Το Χόλιγουντ αδιαφορεί για τις απειλές Τραμπ για δασμούς και συνεχίζει τα γυρίσματα στο εξωτερικό

Το “Star Wars: Starfighter” γυρίζεται στη Βρετανία, τα στούντιο ήχου στην Ουγγαρία είναι γεμάτα και τα post-production studios στην Αυστραλία δουλεύουν πυρετωδώς, καθώς η παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία συνεχίζει κανονικά, παρά τις νέες απειλές του Προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, για επιβολή δασμών σε ταινίες που παράγονται εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Τραμπ πρότεινε την επιβολή δασμού 100% σε ταινίες που παράγονται στο εξωτερικό, με στόχο να σταματήσει η απώλεια θέσεων εργασίας προς διεθνείς παραγωγικούς κόμβους, αναβιώνοντας μια ιδέα που είχε αναφέρει για πρώτη φορά τον Μάιο.

Η αρχική απειλή για δασμούς είχε προκαλέσει πανικό στον χώρο του κινηματογράφου, με προσωρινή αναστολή έργων και διεθνών συμφωνιών χρηματοδότησης, καθώς οι παραγωγοί αξιολογούσαν τον πιθανό οικονομικό αντίκτυπο της κίνησης. Αυτή τη φορά, η αντίδραση υπήρξε πολύ πιο συγκρατημένη.

“Πέρα από την αρχική αναστάτωση τύπου ‘Ωχ, το ξαναείπε’, οι άνθρωποι δεν το παίρνουν τόσο σοβαρά όσο την πρώτη φορά”, δήλωσε ο Lee Stone, συνεργάτης στη νομική εταιρεία Lee & Thompson του Λονδίνου, που συμμετείχε στην παραγωγή της βραβευμένης με Emmy σειράς του Netflix “Adolescence”.

Τον Μάιο, ο Τραμπ είχε αρχικά ζητήσει δασμό 100% για ταινίες που παράγονται εκτός ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ότι η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία απειλείται με «πολύ γρήγορο θάνατο», καθώς τα φορολογικά κίνητρα και οι φθηνότεροι κόμβοι παραγωγής στο εξωτερικό προσελκύουν παραγωγούς. Η ανακοίνωση αυτή, λίγες εβδομάδες πριν το Φεστιβάλ Καννών, προκάλεσε πανικό.

Νέα στοιχεία της εταιρείας ProdPro δείχνουν ότι, αν και οι συνολικές δαπάνες έχουν μειωθεί κατά 15% σε σύγκριση με πέρυσι λόγω περιορισμού σειρών και μεγάλων παραγωγών, δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι το Χόλιγουντ εγκαταλείπει τα διεθνή κέντρα παραγωγής.

Φορολογικά κίνητρα και χαμηλό κόστος εργασίας “βγάζουν” το Χόλιγουντ εκτός ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ παραμένουν το μεγαλύτερο κέντρο παραγωγής της βιομηχανίας, αντιπροσωπεύοντας δαπάνες ύψους 16,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων τους τελευταίους 12 μήνες. Ωστόσο, τα στούντιο και οι υπηρεσίες streaming δαπάνησαν ακόμα περισσότερα – 24,3 δισεκατομμύρια δολάρια – σε παραγωγές εκτός ΗΠΑ, εκμεταλλευόμενοι φορολογικά κίνητρα, χαμηλότερο κόστος εργασίας και προηγμένα στούντιο.

Το Ηνωμένο Βασίλειο αναδείχθηκε σε έναν από τους βασικούς ωφελημένους της “φυγής του Χόλιγουντ”, προσελκύοντας 8,7 δισεκατομμύρια δολάρια σε παραγωγές ταινιών και σειρών, συμπεριλαμβανομένου του “Star Wars: Starfighter”, που αναμένεται το 2027. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται ο Καναδάς με 6,4 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ χώρες όπως Αυστραλία, Ιρλανδία, Ουγγαρία και Ισπανία αντιπροσωπεύουν σχεδόν το ένα τέταρτο της συνολικής παραγωγής.

Η πανδημία COVID-19 και οι απεργίες των Αμερικανών σεναριογράφων και ηθοποιών επιτάχυναν την εξάπλωση των παραγωγών στο εξωτερικό. «Η Αυστραλία έγινε ένας παραγωγικός “φούρνος”, ιδιαίτερα στο Queensland, όπου οι παραγωγές μπορούσαν να συνεχιστούν ενώ ο υπόλοιπος κόσμος ήταν “κλειστός”», δήλωσε η Kirsten Stevens, ειδικός κινηματογράφου στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης.

Η Πράγα αύξησε τις φορολογικές ελαφρύνσεις από 20% σε 25% τον Ιανουάριο, ενώ η Βρετανία προσφέρει 25,5% για επιλέξιμες παραγωγές ταινιών και σειρών, με υψηλότερο ποσοστό για κινούμενα σχέδια και νέα κίνητρα για μικρές ανεξάρτητες παραγωγές. Στην Κεντρική Ευρώπη, η παράδοση στην κινηματογράφηση και το χαμηλότερο κόστος εργασίας έχουν προσελκύσει μεγάλα στούντιο, όπως το “The Gray Man”, το “All Quiet on the Western Front” και το “Dune: Part Three”.

Ο διαμοιρασμός της παραγωγής σε πολλαπλές χώρες επιτρέπει ταχύτερη ολοκλήρωση των ταινιών και με χαμηλότερο κόστος. Όπως εξηγεί ο Mike Seymour, ειδικός στα οπτικά εφέ και λέκτορας στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, “μερικές φορές ένα έργο δουλεύεται 24 ώρες το 24ωρο λόγω των διαφορετικών ζωνών ώρας”.

Οι παραγωγοί επιδιώκουν φορολογικά κίνητρα αντί για δασμούς για να διατηρηθεί η ανταγωνιστικότητα των ΗΠΑ. Το CREATE Act θα επεκτείνει τις φοροαπαλλαγές για αμερικανικές παραγωγές και θα αυξήσει τα ανώτατα όρια εκπιπτόμενων δαπανών.

Η απειλή επιβολής δασμών ανησυχεί για τον αντίκτυπο στην οικονομία και στις θέσεις εργασίας στους διεθνείς κόμβους παραγωγής. «Θα ήταν καταστροφικό», αναφέρει ανώνυμος επαγγελματίας της βιομηχανίας.