Η χώρα βυθίζεται κι εμείς παίζουμε το μουτζούρη

Η χώρα βυθίζεται κι εμείς παίζουμε το μουτζούρη
Farmers' march with their tractors in central Thessaloniki on Feb. 5, 2016. / , 5 2016. SOOC

Eνώ όλοι απορρίπτουν κατηγορηματικά κάθε σκέψη για κυβερνητική συνεργασία, οικουμενική κυβέρνηση ή εκλογές, στο τέλος θα καταλήξουν να αναμετρηθούν παρά να συνεργαστούν, γιατί θα προκριθεί το ντοπαρισμένο κομματικό ακροατήριο έναντι του συμφέροντος της χώρας

Η χώρα –και όχι μόνο η κυβέρνηση- κάθεται πάνω σε δυο ωρολογιακές βόμβες. Η πρώτη και πιο επικίνδυνη αφορά στο προσφυγικό/μεταναστευτικό και η δεύτερη στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, που αποτελεί κλειδί  για να υπάρχει αύριο ασφαλιστικό αλλά και για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Και στα δυο αυτά μέτωπα, οι εξελίξεις δεν καθορίζουν απλώς την τύχη της κυβέρνησης αλλά σφραγίζουν την πορεία της χώρας για τα επόμενα πολλά χρόνια.

Σε οποιαδήποτε άλλη «κανονική» χώρα, αυτό θα ήταν αρκετό για να κάτσουν γύρω από ένα τραπέζι τα δημοκρατικά κόμματα – τουλάχιστον αυτά που δηλώνουν ευρωπαϊκά- και να επιχειρήσουν να συνεννοηθούν γύρω από τους βασικούς άξονες, που είναι οι άξονες επιβίωσης της χώρας.

Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Γ. Στουρνάρας το είπε χθες όσο πιο καθαρά γινόταν και χωρίς να αφήνει κανένα περιθώριο κομματικής εκμετάλλευσης των λεγομένων του από καμία πλευρά: 

«Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το προσφυγικό και ο τρόπος που θα το αντιμετωπίσει τόσο η Ελλάδα όσο και η ΕΕ στο σύνολό της. Σε κάθε περίπτωση, το ενδεχόμενο επιβολής περιορισμών στην ελεύθερη κυκλοφορία προσώπων και αγαθών δεν μπορεί να αποκλειστεί και αν συμβεί οι επιπτώσεις του στην ελληνική οικονομία θα είναι βαριές». Για να προσθέσει: « Στο πλαίσιο των προαναφερθέντων κινδύνων, ενδεχόμενη αποτυχία στην ταχεία ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης θα λειτουργήσει αποσταθεροποιητικά, καθώς θα οδηγήσει σε υποχώρηση της εμπιστοσύνης, επιδείνωση των χρηματοδοτικών συνθηκών και τελικά σε όξυνση της ύφεσης».

Αυτή είναι η κατάσταση. Σε μια «κανονική» χώρα αυτή η κατάσταση θα οδηγούσε τα «υπεύθυνα πολιτικά κόμματα» κατ ελάχιστον στα εξής:

-σε συνεννόηση και συνεργασία για την τάχιστη ολοκλήρωση και λειτουργία των hotspots και των κέντρων προσωρινής κράτησης στο εσωτερικό, με στηλίτευση των όποιων  αντιδράσεων με τοπικιστικά κριτήρια αντί της ανοικτής ή συγκεκαλυμμένης  υπόθαλψής τους για ψηφοθηρικούς λόγους! Παράλληλα, από κοινού εκστρατεία στην Ευρώπη, στους κοινοτικούς θεσμούς και τα αδελφά πολιτικά κόμματα, για να αποτραπεί  το κλείσιμο των συνόρων και να συμφωνηθεί εκ των προτέρων ο μέγιστος αριθμός των προσφύγων/μεταναστών που θα επαναπροωθούνται εδώ.

-σε συνεννόηση για τους βασικούς άξονες βιωσιμότητας του ασφαλιστικού, που δεν εξασφαλίζεται από τις προτάσεις που έχει καταθέσει η κυβέρνηση στο τραπέζι. Η αντιπολίτευση σωστά ζητάει την απόσυρση της κυβερνητικής πρότασης, γιατί είναι μια πρόταση που θα ενισχύσει την εισφοροδιαφυγή και τη φοροδιαφυγή, θα υπονομεύσει την οικονομική ανάκαμψη και την απασχόληση διαλύοντας τα μεσαία εισοδήματα και επιπλέον γιατί εφαρμόζει  την διαγενεακή αλληλεγγύη μονοδιάστατα, προστατεύοντας  τους συνταξιούχους σε βάρος των νέων. Έτσι δεν εξασφαλίζεται η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού ούτε μειώνεται η δαπάνη για τον κρατικό προϋπολογισμό που εξακολουθεί να είναι πολύ πάνω από το μέσο όρο της Ευρώπης. Αλλά και η αντιπολίτευση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το «πάρτε πίσω το ασφαλιστικό»,  χωρίς να λέει ευθαρσώς πού θεωρεί ότι θα πρέπει να πέσει το βάρος του ασφαλιστικού κι αν θα πρέπει να μειωθούν τουλάχιστον οι υψηλές συντάξεις. Ούτε επιτρέπεται να σιωπά στο αγροτικό, αποφεύγοντας να πει δημοσίως αυτά που λέγονται ιδιωτικώς, ότι δηλαδή το σημερινό ασφαλιστικό  (και φορολογικό) τους καθεστώς είναι σκανδαλωδώς ευνοϊκό κι ότι θα πρέπει να επωμιστούν κι αυτοί ένα μεγαλύτερο βάρος.

Αυτά θα γίνονταν σε μια «κανονική» χώρα!

Αντ αυτού, εμείς εδώ είμαστε ξανά θεατές του ίδιου έργου  που, σε παραλλαγές και με εναλλασσόμενους πρωταγωνιστές, παίζεται σε όλη την εξαετία της κρίσης: μετωπικές συγκρούσεις, αλληλοεπίρριψη ευθυνών και ντοπάρισμα των συρρικνωμένων κομματικών ακροατηρίων.

Κι ενώ όλοι απορρίπτουν κατηγορηματικά κάθε σκέψη για κυβερνητική συνεργασία, οικουμενική κυβέρνηση ή εκλογές, στο τέλος θα καταλήξουν  να αναμετρηθούν παρά να συνεργαστούν, γιατί θα προκριθεί  το ντοπαρισμένο κομματικό ακροατήριο έναντι του συμφέροντος της χώρας. Με δυο λόγια, η χώρα βυθίζεται κι εμείς παίζουμε το μουτζούρη…

* H Άννυ Ποδηματά είναι δημοσιογράφος, πρώην ευρωβουλευτής και πρώην Αντιπρόεδρος του ΕΚ.

(Φωτό sooc.gr)

Ακολουθήστε το News24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα
Exit mobile version