Ζήτω που καήκαμε

Είναι αλήθεια ότι δεν έχω σε μεγάλη εκτίμηση τις διαπραγματευτικές ικανότητες του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Είναι ιδιαιτέρως ευγενής, αρκούντως συμπαθής και πιθανότατα καλός οικονομολόγος. Αλλά διαπραγματευτής δεν είναι.

Γιατί ο διαπραγματευτής κρατάει κλειστά τα χαρτιά του, δεν ανοίγει ζητήματα χωρίς να πρέπει, δεν δημοσιοποιεί τους φόβους και τις αγωνίες του, και δεν γίνεται σε καμιά περίπτωση σχολιαστής των διαπραγματεύσεων στις οποίες συμμετέχει. Ένας σοβαρός διαπραγματευτής δηλαδή, κάνει ακριβώς το αντίθετο από όσα πράττει ο κ. Τσακαλώτος.

Μόλις πριν από δύο μήνες δήλωνε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι τον Ιανουάριο “θα αρχίσουμε να μιλάμε για το χρέος”, θεωρώντας ότι η αξιολόγηση θα έχει ολοκληρωθεί μέσα στο 2015. Στη συνέχεια, πριν από περίπου τρεις εβδομάδες, εμφανιζόταν βέβαιος ότι “η αξιολόγηση μπορεί να ολοκληρωθεί σε ένα μήνα”, δηλαδή… μεθαύριο! Μετά άλλαξε και τη “νέα” εκτίμηση, και δήλωσε ότι βλέπει ολοκλήρωση της αξιολόγησης προς τα “τέλη Μαρτίου, αρχές Απριλίου”.

Σαν να μην έφτανε αυτό το παιχνίδι με τις ημερομηνίες, που καταδεικνύει ότι κάθε φορά κάνει την επιθυμία του πραγματικότητα, χθες έκανε τα πράγματα ακόμη χειρότερα, δηλώνοντας στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, “Καήκαμε αν η αξιολόγηση ολοκληρωθεί Μάιο-Ιούνιο”!

Έκανε δηλαδή σαφές, με τον πιο επίσημο τρόπο, ότι η ελληνική πλευρά δεν έχει τα χρονικά περιθώρια να περιμένει, ότι δεν διαθέτει -άλλη μια φορά- εναλλακτικά σχέδια και λύσεις, και άρα οι δανειστές μπορούν να θέσουν όποια ζητήματα θέλουν στο τραπέζι και να επιμείνουν σε όποιες “λύσεις” προκρίνουν.

Αν δηλαδή πέρυσι τέτοιο καιρό ο υπουργός Οικονομικών έκανε το λάθος να θεωρεί θετική την “δημιουργική ασάφεια”, νομίζοντας ότι βοηθά την ελληνική πλευρά και όχι τους δανειστές που είχαν και σχέδιο και εφεδρείες, σήμερα κάνει πάλι λάθος, αλλά από την… ανάποδη!

Γνωρίζοντας ότι η κυβέρνηση δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο, αποδέχεται πλήρως, δημόσια και προκαταβολικά, την αδυναμία της να διαπραγματευτεί ουσιαστικά και πετά λευκή πετσέτα, ενώ η διαπραγμάτευση υποτίθεται ότι συνεχίζεται και οι κυβερνητικοί κύκλοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει ισοπαλία στα σημεία. Έτσι όμως, με τόσο έκδηλη την αγωνία του “υπεύθυνου για τις διαπραγματεύσεις”, είναι απλώς θέμα χρόνου να καταπιεί η κυβέρνηση όλα τα “αγκάθια” που σερβίρει το κουαρτέτο.

Το χειρότερο είναι ότι ο αρχιδιαπραγματευτής μας φαίνεται να πιστεύει ότι “Αν πείσεις κάποιον για το πού θέλεις να πας τα επόμενα 10 χρόνια, σού δίνει ελευθερία να υπάρχει μια ανοχή”. Όπερ μεθερμηνευόμενον, ή δεν έχει καταλάβει τι σημαίνει τρόικα και αγορές, πράγμα που δεν το πιστεύω, ή το νέο πακέτο μέτρων είναι έξω από την πόρτα μας και ο Τσακαλώτος μας χτυπάει το κουδούνι για να ανοίξουμε!

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.