Με την Ελλάδα δεν σπάμε πλάκα

Τα επόμενα τρία-τουλάχιστον- χρόνια η κυβέρνηση θα πρέπει να δουλέψει σκληρά προκειμένου το κράτος να ανακτήσει οπτική επαφή με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί μόνο οπτική μπορεί να είναι σ’ αυτή τη φάση η “επαφή”, αφού είναι πανθομολογούμενο ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η Ελλάδα βρέθηκε πίσω από τις εξελίξεις στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Προφανώς θα απαιτηθεί μεγάλη προσπάθεια από τις πολιτικές δυνάμεις, όσες συνεργάσθηκαν την ύστατη στιγμή προκειμένου να διορθώσουν τις παλινωδίες του τελευταίου επταμήνου, ώστε η χώρα να εφαρμόσει τους σκληρούς όρους δανειοδότησης στους οποίους-για να μη ξεχνιόμαστε- συμφώνησε.

Κι ενώ θα περίμενε κανείς περισσότερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα, βλέπουμε και πάλι να διαμορφώνεται ένα πολιτικό περιβάλλον αντίστοιχο εκείνου που βιώσαμε πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.

Ο “νέος” ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται “σκληρή” διαπραγμάτευση με τους πιστωτές μας, δηλαδή τις ευρωπαϊκές χώρες που μέσω των  προϋπολογισμών τους χρηματοδοτούν για τρίτη φορά τον αντιμνημονιακό “πλειοδοτικό διαγωνισμό”, ενώ οι πολιτικές δυνάμεις που “διαχειρίστηκαν” την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη αδυνατούν να συνεννοηθούν.

Είναι εμφανής η απουσία αυτοκριτικής και κραυγαλέα η έλλειψη πολιτικού θάρρους από τα συνεργαζόμενα κόμματα της παραιτηθείσας κυβέρνησης.

Για όλα εκείνα που έπληξαν το διεθνές κύρος και την αξιοπιστία της Ελλάδας. Και δεν ήταν λίγα. Από τους τζιχαντιστές που θα στέλνανε στην Ευρώπη και τα σεντούκια με τα ρούβλια που θα φέρνανε απ’ τη Ρωσία, μέχρι τον έλεγχο κεφαλαίων που προκάλεσε το δημοψήφισμα μετά την αποτυχημένη εφαρμογή της “θεωρίας των παιγνίων” στη διαπραγμάτευση.

Αναμφισβήτητα η εφταμηνίτικη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ δεν βρέθηκε τυχαία στην πολιτική “θερμοκοιτίδα”. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ φέρουν ευθύνη γιατί με τα λάθη τους- με κυριότερο την άγρια φορολόγηση της μεσαίας τάξης- δημιούργησαν τον κ. Τσίπρα και τον κ. Καμμένο. Ωστόσο ακόμα κι αυτά τα λάθη είναι… “παιδική χαρά” συγκρινόμενα με τα πεπραγμένα της τελευταίας περιόδου. Δυστυχώς η… “παιδική χαρά” δεν ωρίμασε.

Απόδειξη το σποτ που εμφανίζει τον Αλέξη με γύψο στο αριστερό του χέρι, και τον… κηδεμόνα του να του λέει στοργικά ότι θα τον μάθει να γράφει με το δεξί.

Όλα αυτά έχουν την πλάκα τους. Ενδεχομένως και να βοηθούν κάποιους να σκεφθούν ότι, από… “μικρό και από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια”. Αλλά αυτή η εκλογική αναμέτρηση δεν είναι για πλάκα.

Μπορεί ο κ. Τσίπρας να βρίσκει “συμπαθητικό” το κάταγμα του αριστερού του χεριού και να σπάει πλάκα, αλλά με την Ελλάδα δεν σπάμε πλάκα.

Πολλώ δε μάλλον όταν η Ελλάδα των εκατομμυρίων ανέργων και των χιλιάδων κλειστών επιχειρήσεων, δεν προσφέρεται για να αναδείξουν κάποιοι, υποδυόμενοι τους σωτήρες, το υποκριτικό τους ταλέντο.

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος