Μπορεί ο Τσίπρας να γίνει “Ρόκι”;

Ο Τσίπρας θα φτιάξει κόμμα. Το ξέρουμε. Επίσης διαθέτει τους πόρους και την υποστήριξη που απαιτούνται για την εκκίνηση. Και αυτό το ξέρουμε. Γνωρίζουμε επίσης ότι το πολιτικό στίγμα του κόμματος τοποθετείται στην Κεντροαριστερά- λέξη «Αριστερά» δεν πρόκειται να βγει από το στόμα του ιδρυτή. Αυτό που μένει είναι να μας δείξει η πραγματική ζωή την εμβέλεια και το αποτύπωμα του εγχειρήματος.

Ο Τσίπρας πάει να παίξει τον “Ρόκι”. Ο τύπος που τρώει ξύλο, όμως την κατάλληλη στιγμή επιστρέφει στο ρινγκ και παίρνει τη ρεβάνς. Μέχρι στιγμής, σε όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης, το έχει πετύχει μόνο ένας, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Μπορεί να το καταφέρει και ο Τσίπρας; Θα δούμε. Ομως οι πιθανότητες του δεν δείχνουν μικρές. Και, προς το παρόν, δεν φαίνονται και μεγάλες.

To timing είναι ιδανικό. Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη με υψηλό δείκτη δυσφορίας, αν και προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Ο Πρωθυπουργός υφίσταται προσωπική φθορά, όμως, από την άλλη, στην αντιπολίτευση δεν υπάρχει ούτε το πρόσωπο, αλλά ούτε και το μέγεθος για να αμφισβητηθεί η ηγεμονία Μητσοτάκη. Συνεπώς ο Τσίπρας έρχεται και μας λέει ότι μπορεί να καλύψει το κενό. Λογικό. Το δίπολο με τον Μητσοτάκη έχει παρελθόν. Στη συνείδηση της κοινής γνώμης ο ένας μπορεί να σταθεί απέναντι στον άλλον.

Η δημιουργία κόμματος στη δεδομένη στιγμή εξυπηρετεί και κάτι ακόμα. Προλαμβάνει ενδεχόμενες κινήσεις στον πολιτικό χώρο του αντισυστημισμού. Για παράδειγμα ένα κόμμα στο οποίο θα συμμετέχει η Μαρία Καρυστιανού. Ο Τσίπρας θα απευθυνθεί σε αυτόν το χώρο, προσφέροντας, μαζί με τη διαμαρτυρία, την προοπτική εξουσίας. Αναπόφευκτα θα ασκηθεί τεράστια πίεση στα κόμματα που βρίσκονται σήμερα στη Βουλή και έχουν καταβολές στην Αριστερά. Τι θα κάνουν όλοι αυτοί; Θα σπεύσουν να ενσωματωθούν ή θα συγκρουστούν μαζί του; Διότι πέρα από τα πολιτικά, υπάρχουν και πρακτικά θέματα, όπως επιχορηγήσεις, γραφεία κλπ. Πώς θα αντιδράσει, για παράδειγμα, ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ; Από τη σχετική συζήτηση εξαιρείται, βέβαίως, η Ζωή Κωνσταντοπούλου. Αυτά που λέει για τον Αδωνι Γεωργιάδη είναι φιλοφρονήσεις μπροστά σε αυτά που θα πει για τον Τσίπρα.

Πλήγματα θα δεχθεί και το ΠΑΣΟΚ. Ούτως ή άλλως στο ίδιο ακροατήριο απευθύνονται. Το ερώτημα είναι αν το κεντρώο κοινό έχει δώσει άφεση αμαρτιών στον Τσίπρα. Αυτό θα μας το πουν οι μετρήσεις.

Και η Νέα Δημοκρατία; Λογικά δεν κινδυνεύει με μετακίνηση ψηφοφόρων προς τον Τσίπρα. Και κάποιοι θα πουν ότι αναβίωση της κόντρας Μητσοτάκη-Τσίπρα θα λειτουργήσει συσπειρωτικά. Θα υπάρξουν ψηφοφόροι που θα ανησυχήσουν για το ενδεχόμενο επανόδου του Τσίπρα. Δεν ξέρουμε πόσοι θα είναι. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι η κυβέρνηση θα βρει απέναντι της μία δύναμη που θα συγκροτεί πόλο διαμαρτυρίας και συνάμα θα δηλώνει επιχειρησιακά έτοιμος να κυβερνήσει. Αν όχι στις εκλογές του 2027, σίγουρα στις επόμενες.

Συμπέρασμα. Αυτή τη στιγμή ο Τσίπρας είναι ένα σταυρόλεξο με πολλά λευκά τετράγωνα. Το κόμμα ιδρύεται σε σωστή, χρονικά, στιγμή, ενώ έχει την προοπτική να εξελιχθεί σε εναλλακτικό πόλο, λεηλατώντας την αντιπολίτευση, τουλάχιστον την αντισυστημική. Η σχέση του Τσίπρα με τους κεντρώους ψηφοφόρους θα χρειαστεί δουλειά. Ισως και ψυχοθεραπεία.