Η Παναγιώτα Καλλιμάνη αποκαλύπτει τις κρυφές διαδρομές των σχέσεων

Ένα διπλό σκηνικό, δύο πανομοιότυποι χώροι, ο ένας δίπλα στον άλλον. Δύο πανομοιότυπα ζευγάρια, σαν καθρέφτης το ένα του άλλου, το καθένα στον δικό του χώρο. H χορογράφος Παναγιώτα Καλλιμάνη δημιουργεί την παράσταση χορού “Κάπως, αλλιώς, καθόλου, μαζί” που ανεβαίνει για τρεις βραδιές στην Πειραιώς 260 στις 27, 28 και 29 Ιουνίου, στο πλαίσιο του 70ου Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.

Η παράσταση πραγματεύεται τη δύναμη του βλέμματος και την επιρροή του στις ανθρώπινες σχέσεις, το πώς το βλέμμα ενός ατόμου μπορεί να μετατρέψει και να διαμορφώσει μια σχέση, καθορίζοντας την πορεία της.

Η «Κάπως, αλλιώς, καθόλου, μαζί» διαδραματίζεται σε ένα διπλό σκηνικό, όπου δύο πανομοιότυπα ζευγάρια, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Παναγιώτας Καλλιμάνη, συνυπάρχουν σε δύο παράλληλους, αλλά ταυτόχρονα διαφορετικούς κόσμους.

Τα ζευγάρια (Παναγιώτα Καλλιμάνη, Rafael Pardillo, Αντιγόνη Φρυδά, Γιώργος Ʃυμεωνίδης) εκτελούν τις ίδιες ακριβώς κινήσεις, αλλά με το πέρασμα του χρόνου και την αλλαγή του βλέμματος, οι πορείες τους αποκλίνουν, και κάθε σχέση αναπτύσσει μια διαφορετική δυναμική. Ο θεατής, παρακολουθώντας από διαφορετική γωνία τη δράση, καλείται να επιλέξει ποια εκδοχή της ιστορίας θα ακολουθήσει, δημιουργώντας μια προσωπική ανάγνωση του έργου.

Η Παναγιώτα Καλλιμάνη εξηγεί στο NEWS 24/7 πως “η ιδέα της παράστασης προέκυψε από την ανάγκη να εξετάσει πώς το βλέμμα επηρεάζει τη σχέση και τις αποφάσεις που παίρνουμε στη ζωή. Αν και το βλέμμα του άλλου μπορεί να αλλάξει την πορεία της σχέσης, το ίδιο βλέμμα, την ίδια στιγμή, μπορεί να οδηγήσει σε εντελώς διαφορετικά αποτελέσματα”. Η χορογράφος εξομολογήθηκε πως πηγή έμπνευσής της αποτέλεσε “ένα κείμενο της Sophie Calle το οποίο περιγράφει την εμπειρία μιας γυναίκας που ποζάρει γυμνή για έναν ζωγράφο και βλέπει κάθε φορά μια διαφορετική εκδοχή του εαυτού της. Η παράσταση βασίζεται ακριβώς σε αυτή τη δυναμική των εκδοχών και των διαφορετικών βλέμματων”.

Το βλέμμα στην παράσταση της Παναγιώτας Καλλιμάνη έχει πολλές διαστάσεις: από το βλέμμα της επιθυμίας, το βλέμμα του ασυνείδητου, το βλέμμα που θυμίζει τη σύνδεση με τους γονείς μας, έως το βλέμμα που έχει να κάνει με την ταύτιση μαζί τους.

“Στην παράσταση, τα βλέμματα των χαρακτήρων επηρεάζουν τις κινήσεις τους και τη σχέση τους. Για παράδειγμα, το κοινό μπορεί να παρακολουθεί κάτι που κάνει το ζευγάρι και να καταλαβαίνει ότι αυτό που βλέπει είναι η δική του επιθυμία, αν και η πραγματικότητα μπορεί να είναι διαφορετική. Το βλέμμα γίνεται μια διαδρομή, μια αλληλουχία που μεταμορφώνει την πορεία της σχέσης¨αναφέρει.

Δύο πανομοιότυπα ζευγάρια σε δύο πανομοιότυπους σκηνικούς χώρους…

Για την επιλογή των δύο ζευγαριών και των δύο πανομοιότυπων σκηνικών χώρων, η Παναγιώτα Καλλιμάνη αναφέρει ότι ήθελε να προσφέρει περισσότερες εκδοχές, να δείξει ότι δεν υπάρχει μόνο μία αλήθεια αλλά πολλές.
Εξηγεί πως και ο θεατής πρέπει να επιλέξει: “πολλές φορές δεν μπορεί να παρατηρεί και τα δύο ζευγάρια και τότε ίσως διαλέξει ένα”.

Και συνεχίζει: Πολλοί με ρωτούν τι είναι ο σύγχρονος χορός, παραπονιούνται πως δεν καταλαβαίνουν καλά την ιστορία. Και τους απαντώ “είναι το βλέμμα σας, είναι η εκδοχή σας. Είναι σαν μια ζωγραφική του Πικάσο, του Νταλί, του Φράνσις Μπέικον που επιλέγεις κάποια πράγματα, υπάρχουν πολλές πόρτες και μπαίνεις στην πόρτα που θέλεις εσύ.

Ο σύγχρονος χορός μας είναι και το βλέμμα τελικά… Με αυτό τον τρόπο, το κοινό έχει την ευκαιρία να επιλέξει τη δική του εκδοχή, καθώς δεν μπορεί να παρακολουθήσει και τα δύο ζευγάρια ταυτόχρονα. Είναι μια πρόσκληση για τον θεατή να αναγνωρίσει τη δική του πραγματικότητα μέσα από τη σκηνή” εξηγεί.

Η δύναμη του βλέμματος

Η Παναγιώτα Καλλιμάνη σχολιάζει πως “το βλέμμα είναι πολύ πιο δυνατό από τις λέξεις. Το σώμα, το βλέμμα, το άγγιγμα, όλα αυτά επικοινωνούν πράγματα που δεν μπορούμε να εκφράσουμε με λόγια. Το βλέμμα, για παράδειγμα, λέει πολλά, όπως το αν κάποιος μας γυρίζει την πλάτη ή αν μας κοιτάζει με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Στη σκηνή, η κίνηση και το βλέμμα συνδυάζονται για να μεταφέρουν συναισθήματα και να δημιουργούν ιστορίες που δεν χρειάζονται λέξεις”.

Και προσθέτει: “Η παράσταση αντικατοπτρίζει την σύγχρονη κατάσταση στις σχέσεις, που συχνά χαρακτηρίζεται από διαφορετικά βλέμματα και αντιφάσεις. Πολλές φορές τα ζευγάρια χανονται στη μετάφραση, όχι μόνο με τα λόγια, αλλά και με το βλέμμα. Ο κάθε άνθρωπος βλέπει κάτι διαφορετικό και, πολλές φορές, οι πορείες που ακολουθούν είναι διαφορετικές λόγω αυτών των αντιφάσεων. Αυτό είναι κάτι που συναντάμε καθημερινά και που γίνεται ακόμα πιο έντονο στη σημερινή εποχή, όπου η επικοινωνία και η συνεννόηση συχνά δυσκολεύουν”.

Κάπως, αλλιώς, καθόλου, μαζί» για σένα…

Η χορογράφος αποκωδικοποιεί τον τίτλο της παράστασής της: “Ο τίτλος αυτός φέρει μια αίσθηση αβεβαιότητας και επιλογής. Είναι σαν να λέμε “κάπως, αλλιώς”, αλλά ταυτόχρονα “καθόλου μαζί”. Οι σχέσεις δεν είναι ποτέ στατικές και ο τίτλος αντικατοπτρίζει την ιδέα ότι δεν υπάρχει μόνο μια αλήθεια ή μια εκδοχή. Υπάρχουν πολλές, και κάθε εκδοχή έχει τη δική της πραγματικότητα. Ο τίτλος μιλά για τις αντιφάσεις που υπάρχουν στις σχέσεις και για την αλληλεπίδραση που έχει το βλέμμα και οι εκδοχές μας σε αυτές”.

Νάσια Στουραϊτη

Συντελεστές

Ʃύλληψη – Χορογραφία – Ερμηνεία : Παναγιώτα Καλλιμάνη
Ερμηνευτής – Χορευτής: Rafael Pardillo
Ερμηνεύτρια – Ηθοποιός: Αντιγόνη Φρυδά
Ερμηνευτής – Ηθοποιός: Γιώργος Ʃυμεωνίδης
Βοηθός χορογράφου: Αναστάσης Καραχανίδης
Δραματουργία: Άρτεμις Μάνου
Μουσική σύνθεση : Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου - Drums Σωκράτης Τσεντόγλου
Τραγούδι & φωνητικά: Τέρη Βακιρτζόγλου
Ʃκηνικά: Μαρία Πανουργιά
Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Σταθοπούλου
Κοστούμια:  Παναγιώτα Καλλιμάνη, Μαρία Πανουργιά
Φωτισμοί : Ʃάκης Μπιρμπίλης
Οργάνωση – εκτέλεση παραγωγής Delta Pi