστον η blues ζει και αυτό είναι κάτι.

Ποιο είναι το Κόμικ που ξεχωρίζετε;

Ο,τιδήποτε έχει δημιουργηθεί απ’ τον Carl Barks και τον Don Rosa.

Πείτε μας δυο λόγια για τις λέξεις κορονοϊός, lockdown, Δίκη Χρυσής Αυγής, Ντόναλντ Τραμπ και 2020;

Κορονοϊός: Φόβος, μάσκα, σπίτι, τηλεργασία, τηλεπικοινωνία, τηλεαγκαλιά, φάρμακο, εμβόλιο, ξανά απ’ την αρχή.

Lockdown: Έμαθα κάθε γωνιά του σπιτιού μου· διάβασα ένα βιβλίο· μακάρι να πετύχει· μακάρι να μη χρειαστεί να το ξαναπεράσουμε.

Δίκη Χρυσής Αυγής: Δικαίωση, ευτυχία.

Ντόναλντ Τραμπ: Thank You, Next!

2020: Θα έλεγα πάλι Thank you, next, αλλά ήταν η χρονιά που ήρθε στον κόσμο το παιδί μου, οπότε θα πω απλά THANK YOU!

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα