Περσείδες: Πότε κορυφώνεται η “βροχή των διάττοντων αστέρων” και πώς να την απολαύσετε

Η καλύτερη μέρα για να δεις τη μεγαλύτερη βροχή διάττοντων αστέρων της χρονιάς πλησιάζει.

Η βροχή των Περσείδων δημιουργεί ένα μοναδικό θέαμα για όσους θέλουν να περάσουν μια μαγική βραδιά παρατηρώντας τον νυχτερινό ουρανό.

Το φαινόμενο Περσείδων επαναλαμβάνεται εδώ και αιώνες και οφείλεται στο πέρασμα της Γης μέσα από ένα νέφος σκόνης που έχει αφήσει πίσω του ο κομήτης Swift–Tuttle.

Οι μετεωρίτες, που συνήθως δεν είναι μεγαλύτεροι από έναν κόκκο άμμου, καίγονται καθώς εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με ταχύτητα 36 μιλίων το δευτερόλεπτο, δημιουργώντας φωτεινά ίχνη.

Οι Περσείδες – που πήραν το όνομά τους από τον αστερισμό του Περσέα, απ’ όπου φαίνεται να προέρχονται – είναι επίσης γνωστές για τις «πυρομπάλες» τους.

Πρόκειται για μεγαλύτερες εκρήξεις φωτός και χρώματος, που παραμένουν στον ουρανό για περισσότερο από ένα συνηθισμένο ίχνος μετεωρίτη.

Η NASA τις έχει περιγράψει ως τη «δημοφιλέστερη βροχή διάττοντων αστέρων της χρονιάς».

Περσείδες: Ποια είναι η καλύτερη μέρα για να δεις το φαινόμενο

Το εντυπωσιακό αυτό φαινόμενο είναι ενεργό από τις 17 Ιουλίου έως και τις 24 Αυγούστου.

Ο αριθμός των μετεωριτών αναμένεται να αυξάνεται κάθε βράδυ μέχρι να φτάσει στο αποκορύφωμα στις 12 και 13 Αυγούστου.

Το φαινόμενο αναμένεται να κορυφωθεί το βράδυ της 12ης Αυγούστου, προς το ξημέρωμα της 13ης με μέγιστο πάνω από 100 μετέωρα/ώρα.

Γιατί το φαινόμενο ενδέχεται να επηρεαστεί από την Σελήνη

Η κορύφωση της φετινής βροχής Περσείδων μπορεί να επηρεαστεί από τη Σελήνη, που θα είναι στο 84% της φωτεινότητάς της.

Η NASA αναφέρει ότι η λάμψη του φεγγαριού αναμένεται να «σβήσει» τους πιο αχνoύς μετεωρίτες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι χάνεται κάθε ευκαιρία να απολαύσουμε την “βροχή”.

Συμβουλές για να δείτε περισσότερα πεφταστέρια

Οι ειδικοί συνιστούν να αποφεύγονται οι φωτισμένες και πυκνοκατοικημένες περιοχές και να επιλέγονται σημεία με ανεμπόδιστη θέα για το καλύτερο δυνατό θέαμα.

Ο ειδικός στους μετεωρίτες, Δρ. Ashley King, από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, προτείνει ως ιδανικά σημεία παρατήρησης μια κορυφή λόφου στην ύπαιθρο ή την ακτογραμμή.

Προειδοποιεί ότι τα πρώτα 10 λεπτά μπορεί ο ουρανός να φαίνεται «άδειος» μέχρι να συνηθίσουν τα μάτια το σκοτάδι, γι’ αυτό χρειάζεται υπομονή.

Η χρήση φακού με κόκκινο φως μπορεί επίσης να βοηθήσει, καθώς δεν καταπονεί τα μάτια κατά τη διαδικασία προσαρμογής.