Τελικά ο Άδωνις στηρίζει ή ορίζει;

Είναι διασκεδαστικός ο τρόπος που τα παραπολιτικά σχόλια αποκαλύπτουν τις πραγματικές επικοινωνιακές στρατηγικές όσων τα παράγουν.

Πριν από λίγες μέρες ήταν, στις αρχές του μήνα, μετά το Υπουργικό Συμβούλιο της 30ης Οκτωβρίου, όταν διαβάσαμε ότι ο Πρωθυπουργός συνέστησε στους Υπουργούς του να υπερασπίζονται με μεγαλύτερη θέρμη το κυβερνητικό έργο και μάλιστα δύο εκ των Υπουργών, οι κ.κ. Α.Γεωργιάδης και Γ.Φλωρίδης άδραξαν την ευκαιρία να παραπονεθούν ότι «μόνον αυτοί βγαίνουν και τρώνε το ξύλο».

Και καλά ο κ.Φλωρίδης που μέχρι χθες ήταν στο ΠΑΣΟΚ και μιλούσε πέρυσι, όλο υπερηφάνεια, για εκείνο τον θείο του που ήταν πολιτευτής στην ΕΡΕ στο Κιλκίς, προσπαθεί για προφανείς λόγους, να εμφανίσει μια έστω και… εξ αίματος προϋπηρεσία στο συντηρητικό χώρο.

Η ενδιαφέρουσα περίπτωση, εν προκειμένω, είναι αυτή του κ.Γεωργιάδη που λανσάρεται ως ο κατεξοχήν «αγωνιστής της παράταξης».

Όμως, αναρωτιόμαστε: Τελικά, ο κ. Γεωργιάδης στηρίζει την κυβέρνηση ή μήπως ορίζει αυτός και κανένας άλλος τον τόνο της επικοινωνίας της, βάζοντας, με αυτό τον τρόπο, τη δική του σφραγίδα σε όλη τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη;

Ποιος διαμορφώνει την Επικοινωνία κάθε κυβέρνησης;

Αυτός που διαμορφώνει και τον τόνο της, το tonality, διαβεβαιώνουν οι επαγγελματίες της Επικοινωνίας.

Δείτε. Συστηματικά και οργανωμένα (ακολουθείται πάντα από ομάδα με κάμερες που στη συνέχεια ετοιμάζει επιμελημένα βίντεο) τσακώνεται με το χαρτοφυλάκιό του. Δεν έχει περάσει ούτε μία μέρα από τότε που ανέλαβε το Υπουργείο Υγείας που να μην έχει δημοσιεύσει στα σόσιαλ μίντια ένα καυγά του στην είσοδο κάποιου νοσοκομείου που ο ίδιος βέβαια τον παρουσιάζει ως κάποιο είδος αγώνα υπέρ του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά.

«Μα, φταίει αυτός; Οι συνδικαλιστές φταίνε, μήπως δεν τους ξέρουμε;». Σύμφωνοι. Ας το δεχτούμε, αν και κανείς δεν μπορεί να τσακωθεί μόνος του. Σημασία έχει ότι αντι να στέλνει το μήνυμα της προσπάθειας διά της συναίνεσης εκείνος επιλέγει τον καυγά αλλά όχι τη σύγκρουση. Απλώς τον καυγά. Οι τόνοι της Επικοινωνίας που λέγαμε…

Διατηρεί στο διαδίκτυο και μια ομάδα παθιασμένων οπαδών που αν και ψευδώνυμοι δεν παραλείπουν να δηλώνουν την οργανική τους σχέση με τη Νέα Δημοκρατία.

Μια ομάδα που επιτίθεται με μένος σε όποιον του κάνει κριτική, ακόμα κι αν η κριτική αφορά θέματα όπως τα σχόλιά του για τους συγγενείς των Τεμπών, τους πολιτικούς του αντιπάλους, τη λατρεία του στον ακροδεξιό πρωθυπουργό του Ισραήλ ενώ πριν από λίγα χρόνια προωθούσε το σκληρά αντισημιτικό βιβλίο «Εβραίοι. Όλη η αλήθεια» αφού, όπως και να το δεις, ενώ όλοι αλλάζουμε απόψεις και δεν μένουμε στατικοί, ένα δημόσιο πρόσωπο είναι λογικό να δέχεται καυστικά, ακόμα και βιτριολικά σχόλια, σε τέτοιες δραματικές μεταπτώσεις.

Μπορεί και πρέπει να λογίζεται η συμπεριφορά (γιατί περί συμπεριφοράς πρόκειται) του Υπουργού Υγείας ως στήριξη του κυβερνητικού έργου και του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά;

Ακόμα κι όταν παραληρεί υπέρ της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα και όπου γης;

Και όλα αυτά, όταν οι υπόλοιποι Υπουργοί, οι παραδοσιακοί δεξιοί, οι μετριοπαθείς κεντροδεξιοί και οι προερχόμενοι από το ΠΑΣΟΚ, δεν εκστομίζουν ούτε μία πολιτική κουβέντα, κατατρομαγμένοι λες, από τι αλήθεια;

Κάποιοι απορούν: Τι σόι πολυτασικό κόμμα είναι αυτό που τους τόνους τους δίνει μόνον η Ακροδεξιά; Μα κανείς στο Μαξίμου δεν καταλαβαίνει ότι τα καμώματα αυτά αποξενώνουν τους Κεντρώους;

Καταρχάς το τι σημαίνει Κεντρώος σήμερα αξίζει να το σχολιάσουμε σε άλλο σημείωμα. Κατά δεύτερον, στο Μαξίμου έχουν αξιολογήσει αυτό το κομμάτι του εκλογικού σώματος διαφορετικά και πιστεύουν ότι τελικά θα ενδώσει στο δίλημμα «Μητσοτάκη ή χάος».

Τρίτον, υπάρχει και η άποψη ότι ο κ.Γεωργιάδης συσπειρώνει το ακροατήριο στα Δεξιά της ΝΔ.

Όμως, αν είναι έτσι, πως εξηγείται ότι στις τελευταίες δημοσκοπήσεις η Νέα Δημοκρατία χάνει ενώ ο Βελόπουλος κερδίζει αν και «οι σώγαμπροι από το ΛΑΟΣ» όπως αποκαλούν, δηκτικά, οι καραμανλικοί τα τρία αγαπημένα παιδιά του Γιώργου Καρατζαφέρη που εντάχθηκαν στη ΝΔ, τσιρίζουν νυχθημερόν, για τα πάντα;

Για τον κ.Γεωργιάδη βέβαια αυτός ακριβώς είναι ο στόχος του: να αποξενώσει και τελικά να απομακρύνει όλους τους πραγματικούς μετριοπαθείς από τη Νέα Δημοκρατία.

Δεν έχει να κάνει με την ιδιοσυγκρασία του. Πρόκειται περί καλά σχεδιασμένης στρατηγικής.

Γιατί σε μια Νέα Δημοκρατία του 30% ο κ.Γεωργιάδης δεν έχει την παραμικρή ελπίδα να εκλεγεί πρόεδρος.

Στη Νέα Δημοκρατία του 16% ή έστω του 18% όμως;