Γυναικοκτονία Κυριακής Γρίβα: Ξέσπασε η μητέρα της- “Εύχομαι να καείς στην κόλαση”

Μία έγχρωμη φωτογραφία από το μνήμα της Κυριακής Γρίβα, γεμάτο λουλούδια και φωτογραφίες της κοπέλας. Αυτό ήταν το «δώρο» της Δέσποινας Καλέα, της μητέρα της κοπέλας που δολοφονήθηκε έξω από τον Α.Τ. Αγίων Αναργύρων, στον πρώην σύντροφό και δράστη του στυγερού εγκλήματος που καθόταν ούτε ένα μέτρο μακριά. Με λυγμούς η γυναίκα στράφηκε στον κατηγορούμενο: «Τις αναγνωρίζεις τις φωτογραφίες; Βλέπεις που είναι; Εκεί είναι τώρα, εκεί κατάφερες να την πας. Δεν έκανε ρούπι από το πλευρό σου. Ηταν η μόνη που σε αγάπησε πραγματικά αλλά εσύ δεν την αγάπησες και της το ανταπέδωσες με πέντε μαχαιριές στο αστυνομικό τμήμα!».

Ο κατηγορούμενος για αρκετή ώρα κρατούσε την φωτογραφία στα χέρια του κοιτώντας την έντονα, ενώ όταν πλέον την ακούμπησε δίπλα του στο εδώλιο, η μάρτυρας του φώναξε: «Μην την αφήνεις τη φωτογραφία! Είναι ιερή! Θέλω να την έχεις κάδρο εκεί που θα πας». Τα ξεσπάσματα της γυναίκας ήταν συνεχή κατά του πρώην συντρόφου της κόρης της: «Εύχομαι να καείς στην κόλαση με όλη μου την ψυχή. Αμαρτία που το λέω. Να μην βρεις τόπο να σταθείς. Αυτό που ζει η Κυριακή μου δεν πρόκειται να το ζήσεις ποτέ, είναι στον παράδεισο και σε περιμένει, σε περιμένει να σε δεχτεί πάλι πίσω. Μετάνιωσε κάθαρμα και ζητά πραγματική συγγνώμη, δεν μπορώ κυρία πρόεδρε».

Σε ένα έντονα φορτισμένο συναισθηματικά κλίμα, η γυναίκα μέσα από τους λυγμούς της απευθύνθηκε στο δικαστήριο, μιλώντας για το «τέρας» που μαχαίρωσε την 28χρονη. «Είμαι η μαμά της Κυριακής Γρίβα που δολοφονήθηκε στο αστυνομικό τμήμα από τον πρώην σύντροφο της αυτό το τέρας. Έτσι συστήνομαι από την 1η Απριλίου και μένουν όλοι με το στόμα ανοιχτό. Αυτός εδώ είναι στην πραγματικότητα ο κύριος που βλέπετε απέναντι σας» είπε προσκομίζοντας στο δικαστήριο φωτογραφίες από κοινές γιορτές και σημειώματα του κατηγορουμένου προς την μάρτυρας.

Μία τελευταία φωτογραφία την έδωσε στον ίδιο τον κατηγορούμενο, ο οποίος την πήρε μαζί του και κατά την μεταφορά του από τη αίθουσα κατά τη διακοπή της δίκης. «Αυτή είναι μια φωτογραφία για το που βρίσκεται σήμερα το παιδί μου. Θέλω να τη δώσω στα χέρια του δικηγόρου του ή στο Θανάση να δει που είναι… Τις αναγνωρίζεις τις φωτογραφίες; Βλέπεις που είναι; Σεβαστείτε με. Δεν είμαι σε καλή ψυχολογική κατάσταση» είπε και στρεφόμενη προς τους δικαστές δήλωσε: «Αυτός ο τόπος είναι ο τόπος που πηγαίνω κάθε φορά που νιώθω την ανάγκη να αγκαλιάσω το παιδί μου. Εσείς όταν θέλετε, θα πάρετε τηλέφωνο να τους μιλήσετε, θα τα αγκαλιάσετε, θα τα φιλήσετε. Αλλά εγώ… δεν ξέρω τι να σας πως… Να δικαιωθεί η ψυχή του παιδιού μου. Αυτό θέλω. Τη Δευτέρα γιορτάζει και θέλω να της κάνω ένα δώρο, αυτός της στέρησε το δικαίωμα να γιορτάζει, να χαίρεται.. πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εδώ εγώ, ο μπαμπά της, η κόρη μου η μικρή… Το βλέπεις Θανάση; Εκεί είναι τώρα η θεραπεύτρια σου που είπε ο συνήγορος σου. Εκεί είναι τώρα εκεί κατάφερες να την πας. Δεν έκανε ρούπι από το πλευρό σου. Ηταν η μόνη που σε αγάπησε πραγματικά αλλά εσύ δεν την αγάπησες και της το ανταπέδωσες με πέντε μαχαιριές στο αστυνομικό τμήμα!».

Κατά την εξέταση της από την πρόεδρο, η Δέσποινα Καλέα χαρακτήρισε τον κατηγορούμενο ως έναν άνδρα κακοποιητή και χειριστικό, ο οποίος έπινε συχνά και χειροδικούσε σε βάρος της κόρης της 1 με 1,5 φορά το μήνα κατά προσέγγιση. «Κάθε φορά που την ξυλοκοπούσε, εγώ το μάθαινα και έφερνε πεσκέσια από το χωριό για να ζητήσει συγγνώμη. Και με πολλά παρακάλια…» κατέθεσε, εν πες άλλο σημείο ανέφερε ότι η σημερινή του εικόνα στο εδώλιο διαφέρει. Από την πραγματική. «Τώρα είναι εδώ έτσι, με μακριά μανίκια να μην φαίνονται οι σβάστικες στα μπράτσα. Πάντα μετά από ένα γεγονός ερχόταν και ζητούσε συγγνώμη..».

Πρόεδρος: Πώς το μάθατε;

Μάρτυρας: Το έμαθα μέσα από την τηλεόραση και με πήρε ο πατέρας της τηλέφωνο. Την 1η Απριλίου που σταμάτησε η ζωή μου, μόλις είχα γυρίσει από το σχολείο που άφησα το παιδί και άνοιξα την τηλεόραση και ξεκίνησα τις δουλειές μου. Άκουσα ότι έχει γίνει κάποιο έγκλημα αλλά δεν είχαν πει ονόματα και δεν το συνδύασα. Με πήρε ο πρώην άντρας μου κατευθείαν και μου είπε «είδες τί έγινε;» Και μου λέει έτσι και έτσι και το μόνο που θυμάμαι είναι ένα ντουπ και ήρθε και μάζεψε ο σύζυγος μου.

Πρόεδρος: Πότε επικοινωνήσατε τελευταία φορά;

Μάρτυρας: Την προηγούμενη μέρα πήγα στο καινούργιο σπίτι της. Κάναμε σχέδια, πως θα φτιάξουμε το σπίτι, τα έπιπλα… θα έμενε μόνη της, το είχε πάρει απόφαση.

Πρόεδρος: Τη ρωτήσατε πως πήρε την απόφαση;

Μάρτυρας: Μου είπε ότι δεν μπορεί άλλο, έχω φτάσει στα όρια μου, δεν μπορώ άλλο να είμαι η καλή, θέλω να ξεφύγω. Είχε κουραστεί από τη σχέση της.

Πρόεδρος: Βλέπουμε στις φωτογραφίες ένα συμπαθητικό αγόρι…

Μάρτυρας: Αυτό το βλέπετε ως συμπαθητικό;

(Διαμαρτυρία υποστήριξης κατηγορίας για το χαρακτηρισμό)

Πρόεδρος: Έτσι θα το χαρακτήριζα εγώ. Βλέποντας μόνο από τη φωτογραφία που μας προσκομίσατε από κάποια Χριστούγεννα. Δεν βλέπεις τίποτα νοσηρό ή άρρωστο. Βλέπεις φυσιολογικούς ανθρώπους νεαρής ηλικίας να χαίρονται.. ωστόσο ερευνούμε ένα έγκλημα για το πώς αυτός ο άνθρωπος έφτασε στο σημείο να σκοτώσει το παιδί σας. Πότε καταλάβατε ότι υπάρχει ζήτημα; Τι βλέπατε;

Μάρτυρας: Αυτό που φαίνεται δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Στις φωτογραφίες βγαίνουμε με χαμόγελο είναι η ψυχή μας είναι μαύρη. Σε καμία περίπτωση δεν έδειχνε να είναι ψυχιατρικά ή ψυχολογικά διαταραγμένος. Ημουν πάντα κοντά στα παιδιά μου. Θέλησα να είμαι όσο πιο καταδεκτική μητέρα για να είμαι κοντά τους σαν φίλη κάνοντας κάποιες υποχωρήσεις. Το πρώτο εξάμηνο της σχέσης τους περπατούσαν στο δρόμο και τους συνάντησε ένας συμμαθητής της και της μίλησε. Αυτό δεν άρεσε σε αυτό το τέρας και τη χτύπησε, της έδωσε δύο χαστούκια. Μιλήσαμε με βιντεοκληση, μου το είπε ως κάτι κολακευτικό, ότι τη ζηλεύει άρα την αγαπάει. «Είσαι αποκλειστικά δικιά μου, δεν θα σε πάρει κανένας».

Πρόεδρος: Σταδιακά πέρασε και σε άλλες πράξεις;

Μάρτυρας: Κλιμακώθηκε η κακοποίηση σταδιακά με αποτέλεσμα εκείνη να μην έχει χρήματα, να της παίρνει τις κάρτες. Δεν εργαζόταν ποτέ, πάντα η Κυριακή. Ο μόνος του σκοπός ήταν πώς θα πάρει χρήματα χωρίς να δουλέψει, από επιδόματα πχ.