Φαινόμενο που εξαπλώνεται τα κέντρα μάθησης

Ξεκίνησε σήμερα η σχολική χρονιά και η αγωνία –κυρίως των γονέων- είναι το πώς θα εξελιχθεί προς όφελος των παιδιών – μαθητών τους. Και αναφέρω πώς, διότι οι υποχρεώσεις των γονέων με τις δουλειές τους και τις λοιπές δραστηριότητες, περιορίζει πολύ τον ελεύθερο χρόνο τους, με αποτέλεσμα να περιορίζεται και ο χρόνος που πρέπει να αφιερώνουν στα παιδιά. Κι αυτός ο χρόνος θα πρέπει να είναι ουσιαστικός.

Ο θεσμός του ολοήμερου σχολείου, που ήρθε πριν μερικά χρόνια στη σχολική κοινότητα, ήρθε ακριβώς για να βοηθήσει την προετοιμασία του παιδιού για την επόμενη μέρα του σχολείου, με εκπαιδευτικούς να έχουν το ρόλο αυτό που παλαιότερα τον είχαν οι γονείς στο σπίτι. Αυτή η εποχή πέρασε, που γονείς ημιμαθείς ή και αμαθείς, γονείς που δούλευαν από το πρωί έως το βράδυ για να τα «φέρουν βόλτα», έπρεπε να ασχολούνται με το διάβασμα των παιδιών τους στο σπίτι. Αυτό δεν πρέπει και δεν μπορεί να έρθει ξανά.

Όμως, αντί να ενδυναμωθεί ο ρόλος του ολοήμερου σχολείου, αντί θα προσληφθούν εκπαιδευτικοί, αντί να αυξηθούν οι ώρες τουλάχιστον έως τις 5 το απόγευμα, με καθαρές ώρες μάθησης και όχι λοιπές δραστηριότητες που ούτως ή άλλως υπάρχουν στο πρόγραμμα του σχολείου, φθάσαμε στο σημείο το ολοήμερο σχολείο να είναι περισσότερο χρόνος παραμονής στο σχολείο μέχρι να επιστρέψουν –όσοι προλαβαίνουν- οι γονείς από τις δουλειές τους. Το διάβασμα των πολλών παιδιών από έναν εκπαιδευτικό είναι προβληματικό με αποτέλεσμα η προετοιμασία να είναι ελλιπής και οι γονείς να αναγκάζονται – διότι περί αυτού πρόκειται όταν λέμε ότι δεν πρέπει να γυρίσουμε στο παρελθόν- να προσπαθούν να τα διαβάσουν οι ίδιοι, γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, στα δικά τους μαθητικά χρόνια.

Εσχάτως, βρέθηκε κι άλλη λύση ανάγκης. Τα κέντρα μάθησης, που έχουν πολλαπλασιαστεί γύρω από τα σχολεία, σε κάθε γειτονιά. Ένα φαινόμενο που αυξάνεται ραγδαία, όσο υποβαθμίζεται ο ρόλος του ολοήμερου σχολείου. Στα κέντρα μάθησης εκπαιδευτικοί, με ολιγομελή τμήματα, διαβάζουν τα παιδιά και τα παραδίδουν έτοιμα στους γονείς, προετοιμασμένα κατάλληλα για την επόμενη μέρα, ώστε να είναι ελεύθερα για τις υπόλοιπες δραστηριότητες (ξένες γλώσσες, αθλητισμό, χορό κ.α.). Όμως, όλο αυτό έχει ένα κόστος, που κυμαίνεται από 100 έως 200 ευρώ ανάλογα την περιοχή και τις ώρες μάθησης. Και από όσα διαπιστώνουμε, ολοένα και περισσότερα παιδιά φεύγουν από το ολοήμερο σχολείο, ακολουθούν μόνο το βασικό πρόγραμμα και μετά συνεχίζουν στα κέντρα μάθησης.

Το γιατί φθάσαμε σε αυτή τη κατάσταση, είναι ένα μεγάλο ερώτημα που τις απαντήσεις του θα τις βρούμε σε όσα προανέφερα. Για ποια δημόσια παιδεία μιλάμε, όταν οι γονείς μπαίνουν στη διαδικασία να πληρώνουν τα κέντρα μάθησης και τις περισσότερες φορές χωρίς απόδειξη, άρα κινείται η παραοικονομία; Για ποια εξέλιξη της σχολικής κοινότητας; Ακόμη και τις ξένες γλώσσες πληρώνουν οι γονείς στα φροντιστήρια, διότι πτυχίο δεν μπορείς να πάρεις από το σχολείο. Και βέβαια, δεν αναφέρομαι στα φροντιστήρια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που «ματώνουν» οικονομικά τους γονείς.

Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, έπρεπε να ρίξει το βάρος στην Πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Από κάτω προς τα πάνω ξεκινάμε κι όχι να λέμε καταργούμε τα Λατινικά, που ενδεχομένως να πρέπει. Στήνουμε σωστά τα δημοτικά και προχωράμε στα γυμνάσια σχολεία και μετά στα λύκεια.

Αν αυτό το πετύχουμε, πράγματι θα έχουμε κάνει μεταρρυθμίσεις και ναι, να φθάσουμε στο να μην υπάρχουν εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, αλλά να έχουμε λύσει τα βασικά.

Η αδερφή μου, η οποία μετανάστευσε στη Γερμανία πριν περίπου 20 χρόνια, σπούδασε τρία παιδιά χωρίς να ασχοληθεί ούτε λεπτό με τη μάθησή τους, διότι όλα τα έκαναν στο σχολείο. Και πως θα μπορούσε βέβαια, αφού τη γλώσσα δεν την ήξερε και που καλά καλά δεν την ξέρει ακόμα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με τους ξένους στην Ελλάδα και τα δικά τους παιδιά στα ελληνικά σχολεία. Πώς ένας Σύριος, ένας Πακιστανός, ένας αλλοδαπός που μένει μόνιμα στη χώρα μας και που τα παιδιά του φοιτούν σε ελληνικά σχολεία, θα μπορέσει να διαβάσει στα παιδιά του τα μαθήματα του σχολείου, όταν το ολοήμερο τμήμα υπολειτουργεί;

Η σχολική χρονιά ξεκίνησε λοιπόν, με ένα μεγάλο, τρωτό σημείο…