Ο Στουρνάρας που ήθελε να είναι πρωθυπουργός

Ο Στουρνάρας που ήθελε να είναι πρωθυπουργός
The Governor of the Bank of Greece, Yannis Stournaras at the Committee on Institutions and Transparency of the Parliament, Athens December 22, 2015. / , , 22 2015. Alexandros Michailidis / SOOC

Υποβαθμίζοντας τη σημασία του κουρέματος του χρέους και υποτιμώντας εσκεμμένα τους “κινδύνους για την παγκόσμια οικονομία” ο επικεφαλής της ΤτΕ ονειρεύεται μια συγκυβέρνηση “οικειοποίησης των μεταρρυθμίσεων”

Οι τραπεζίτες ούτως ή άλλως δεν είναι οι πιο συμπαθείς άνθρωποι του κόσμου. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από τον δάχτυλό μας, σε μια χώρα που οι πολίτες δεν προλαβαίνουν να μετράνε τους λογαριασμούς που αδυνατούν να πληρώσουν και οι εισπρακτικές εταιρείες κάνουν πάρτι στην υγειά των κορόιδων, οι κουμανταδόροι των τραπεζών εύκολα κατατάσσονται στους πιο αντιπαθείς ανθρώπους του κόσμου.

Ε, αν μιλάμε και για τους αρχιτραπεζίτες τότε η λέξη… συμπάθεια χάνεται από το λεξιλόγιό μας και οι αρνητικές γνώμες παίρνουν κεφάλι, κάτι σαν τον “κανένα” στις δημοσκοπήσεις για τον καταλληλότερο πρωθυπουργό . Και ο Γιάννης Στουρνάρας βέβαια δεν αποτελεί εξαίρεση.

Κάτι το βλοσυρό ύφος, κάτι τα μέτρα που πήρε ως υπουργός Οικονομικών και που τώρα ως… τεχνοκράτης διαπιστώνει ότι απέτυχαν, κάτι τα όχι στην τρόικα που ποτέ δεν προσπάθησε καν να εκστομίσει και κάτι η εμμονή του να ζητάει “μεταρρυθμίσεις” που ποτέ δεν τις κάνει πενηνταράκια για να τις καταλάβουμε -εκτός από την “μείωση του κόστους της εργασίας” που την καταλαβαίνουμε όλοι στην τσέπη και την ανημπόρια μας- διεκδικεί εύκολα τον τίτλο του πλέον αντιδημοφιλούς (για να το θέσουμε διπλωματικά) “τεχνοκράτη” ή πρώην πολιτικού.

Και όμως! Ο επικεφαλής της Τράπεζας της Ελλάδας, με κάθε δημόσια παρέμβασή του, κουνώντας το δάχτυλο προς πάσα κατεύθυνση αλλά πάντοτε… εντός του ελληνικού γεωγραφικού χώρου (!) μην τυχόν και δείξει κάποιον στις Βρυξέλλες ή το Βερολίνο και βρει τον μπελά του, με σημαία την ανάγκη για “οικειοποίηση των μεταρρυθμίσεων”, κάνει σαφές ότι θα ήθελε να είναι πρωθυπουργός για να μπορεί -επιτέλους- να μας βάλει σε τάξη.

Επειδή όμως -κανονικά- οι πρωθυπουργοί βγαίνουν μέσα από τις κάλπες, δηλαδή πρώτα βρίσκεται ένα κόμμα που τους κάνει αρχηγούς και μετά βρίσκεται ο αναγκαίος και ικανός αριθμός ψηφοφόρων που στηρίζουν αυτό το κόμμα δίνοντάς του την πλειοψηφία στη Βουλή, και επειδή ο Στουρνάρας δεν έχει κόμμα, και δεν φαίνεται ότι μπορεί να βρει ή να φτιάξει στο ορατό μέλλον, αλλά ακόμη και εάν εύρισκε δεν υπάρχει ούτε μία δημοσκόπηση που να δείχνει ότι αυτό το κόμμα, με αυτόν τον αρχηγό, θα μπορούσε ποτέ να αποκτήσει πλειοψηφία, αναγκαστικά κοιμάται και ξυπνάει ελπίζοντας ότι θα έρθει μια στιγμή που θα υπάρξει μια συγκυβέρνηση και θα τον φωνάξουν να αναλάβει την πρωθυπουργία.

Μέχρι τότε λοιπόν, όταν βρίσκει μικρόφωνο, μιλάει και ξαναμιλάει για την ανάγκη να υπάρξει συνεννόηση και να σταματήσουν οι αντιπαραθέσεις “μεταξύ των πολιτικών παρατάξεων”, θέλοντας να δείξει ότι αυτός είναι υπεράνω των… μικροτήτων, λησμονώντας -με την ευκολία που οι “τεχνοκράτες” παρουσιάζουν τα πάντα όπως τους συμφέρουν- ότι εμείς… θυμόμαστε, οπότε γνωρίζουμε καλά ότι δεν στάθηκε μακριά από τις αντιπαραθέσεις, ούτε ενδιαφέρθηκε για οποιαδήποτε συνεννόηση όταν ήταν υπουργός μιας τυπικής μνημονιακής παράταξης.

Το χειρότερο είναι ότι εκτιμώντας πως ένας τέτοιος “μεγάλος συνασπισμός” με… κενή την θέση του πρωθυπουργού, μπορεί να υπάρξει μόνο εάν τα πράγματα πάνε κυριολεκτικά κατά διαόλου, εξωραΐζει τις σημερινές συνθήκες και τις περιγράφει σαν υπό εκκόλαψη success story ώστε να μεγεθυνθούν οι ευθύνες των “πολιτικών” και όχι αυτού, καθώς τον βολεύει σήμερα να εμφανίζεται ως ένας απλός και… μοναχικός τεχνοκράτης.

Και το κάνει ενώ γνωρίζει, αλλά το σπρώχνει στις “πίσω σελίδες”, ότι τα κλειδιά της επόμενης ημέρας βρίσκονται στην αντιμετώπιση του χρέους όπου “οι εταίροι μας δεν έχουν εκπληρώσει τη δέσμευσή τους για ελάφρυνση”, στους “εσφαλμένους υπολογισμούς στο σχεδιασμό των προγραμμάτων” και στους “κίνδυνους και τις αβεβαιότητες για την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας”.

Αλλά για το πώς θα αντιμετωπιστούν αυτά τα “τεχνοκρατικά” ζητήματα ο… εν αναμονή πρωθυπουργός δεν λέει ούτε λέξη.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα