Ένα σπουδαίο Μουντιάλ και ο θρίαμβος του Μέσι σε ζοφερό φόντο

Για να φτάσουμε στο τρελό ποδοσφαιρικό απόγευμα της 18ης Δεκεμβρίου, όπου ο Λέο Μέσι και ο Κιλιάν Εμπαπέ μονομάχησαν 120 (και βάλε) λεπτά για το Παγκόσμιο Κύπελλο στον πιο συναρπαστικό τελικό όλων των εποχών, το φετινό Μουντιάλ βρέθηκε στο επίκεντρο, προφανώς όχι μόνο για την μπάλα.

Το μικρό αραβικό εμιράτο του Κατάρ, έτσι κι αλλιώς ήταν στο μάτι του κυκλώνα από το 2010, όταν στη διπλή ψηφοφορία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 και του 2022, ήταν μαζί με τη Ρωσία, οι δυο χώρες θριαμβεύτριες, κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Η Βρετανία και οι ΗΠΑ, αντίστοιχα, έχαναν την τελική ψηφοφορία της πιο διεφθαρμένης επιτροπής που είδε ποτέ ο παγκόσμιος αθλητισμός.

Όπως αποδείχθηκε αργότερα η ΕΕ της FIFA ήταν για χρόνια εθισμένη στον χρηματισμό, με τον πρώην αντιπρόεδρο της αμερικάνικης ομοσπονδίας ποδοσφαίρου και γενικό γραμματέα της CONCACAF (συνομοσπονδία Βορείου, Κεντρικής Αμερικής και Καραϊβικής) Τσακ Μπλέιζερ να γίνεται αναγκαστικά, το «βαθύ λαρύγγι» στην έρευνα του FBI.

Ο μακαρίτης, πλέον, Μπλέιζερ για να γλιτώσει την πολυετή φυλάκιση, έδωσε λεπτομέρειες αλλά και ηχογράφησε τους παραδόπιστους συναδέλφους, συνένοχους σε μια εγκληματική οργάνωση-συμμορία.

Η έφοδος της ελβετικής αστυνομίας στο πολυτελές ξενοδοχείο Beaur Au Lac της Λοζάνης έχει ως αποτέλεσμα τη σύλληψη έξι υψηλόβαθμων στελεχών της FIFA. Άλλοι είχαν προλάβει να παραιτηθούν νωρίτερα.

Υπό το κράτος της γενικής κατακραυγής ο πανίσχυρος Σεπ Μπλάτερ, παρότι επανεκλέγεται πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας δεν μπορεί να παραμείνει στη θέση του.

Το ίδιο και ο Μισέλ Πλατινί, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να πάρει το Κατάρ τη διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αφού, άλλαξε «πρόθεση ψήφου», μετά το δείπνο στο Ελιζέ και συνδαιτημόνες τον πρόεδρο Σαρκοζί, τον σεΐχη Σεΐχη Ταμίν Μπιν Χαμάντ Αλ Θανί και τον πρωθυπουργό του Κατάρ: “Κατάλαβα ότι έπρεπε να ταχθώ υπέρ των Αράβων” παραδέχθηκε αργότερα ο Πλατινί, που ήταν φανατικός υπέρμαχος της υποψηφιότητας των ΗΠΑ.

Πως, όμως, να μην αλλάξει ψήφο ο Μισέλ; Μετά το δείπνο στο προεδρικό μέγαρο του Παρισιού, την Παρί Σεν Ζερμέν αγόρασε (μαζί με τα χρέη της) η Qatar Sports Investments του Νασέρ Αλ-Κελαϊφί, το μικρό αραβικό εμιράτο ενίσχυε την πολεμική του αεροπορία με τα γαλλικά Ραφάλ, ενώ ο γιος του Πλατινί, Λοράν, έβρισκε μια θέση στην εταιρεία αθλητικών ειδών Bourrda Sports που όλως τυχαίως εδρεύει στη Ντόχα.

Όλα αυτά τα χρόνια, εν τω μεταξύ, το Κατάρ χτιζόταν από την αρχή. Όχι μόνο τα γήπεδα (που δεν υπήρχαν) αλλά σχεδόν ολόκληρα τα έργα υποδομής στη μικρότερη χώρα που διοργάνωσε ποτέ ένα τόσο μεγάλο αθλητικό γεγονός.

Η αποκάλυψη του Guardian για το θάνατο 6.500 εργατών, που δούλευαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες σε βάθος μιας δεκαετίας προκάλεσε σεισμό.

Είχε προηγηθεί (στις 4 Αυγούστου 2019) μια πρωτοφανής -για τα δεδομένα του Εμιράτου- πορεία διαμαρτυρίας εργατών, που ζητούσαν την εξόφληση τεσσάρων μηνιάτικων που τους χρωστούσαν.

Ο Ιορδανός Αμπντουλάχ Ιμπχαΐς, πρώην υπεύθυνος επικοινωνίας της οργανωτικής επιτροπής του Μουντιάλ, θέλησε να εξακριβώσει ιδίοις όμμασι τι ακριβώς συνέβαινε. Υποτίθεται ότι το Κατάρ, όπως διαβεβαίωνε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η Εύα Καϊλη, έκανε “σοβαρές μεταρρυθμίσεις”, καταργώντας την μεσαιωνική εργατική νομοθεσία «Καφάλα» (βρετανικής έμπνευσης από τη δεκαετία του 1930, όταν το εμιράτο ήταν ακόμα κτήση του “Ενωμένου Βασιλείου”).

Είχε μάλιστα αυξήσει και τους μισθούς από 800 σε 1.000 ριάλια (από 200 σε 264 ευρώ). Τόση γαλαντομία.

Ο Ιμπχαΐς επισκέφθηκε τους χώρους διαμονής των εργατών, στην πανεπιστημιούπολη και το στάδιο Αλ Μπαΐτ. Διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό ήταν λιγοστό, έως ανύπαρκτο και οι 200 απλήρωτοι για τέσσερις μήνες εργάτες, υποσιτίζονταν συστηματικά.

Κατέγραψε όλα τα γεγονότα, πήρε συνεντεύξεις που βιντεοσκόπησε ο ίδιος και έστειλε όλο το υλικό στους υπευθύνους της διοργάνωσης.

Ο Χασάν Αλ Θαγουάντι, επικεφαλής της ανώτατης οργανωτικής επιτροπής, του πρότεινε την σιωπή, ή στην καλύτερη περίπτωση τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, με μια “βολική ιστορία” για το κύρος της διοργάνωσης.

Η άρνηση του Ιορδανού να αποκρύψει την σκληρή πραγματικότητα του Κατάρ, στοίχισε την ελευθερία του.

Προσπάθησε να επικοινωνήσει με τα στελέχη της FIFA, χωρίς όμως να καταφέρει να ευαισθητοποιήσει κανέναν. Στο τέλος, του έκλειναν το τηλέφωνο.

Άρχισαν να τον παρακολουθούν και στο τέλος συνελήφθη από τις αρχές με την κατηγορία της “κατασκοπείας” και λόγω της συμμετοχής του στο ντοκιμαντέρ του ITV “Κατάρ: Το κράτος του φόβου”.

Η οικογένεια του και οργανώσεις ανθρώπινων δικαιωμάτων καταγγέλλουν βασανιστήρια για την απόσπαση «ομολογίας» και μια δίκη-παρωδία. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν τρία χρόνια φυλάκισης, ενώ στις 15 Δεκεμβρίου του 2021 αυξήθηκε σε πέντε.

Δεν είναι αμέτοχοι οι δυτικοί

Ο Ιμπχαΐς παραμένει πίσω από τα σίδερα, με τις αρχές του Κατάρ αλλά και την FIFA να σφυρίζουν αδιάφορα στις όποιες εκκλήσεις για αποφυλάκιση και δίκαιη δίκη.

Με την συνδρομή της ερευνητικής δημοσιογραφίας, που ευτυχώς εξακολουθεί να λειτουργεί και να αποκαλύπτει, έγινε ευρύτερα γνωστό το αποτρόπαιο σκηνικό, πίσω από τα αστραφτερά γήπεδα και τις υπόλοιπες υπερσύγχρονες κατασκευές στο Κατάρ.

Οι διοργανωτές αλλά και η FIFA αρνήθηκαν πεισματικά οποιαδήποτε νύξη, ή διαμαρτυρία, για την μεταχείριση της LGBT κοινότητας από το θεοκρατικό εμιράτο, εξ ου και η απαγόρευση ακόμη και για τα περιβραχιόνια με τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Προφανώς σε όλα αυτά υπάρχει και η παροιμιώδης δυτική υποκρισία, διότι ενώ όλα αυτά καταγγέλθηκαν δημόσια, οι εταιρείες που είχαν αναλάβει τα έργα στο Κατάρ (και χρησιμοποιούσαν, βέβαια, τους κακοπληρωμένους και ταλαιπωρημένους εργάτες από την Ινδία και το Μπαγκλαντές) θησαύριζαν και με το παραπάνω.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις οι βρετανικές εταιρείες που συμμετείχαν στα έργα του Μουντιάλ στο Κατάρ είχαν συνολικό κέρδος ενός δισεκατομμυρίου λιρών. Οι Ολλανδοί συμμετείχαν σχεδόν παντού. Έφτιαξαν το μετρό, πήραν μεγάλο μέρος της κατασκευής στο λιμάνι και οι εταιρείες τους είχαν σημαντική συμβολή σε όλο το πρότζεκτ.

Μια εταιρεία γαλλικής προέλευσης κατηγορείται ήδη από τον εισαγγελέα της Ναντέρ για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας, ενώ οι Γάλλοι έκαναν ξεχωριστή συμφωνία για την ασφάλεια του Μουντιάλ…

Αλλά όλος ο πλανήτης είδε τον Μέσι

Πριν από το Μουντιάλ υπήρξε μια αρκετά θορυβώδης καμπάνια για μποϊκοτάζ στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Περισσότερο οι ανεξάρτητες οργανώσεις φιλάθλων λιγότερο οι άνθρωποι του ποδοσφαίρου, αν και ο Ερίκ Καντονά, φρόντισε με μια δημόσια τοποθέτηση του, να διαχωρίσει τη θέση του.

Στα γήπεδα της Γερμανίας σηκώθηκαν πανό με τα οποία οι οπαδοί όλων των ομάδων ζητούσαν μποϊκοτάζ.

Το Μουντιάλ 2022 στοίχισε 200 δισεκατομμύρια δολάρια στο Κατάρ, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κοινωνική ευαισθησία εκλείπει σε ένα απάνθρωπο κόσμο, όπου η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται είτε στα κάτεργα του Κατάρ, είτε στις θάλασσες που πνίγονται οι μετανάστες.

Τι μας νοιάζει αν πέθαναν 6.500 άνθρωποι, ή αν το Κατάρ δωροδόκησε τους πάντες για να πάρει το Μουντιάλ και να αποδοθεί «καθαρό και αθώο» στην κοινή γνώμη; Οι σακούλες με τα τούβλα από ευρώ στο σπίτι της κυρίας Καϊλή, εξηγούν πολλά για τη συνολική αντιμετώπιση της υπόθεσης.

Οι οικογένειες των φτηνών εργατών δεν έχουν φωνή. Η απαίτηση τους για συνολική αποζημίωση από την FIFA, θα μείνει όπως πολλάκις έχει συμβεί στο παρελθόν, μετέωρη. Η διεθνής ομοσπονδία θα συνεχίσει να κάνει «μπίζνες», με τον Τζιάνι Ινφαντίνο να χαριεντίζεται δίπλα σε βασιλιάδες, σεΐχηδες και λοιπούς δικτάτορες και να έχει βάλει τον αξιοθρήνητο Αρσέν Βενγκέρ να ζητάει Μουντιάλ κάθε δυο χρόνια! Δεν μας φτάνουν τα λεφτά, ανά τετραετία, φαίνεται…

Τα φρέσκα πόδια, το Μαρόκο και ένας τρομερός τελικός

Όλα αυτά κι ενώ σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, είδαμε ένα από τα κορυφαία Παγκόσμια Κύπελλα όλων των εποχών. Τα φρέσκα πόδια των ποδοσφαιριστών, αφού οι περισσότεροι αγωνίζονται στην Ευρώπη όπου η σεζόν βρίσκεται στο πρώτο τρίμηνο, βοήθησαν στο να δούμε μια σπουδαία ποδοσφαιρική διοργάνωση και ίσως τον ωραιότερο τελικό που θα μπορούσε να μας τύχει.

Η ιστορία του Μέσι, του 35χρονου βασιλιά χωρίς στέμμα, που στην τελευταία του παγκόσμια παράταση έκανε τα πάντα για να σηκώσει το τρόπαιο είναι, βέβαια, αυτή που ξεχωρίζει στο ποδοσφαιρικό κάδρο του Μουντιάλ στο Κατάρ.

Ο Αργεντίνος άσος νίκησε τους πάντες. Πρώτα τους δαίμονες του και μετά τους αντίπαλους του, με τελευταίο τον τρομερό Κιλιάν Εμπαπέ. Όταν ο εμίρης του πρόσφερε την αραχνούφαντη βασιλική «θομπ» για να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο, όλα είχαν τελειώσει. Μπορούσε, πλέον, να σταθεί επάξια στο πλευρό του «Θεού Μαραντόνα».

Μαζί με την υπόλοιπη αποστολή της Αργεντινής επέστρεφε στο Μπουένος Άϊρες για την αποθεωτική υποδοχή από εκατομμύρια Αργεντίνους.

Ο Μέσι, μαζί με τον Εμπαπέ, σίγουρα τον Μόντριτς που οδήγησε ξανά την Κροατία στην πρώτη τριάδα και όλη την ομάδα του φοβερού και τρομερού Μαρόκου, είναι σίγουρα τα πρόσωπα ενός σπουδαίου τουρνουά στην ποδοσφαιρική του κατάληξη, τόσο ζοφερού όμως σε όλα τα υπόλοιπα.

Το χειρότερο; Ότι συνηθίσαμε τον ζόφο και τίποτε, πλέον, δεν αλλάζει τον ωχαδερφισμό και την εθελοτυφλία μας…