Ποτάμι: Το κόμμα που χαλάει την ‘πιάτσα’

* Του Γιώργου Μαυρωτά

Η χώρα το 2010 χρεοκόπησε. Το πολιτικό σύστημα είχε μια μοναδική ευκαιρία να κάνει ότι έκαναν κι άλλες χώρες (όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία) να συνεννοηθεί για το πώς θα βγει από την δύσκολη θέση των όρων του δανεισμού όσο το δυνατόν συντομότερα. Αντί αυτού είδαμε ένα πολιτικό σύστημα να επενδύει στην αποτυχία του αντιπάλου. Κάθε φορά ο ένας μετά τον άλλον βιαζόταν να πάρει τον «Μουντζούρη» θεωρώντας ότι μόνος του μπορεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Ή μάλλον αυτό δεν τον απασχολούσε και πολύ όπως φάνηκε, αυτό που τον απασχολούσε ήταν να πάρει την εξουσία για να μοιράσει το κράτος στους πελάτες τους. Έκανε δε και ότι μπορούσε για να κοροϊδέψει τους κουτόφραγκους ότι τάχα έκανε μεταρρυθμίσεις, τάχα συμμορφωνόταν με τους όρους της συμφωνίας ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που έκανε ήταν να επιβάλλει οριζόντιες περικοπές κι υπερφορολόγηση για να βγαίνουν τα νούμερα. Έτσι και οι δανειστές μας δεν γκρίνιαζαν και το πελατειακό τους κράτος ελάχιστα θίχτηκε.

Όμως μετά από 4 χρόνια αυτής της τακτικής επήλθε κόπωση στην κοινωνία που έβλεπε να κάνει θυσίες που δεν οδηγούσαν πουθενά. Κι έδωσε στις 25 Ιανουαρίου την εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ να διαπραγματευτεί καλύτερα καθότι ο τελευταίος είχε υποσχεθεί ότι χωρίς να εφαρμόσουμε τους όρους του δανεισμού μπορούμε να ζούμε ζωή χαρισάμενη εντός Ευρώ. Τελικά το «κατενάτσιο» που επιχείρησε να παίξει και ο κ. Τσίπρας το πληρώσαμε. Και το πληρώσαμε πολύ ακριβά, ακριβότερα κι από τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις. Δεν άκουσε τις παραινέσεις του Ποταμιού να τελειώσει γρήγορα την διαπραγμάτευση (το παραδέχθηκε ότι ήταν το μεγάλο του λάθος κι ο ίδιος στη συνέντευξη του στο «Κόκκινο») και φτάσαμε να κλείσουν οι τράπεζες και να πάμε σε μια πολύ κακή συμφωνία αφού ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο.

Το μεγάλο στοίχημα των εκλογών είναι να προκύψει μια κυβέρνηση ικανή να κάνει αλλαγές και να εφαρμόσει την συμφωνία. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να ξεφύγει από τις πελατειακές τακτικές, τον κομματισμό του «4-2-1» και να τα βάλει με ριζωμένα συμφέροντα, νοοτροπίες και συντεχνίες. Οι δυνάμεις που εξέθρεψαν αυτά τα φαινόμενα, δεν πείθουν ότι μπορούν να τα αντιμετωπίσουν. Για τον λόγο αυτό χρειάζεται μια δυνατή φωνή μέσα στην κυβέρνηση που θα εμποδίζει τα πισωγυρίσματα.

Το Ποτάμι δεν το ενδιαφέρει να πάρει μερίδιο στο πελατειακό κράτος αλλά θέλει να το πολεμήσει προωθώντας τις ανοιχτές, αξιοκρατικές διαδικασίες. Το Ποτάμι δεν θέλει να μπει σε μια κυβέρνηση ακινησίας αλλά να προχωρήσει τις απαραίτητες δομικές μεταρρυθμίσεις ώστε να βγούμε το συντομότερο από την κρίση και τα μνημόνια. Το Ποτάμι δεν έχει πελάτες να στενοχωρήσει, γραμμάτια να ξεπληρώσει, σκελετούς κρυμμένους στην ντουλάπα. Το Ποτάμι μπορεί να μην είναι το πιο δυνατό κόμμα, αλλά θα είναι ο καταλύτης για να αναδειχθούν και από τα άλλα κόμματα οι ικανοί που σίγουρα υπάρχουν, αλλά αυτή τη στιγμή είναι μειοψηφίες, στριμωγμένοι στη γωνία. Αν και μπορεί να «χαλάει την πιάτσα» σε όσους ονειρεύονται μια επιστροφή στις παλιές κυβερνητικές τακτικές (για αυτό και δεν το προτιμούν στις συνεργασίες), είναι η μόνη αξιόπιστη φωνή που λέει «εμείς μπορούμε». Κάθε ψήφος στο ποτάμι λοιπόν είναι ψήφος στην αποτελεσματικότητα της επόμενης κυβέρνησης άρα και ψήφος σταθερότητας για τη χώρα.

* Ο Γιώργος Μαυρωτάς είναι Επικεφαλής ψηφοδελτίου Περιφέρειας Αττικής – Το Ποτάμι, Υπεύθυνος Ανώτατης Εκπαίδευσης