Δεν υπάρχει Παράλληλο Πρόγραμμα. Υπάρχουν αυτονόητες μεταρρυθμίσεις

Η εμμονή της Κυβέρνησης με την αριστερή ρητορική δικαιώνεται σήμερα με την κατάθεση στη Βουλή του Παράλληλου Προγράμματος. Καύση νεκρών, παρεμβάσεις στην υγεία, στην παιδεία και στη δημόσια διοίκηση «πακετάρονται» και αποτελούν –στη θεωρία πάντα- το αριστερό αντίδοτο στις ανάλγητες μνημονιακές πολιτικές. Την πρώτη δόση τουλάχιστον.

Στην πραγματικότητα αποτελούν ένα σύνολο δράσεων που όφειλε εξαρχής η Κυβέρνηση να υλοποιήσει. Δεν είναι παράλληλο ούτε κάθετο πρόγραμμα αλλά ένα μικρό μέρος μερικών λογικών αλλαγών που θα έπρεπε να έχουν συμβεί εδώ και δεκαετίες. Η Κυβέρνηση θα μπορούσε να είναι και πιο αποφασιστική στο σχεδιασμό της. Θα μπορούσε να συμπεριλάβει και άλλες τέτοιες λογικές αλλαγές αλλά ας σκεφθούμε ότι από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή.

Αν μπορούμε ακόμη –στην μετά Αλεξιάδη εποχή- να πιστεύουμε στις διαρροές, οι περισσότερες αλλαγές που προωθούνται ανήκουν στην κατηγορία αυτών που με αρνητική διάθεση, οι αντιμνημονιακοί αποκαλούν μεταρρυθμίσεις.

Επιπλέον, δεν έχουν –οι περισσότερες εξ’ αυτών- σοβαρή δημοσιονομική επίπτωση, άρα η εφαρμογή τους δεν είχε να κάνει με τη δημοσιονομική προσαρμογή. Ακόμη και αυτές που έχουν κόστος, δεν απορρίπτονται εκ προοιμίου αν πρόκειται να βελτιώσουν μια στρεβλή κατάσταση. Οι δανειστές  μάλλον θεωρούν πρόοδο τα όσα περιλαμβάνει ένα τέτοιο νομοσχέδιο, εφόσον τουλάχιστον δεν υπάρχει «κρυφή ατζέντα». Οι προσλήψεις για παράδειγμα, αν γίνουν δεκτές, θα απαιτηθεί να γίνουν κατόπιν αξιολόγησης του υπάρχοντος δυναμικού. Οπότε θα δούμε τις προθέσεις Κυβέρνησης και δανειστών. Στις χώρες τους ισχύουν εδώ και δεκαετίες. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη προχωρήσει στην υλοποίηση των αποτεφρωτηρίων, προφανώς δεν θα κατηγορούνταν για εχθρικές μονομερείς ενέργειες.

Αντίθετα, θα υπάρξουν αντιδράσεις από μέρος της Ελληνικής κοινωνίας. Ιδεοληπτικοί μαζί με άλλους που θίγονται  θα πολεμήσουν λυσσαλέα κάθε μεταρρύθμιση. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο δεν προχώρησαν εδώ και χρόνια.  Όσο η Κυβέρνηση θα ανοίγει την ατζέντα του εκσυγχρονισμού της κοινωνίας και της πολιτείας, τόσο περισσότεροι θα συστρατεύονται εναντίον της.

Γι’ αυτό και δεν προχωρά στο σύνολο των αλλαγών που θα περίμενε κανείς από μια αυτοαποκαλούμενη αριστερή Κυβέρνηση. Αν το κάνει, η οργή του κόσμου θα είναι μεγάλη. Πολλοί, βάσισαν την προσδοκία τους για διατήρηση των στρεβλώσεων στην Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Βοήθησαν και οι προεκλογικές τερατολογίες των πολιτευτών του. Αυτοί που τις πίστεψαν, θα θεωρήσουν ότι εξαπατήθηκαν.

Δεν είναι θέμα ιδεολογίας. Ποτέ δεν ήταν. Αν εξαιρέσεις κάποιες ακραίες ιδεολογικές απόψεις, οι περισσότεροι αντιδρούν κυρίως λόγω συμφέροντος.  Απλώς χρησιμοποιούν τον ιδεολογικό μανδύα για να «καλύψουν» τις τερατώδεις απαιτήσεις τους. Οι εκάστοτε αντιπολιτεύσεις με τη σειρά τους, υιοθετούσαν οποιαδήποτε αντίδραση στους Κυβερνητικούς σχεδιασμούς. Έτσι έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση.

Ποιος δεν θέλει για παράδειγμα ένα σύστημα που θα καταπολεμά το φακελάκι; Θα βρουν βεβαίως να πουν ότι ο σχεδιασμός έχει ατέλειες ή ότι δεν έπρεπε να γίνει με τον συγκεκριμένο τρόπο. Έτσι έκαναν πάντοτε οι συντεχνίες και οι λάτρεις της στείρας αντιπολίτευσης. Τους έδινε και το δικαίωμα η εμμονή των κυβερνώντων να εκμεταλλεύονται τις -αποκαλούμενες- μεταρρυθμίσεις για να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη.

Ακόμη και αν δεν πρόκειται για παράλληλο πρόγραμμα ή για πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, είναι θετικό σημάδι ότι μια Κυβέρνηση προχωρά σε κάποιες αλλαγές που θεωρούνταν ταμπού. Πρόκειται για αυτονόητες δράσεις που θα ενοχλήσουν κάποιους αλλά θα βοηθήσουν στον εκσυγχρονισμό της Δημοκρατίας μας και θα βελτιώσουν την καθημερινότητά μας.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)