Το ρουσφέτι ποτέ δεν πεθαίνει

Η τουρκικής προέλευσης λέξη “ρουσφέτι”, η οποιαδήποτε εκδούλευση ή εξυπηρέτηση δηλαδή που προσφέρει ένας πολιτικός με στόχο το πολιτικό, οικονομικό ή… οικογενειακό όφελος, είναι δυστυχώς συνυφασμένη με τη λειτουργία του ελληνικού κράτους.

Τίποτα δεν έχει αλλάξει, ακόμα και μετά την χρεοκοπία της χώρας, τα μνημόνια και την έξοδο από αυτά. Τίποτα δεν μάθαμε.

Όσοι είχαν την εντύπωση ότι τα σκληρά μαθήματα της κρίσης, που πληρώθηκαν πολύ ακριβά από τους Έλληνες πολίτες, θα άφηναν κάποια ψήγματα σοφίας ή κάποια αίσθηση ντροπής, διαψεύδονται.

Το είδαμε το έργο ξανά τις τελευταίες ημέρες. Η κυβέρνηση άνοιξε ομπρέλα στη βροχή τροπολογιών, εξοργίζοντας τους βουλευτές της. Ήταν επείγον βλέπετε να αλλάξει ο συντελεστής δόμησης στο τάδε χωριό του τάδε νησιού για να αλλάξει η εικόνα της χώρας προς το καλύτερο!

“Θαυμάσαμε” επίσης την Γ’ Αντιπρόεδρο της Βουλής κα Τασία Χριστοδουλοπούλου να παραδέχεται ότι η μετάταξη της θυγατέρας της, ήταν ζήτημα γνωριμιών και στη συνέχεια να εξηγεί γιατί αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο ατόπημα, εφόσον είχε τα απαραίτητα προσόντα.

“Προφανώς με την έννοια που το λέμε, ότι δεν θα μπορούσε ο καθένας να αποσπαστεί στη Βουλή ώστε στη συνέχεια να μεταταχθεί, υπάρχει ένα ζήτημα ότι αξιοποιήθηκαν κάποιες γνωριμίες, διασυνδέσεις και τα λοιπά. Υπάρχει ζήτημα, δεν το συζητάμε αυτό, ούτε θέλω να πω ότι ήταν γνωστά τα προσόντα της και η Βουλή φώναξε έλα εδώ. Το ζήτημα είναι ότι ήδη εργαζόταν οπότε δεν επιβαρύνει το δημόσιο ούτε με μία δραχμή”, είπε η κα Χριστοδουλοπούλου.

“Γνωριμίες, διασυνδέσεις και τα λοιπά”. Λέξεις εξοργιστικές για χιλιάδες νέους, που πήραν τα προσόντα τους και έφυγαν για άλλες πολιτείες ή έμειναν στη χώρα παλεύοντας με το τέρας της ανεργίας.

Τέτοιου είδους διευθετήσεις γίνονταν και στο πρόσφατο παρελθόν. Και ρουσφετολογικές τροπολογίες και βόλεμα συγγενών και φίλων στη Βουλή και σε γενικές γραμματείες με φωτογραφικές προκηρύξεις, και όπου μπορούσε ο καθένας. Το παράδειγμα Πολύδωρα, που έγινε Πρόεδρος της Βουλής για μία μέρα και διόρισε μία από τις δύο κόρες του είναι χαρακτηριστικό.

Ένας από τους λόγους όμως, που η σημερινή κυβέρνηση κέρδισε διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις το 2015, ήταν και η πίστη μεγάλης μερίδας των πολιτών ότι δεν θα υιοθετήσει τις συνήθειες των πολιτικών του παλαιού συστήματος.

Γι’αυτό και το ατόπημα της κ. Χριστοδουλοπούλου είναι ακόμα πιο βαρύ. 

Γιατί ενισχύει τον κυνισμό των πολιτών με απίστευτη ευκολία.

Γιατί βάζει στα χείλη των πολιτών το επικίνδυνο για τη Δημοκρατία “όλοι ίδιοι είναι”.

Γιατί καθιστά μέτρο σύγκρισης, τους παλαιοκομματικούς του παρελθόντος, που καταδικάστηκαν από τον ελληνικό λαό.

 Αυτό το τελευταίο ειδικά, δεν ταιριάζει σε μια κυβέρνηση που υποσχέθηκε το νέο και το διαφορετικό και γι’αυτό δεν καταπίνεται με τίποτα .