Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για έναν αγώνα που μένει ενεργός

Αγώνες, ανισότητα, εκμετάλλευση, ρατσισμός, προκατάληψη. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό όταν ακούμε την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Στο πέρασμα των χρόνων, η ιστορία δικαίωσε τις γυναίκες, καθώς μέσα από αυτούς τους μεγάλους αγώνες τους κατάφεραν να βελτιώσουν αισθητά τη θέση τους στην κοινωνία.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι διεκδικήσεις σταματούν, καθώς δυστυχώς, δεν είναι λίγα τα παραδείγματα, ακόμη και στη χώρα μας, που μας δείχνουν ότι χρειάζεται πολύ προσπάθεια ακόμη, για να υπάρξει πραγματική ισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Το News 24/7 στέκεται παρακάτω σε πέντε γεγονότα- σταθμούς, με αφορμή τη Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ενώ κάνουμε και μια μικρή αναφορά στις συνθήκες που διέπουν τη θέση των δύο φύλων, σήμερα.

1.Πως ξεκίνησε η επέτειος

Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας σε ανάμνηση της μεγάλης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη. Οι εργάτριες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ήταν μία από τις πρώτες κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από γυναίκες και είχε προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις στην τότε κοινωνία. Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη επέτειος πρωτογιορτάστηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1909 στην Νέα Υόρκη, ως Εθνική Ημέρα της Γυναίκας, με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ.

2. Κλάρα Τσέτκιν, η πρωτοπόρος του γυναικείου κινήματος

Η Γερμανίδα Κλάρα Τσέτκιν, ήταν μια από τις μεγαλύτερες γυναικείες φυσιογνωμίες του παγκόσμιου εργατικού επαναστατικού κινήματος. Μέχρι το 1917 ήταν μέλος στο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας και σημαντική εκπρόσωπος της επαναστατικής Μαρξιστικής θεωρίας του. Στη συνέχεια ήταν ένα από τα πιο σημαντικά μέλη του Κομμουνιστικού κόμματος Γερμανίας. Το 1911 πρότεινε και υιοθετήθηκε στη Β’ Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών να εορτάζεται κάθε χρόνο αυτή η μέρα ως επέτειος για την ηρωική θυσία των απεργών εργατριών γυναικών που έγινε στις 8 Μάρτη 1857 στη Νέα Υόρκη.

3. Ο ρόλος του Μάρξ και του Ένγκελς

Το γυναικείο ζήτημα ως ιστορικό και κοινωνικό φαινόμενο είναι ένα σύμπλεγμα οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών ανισοτιμιών και διακρίσεων που εκδηλώνονται σε όλες τις κοινωνίες. Η πρώτη και ουσιαστική μελέτη του, έγινε από τους ιδρυτές του επιστημονικού σοσιαλισμού – κομμουνισμού, Μαρξ και Ενγκελς. Ήταν εκείνοι που ανέδειξαν την ταξική φύση του ζητήματος με βάση το νομικό, πολιτικό, ιδεολογικό και πολιτιστικό σχηματισμό. Χαρακτηριστικά ο Ένγκελς αναφέρει το 1885 σε γράμμα του: “Το ότι η εργαζόμενη γυναίκα έχει ανάγκη, λόγω των ειδικών φυσιολογικών λειτουργιών της, από ιδιαίτερη υποστήριξη στον αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, είναι για μένα ολοκάθαρο”.

4. Το δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα

Στη χώρα μας, η πολιτική εξουσία, υπακούοντας στις πιέσεις του φεμινιστικού κινήματος, (η δράση του είχε ξεκινήσει από το 1887) αναγκάστηκε να παραχωρήσει τον Φεβρουάριο του 1930 δικαίωμα ψήφου για τις δημοτικές εκλογές στις γυναίκες, με δύο βασικές προϋποθέσεις: να έχουν ηλικία άνω των 30 ετών και να είναι εγγράμματες. Οι γυναίκες θα ψηφίσουν στις επόμενες δημοτικές εκλογές το 1934. Τον Απρίλη του 1944 η Κυβέρνηση του Βουνού, η Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης, δίνει το δικαίωμα στις γυναίκες να εκλέξουν και να εκλέγονται. Οι ψηφοφόροι θα έπρεπε να είναι 18 ετών και άνω και οι υποψήφιοι 21 ετών και άνω.

5. Οι συνθήκες σήμερα

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, στην Ελλάδα τα ποσοστά της ανεργίας στις γυναίκες είναι 29% και στις νέες γυναίκες είναι πάνω από 60%. Το ποσοστό των εγγεγραμμένων μακροχρόνιων ανέργων είναι για τις γυναίκες 64,5% και τους άνδρες 35,95%. Οι γυναίκες είναι οι πρώτες που απολύονται, ακόμα και έγκυες γυναίκες μπορούν πλέον να απολύονται “νόμιμα” από τους εργοδότες τους σύμφωνα με απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (2/2018). Σύμφωνα με το εργατικό Δίκαιο της χώρας μας, και συγκεκριμένα σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ν. 1483/1984, απαγορεύεται και είναι απολύτως άκυρη η καταγγελία της σχέσης εργασίας εργαζόμενης από τον εργοδότη της, τόσο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όσο και για χρονικό διάστημα δεκαοχτώ μηνών μετά τον τοκετό, ή κατά την απουσία της για μεγαλύτερο χρόνο, λόγω ασθένειας που οφείλεται στην κύηση ή τον τοκετό. Ωστόσο η εργατική νομοθεσία παραβιάζεται συχνά. Σε κάθε περίπτωση, στον εργασιακό τομέα δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα των δύο φύλων.