ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟ PORNHUB;

Το Pornhub άλλαξε εκ βάθρων τη ψυχαγωγία των ενηλίκων. Επέτρεψε στο ερωτικό περιεχόμενο να φτάσει σε τεράστια κοινά, μέσω του διαδικτύου και εξέλιξε την πορνογραφία σε βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων.

Στο βωμό των -τεράστιων- κερδών, διευκόλυνε τη σεξουαλική εμπορία και όσους αναρτούσαν περιεχόμενο που δεν είχε ενήλικες ή/και συναίνεση. Έκανε και αδύνατη τη διαγραφή των εγκλημάτων αυτών, που συγκέντρωναν εκατοντάδες χιλιάδες (έως εκατομμύρια) views.

Το National Center on Sexual Exploitation (NCOSE) έχει καταγγείλει πως οι ιδιοκτήτες του κολοσσού γνώριζαν πως επωφελούνται από το sex trafficking, το βιασμό, την κακοποίηση παιδιών και το revenge porn για χρόνια “πριν προσπαθήσουν να αλλάξουν τις πολιτικές τους”.

Αυτό δεν έγινε αυτοβούλως.

Στο Money Shot: The Pornhub Story που θα βρεις στο Netflix, θα δεις τι είχε αποκαλύψει η έρευνα των New York Times -και οδήγησε στην αποκάλυψη όσων γίνονταν πολύ λάθος-, αλλά και όσα δεν έγραψε στο κείμενο με τίτλο “Τhe Children of Pornhub”, ο βραβευμένος με δυο Pulitzer, Nicholas Kristof -ο οποίος μιλάει στο ντοκιμαντέρ.

Ιστορικά, η πορνογραφία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ύπαρξη Internet. Εννοώ πως όσο υπάρχει το διαδίκτυο, υπάρχει πορνογραφικό υλικό.

Ο πρώτος νόμος που προέκυψε ποτέ και αφορούσε το κυβερνοχώρο, είχε ως στόχο να ‘κλείσει’ την πρόσβαση αυτών των εικόνων προς το παγκόσμιο σύστημα διασυνδεδεμένων δικτύων υπολογιστών.

Αυτό δεν συνέβη ποτέ.

Παρ’ όλα αυτά, το Section 230 του αμερικανικού νόμου, που απέκτησε ‘μιμητές’ στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Αυστραλία, εξακολουθεί να λειτουργεί ως ‘νομική ασπίδα’ στις πλατφόρμες που έγινα ‘πολιτιστικά και εμπορικά μεγαθήρια’.

Είναι αυτός που προστατεύει τους κολοσσούς από την ευθύνη για το περιεχόμενο που δημοσιεύουν οι χρήστες.

Χωρίς αυτόν, δεν θα υπήρχαν social media ή ό,τι άλλο γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε -κατά κόρον.

Προφανώς δεν θα υπήρχε και το Pornhub, που το 2020 ήταν η δέκατη ιστοσελίδα με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα, παγκοσμίως. Είχε 3.5 δισεκατομμύρια επισκέπτες κάθε μήνα και 55.000.000 μοναδικούς επισκέπτες την ημέρα. Περισσότερους είχε μόνο το Facebook και το Google.

Aπό το Νοέμβριο του 2022 είναι στο Νο13 των sites με τους πιο πολλούς επισκέπτες. Είναι και στο Νο2 των sites που απευθύνονται σε ενήλικες -μετά το XVideos.

Και όλα αυτά συμβαίνουν, μολονότι το 2020 ήταν στο επίκεντρο ενός τεράστιου σκανδάλου, μετά την αποκάλυψη πως οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας είχαν ως προτεραιότητα το κέρδος και έβαλαν σε δεύτερη μοίρα τον έλεγχο, με συνέπεια να γίνονται συνεργοί όσων ‘ανέβαζαν’ βίντεο παιδικής κακοποίησης και βιασμών. Με περισσότερους από έναν τρόπους.

Όλα ξεκίνησαν από μια παρέα ανδρών “στους οποίους άρεσαν τα μεγάλα στήθη”

Όχι ότι χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις (αν κρίνω από τον όγκο των επισκεπτών), ας πούμε όμως, δυο βασικά πράγματα για το ‘εργαλείο’ που άλλαξε τα δεδομένα για τους sex workers, αλλά και για όσους έκαναν το revenge porn και την κακοποίηση σωμάτων και ψυχών, ‘τέχνη’.

Ο δημιουργός του site είναι ο προγραμματιστής Matt Keezer.

Ο αδελφός του, Ouissam Youssef ιδρύσει το 2003 τη Mansef, μαζί με τον Στέφανο Μάνο και τον Feras Antoon.

Οι τρεις πρώτοι ήταν συμφοιτητές του στο Concordia University του Μόντρεαλ. Ο τέταρτος (Antoon) είναι κουνιάδος του Μάνου. Όλους τους ένωσε η αγάπη τους για το foosball (εκπροσωπούσαν μια παμπ) και“οι γυναίκες με μεγάλο στήθος”, όπως έγραψε το Spiegel. Έτσι έγιναν και συνέταιροι.

Η Mansef ήταν εταιρία χαρτοφυλακίου για διάφορες ιστοσελίδες και ένα συνεργαζόμενο δίκτυο. Σύντομα η παρέα απέκτησε μια εταιρία παραγωγής πορνό, αλλά και διάφορες άλλες, επί πληρωμή, ιστοσελίδες.

Σε αυτές, οι επισκέπτες μπορούσαν να δουν φωτογραφίες πορνό και να ‘κατεβάσουν’ σύντομα βίντεο.

Το πορνογραφικού περιεχομένου site με το όνομα Brazzers ήταν η πρώτη δική τους δουλειά: παρουσίαζε υψηλής ποιότητας βίντεο που προέκυπταν από τις συνεργασίες με παραγωγούς στο Λος Άντζελες και το Λας Βέγκας. Το σημείο κατατεθέν ήταν πως οι πρωταγωνίστριες είχαν μεγάλο στήθος.

Παρεμπιπτόντως, το Pornhub έχει ‘πιστωθεί’ την αναβίωση των αυξητικών στήθους, στη βιομηχανία.

Στις 25/5 του 2007 ο Keezer έβαλε στη λίστα και το Pornhub, domain name που είχε αγοράσει από κάποιον που είχε συναντήσει σε πάρτι στην έπαυλη του Playboy, έναντι 2.750 δολαρίων (3.990 σημερινά). Το χειριζόταν η εταιρία Interhub, μέλος της Mansef.

Την ίδια περίοδο, ένας ‘κομπιουτεράκιας που ήξερε να χειρίζεται τους αριθμούς και τα δεδομένα’ –κατά άρθρο του Spiegel-, ονόματι Fabian Thylmann ολοκλήρωσε το λογισμικό που αφορούσε το μάρκετινγκ των πορνό διαφημίσεων.

Το NATS (Next-Generation Affiliate Tracking Software) επέτρεπε σε όσους το είχαν, να προσδιορίζουν ποιες διαφημίσεις banner, συνδέσμους ή συστάσεις χρησιμοποιούσε ο κάθε χρήστης για να φτάσει σε μια πορνογραφικού περιεχομένου, ιστοσελίδα. Εάν ο χρήστης δεν κοιτούσε απλά, αλλά έκανε επίσκεψη, ο Thylmann έπαιρνε ποσοστό.

Η επιτυχία ήταν άμεση. Το 2006 πούλησε τις μετοχές του και έως το 2010 έκανε δικά του τέσσερα sites (προφανώς πορνογραφικού περιεχομένου). Αφότου αύξησε την ‘κίνηση’ τους κατά 50% -όπως είπε ο ίδιος- εξαγόρασε και τη Mansef, έναντι 140.000.000 δολαρίων.

Ήταν χρήματα που δεν είχε. Επιχείρησε να πάρει δάνειο, αλλά δεν τα κατάφερε. Έτσι, έβαλε την αποπληρωμή σε 16 δόσεις. Στο συμβόλαιο αναφερόταν πως αν ‘έχανε’ μια, η επιχείρηση θα επέστρεφε στους προηγούμενους ιδιοκτήτες.

Δεν έχασε.

Αυτό που έκανε ήταν να τερματίσει τους τρόπους που είχε για να βγάλει λεφτά, κυρίως με συμφωνίες που έκανε με κάποια από τα μεγαλύτερα brands του χώρου (δωρεάν και επί πληρωμή ιστοσελίδες και εταιρίες παραγωγής).

Ήθελε όλα να είναι πολύ επαγγελματικά.

Ο κομπιουτεράκιας έγινε “βασιλιάς του πορνό”

Όπως έγραψε το Spiegel “ο Thylmann δεν νοιαζόταν για το περιεχόμενο κάθε παραγωγής, αλλά οι καλές συνδέσεις στο internet που θα μπορούσαν αν μεταφέρουν σε κάθε κομπιούτερ του κόσμου, κάθε σκηνή”.

Η Mansef έγινε η βάση της επιχείρησης που είχε 35 εταιρίες, με εξειδίκευση στο πορνογραφικό περιεχόμενο του Internet. Μεταξύ τους ήταν το Pornhub, το YouPorn και πολλά άλλα σχετικά.

Την ονόμασε Manwin.

Την έκανε τη μεγαλύτερη εταιρία πορνό του πλανήτη.

Στις συνεργασίες του ανήκει και αυτή με το Playboy και στις ιδιοκτησίες τα στούντιο Digital Playground που χειρίζονται πορνογραφικές παραγωγές στις ΗΠΑ.

Προηγουμένως έκανε τα πάντα, για να μην ξαναζήσει την εμπειρία που του είχε προσφέρει η Mansef στην πώληση (θα έχανε τα πάντα, αν καθυστερούσε μια δόση). Εξασφάλισε και ένα δάνειο από fund της Wall Street για 140.000.000 (συνολικά η Wall Street του έδωσε 362 εκατομμύρια) και συνέχισε την πορεία του.

Χάριν της δυναμικής της είχε λόγο σε όλα. Για την ακρίβεια, όριζε τις εξελίξεις κατά τρόπο που να είναι επικερδείς για εκείνον και επιζήμιες για τους καλλιτέχνες.

Μετά την κυριαρχία της Manwin, η συντριπτική πλειοψηφία των πρωταγωνιστών είδε τα κέρδη να μειώνονται κατά 50%.

Όταν τα ετήσια έσοδα ήταν 500.000.000 και τα clicks πάνω από 7.000.000.000, ο Thylmann πούλησε τις μετοχές του στον Antoon, για 100.000.000 δολάρια.

Ο Thylmann καταλαβαίνει όσους τον στοχοποίησαν

Άρθρο της Die Welt ήταν η αρχή του τέλους για την Thylmann. Εγέρθηκαν απορίες για το πώς είχε ‘στηθεί’ για να γλιτώνει φόρους.

Το Δεκέμβριο του 2012 συνελήφθη στο Βέλγιο και εκδόθηκε στη Γερμανία, ως κατηγορούμενος για φοροδιαφυγή. Είχε αποδειχθεί πως για να κάνει κολοσσό το Pornhub, δεν απέδιδε στο κράτος τα δέοντα. Η εγγύηση της αποφυλάκισης του μέχρι τη δικάσιμο ορίστηκε στα 10.000.000 ευρώ.

Το 2016 καταδικάστηκε σε ένα χρόνο και 4 μήνες κράτησης (συνολικά πέρασε σε κελί 20 ημέρες) και πρόστιμο 150.000 ευρώ.

Μετά όμως, τη σύλληψη του πούλησε τις μετοχές του σε έναν άνθρωπο που γνώριζε (Antoon) και ήταν αξιωματούχος στην καναδέζικη MindGeek.

Σε συνέντευξη που έδωσε το Δεκέμβριο του 2020 είπε πως “ο φορολογικός κώδικας στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο είναι απίστευτα περίπλοκος. Διηύθυνα μια μεγαλύτερη εταιρεία και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί με στοχοποίησαν.

Αρχικά, επένδυσα πολλά δικά μου χρήματα και κοίταζα πολύ συχνά από την άλλη πλευρά, όταν επρόκειτο για φορολογικά θέματα. Και αυτό είναι δικό μου λάθος και κάτι που παραδέχομαι πως έκανα”.

Σάμπως του στοίχισε τίποτα;

Η MindGeek κράτησε την ‘τεχνογνωσία’

Η ΜindGeek δημιουργήθηκε στον Καναδά για να ασχοληθεί με τα τυχερά παιχνίδια. Το Μάρτιο του 2013 κατηγορήθηκε πως αξιωματούχοι της είχαν επωφεληθεί από τη διαρροή πληροφοριών που είχε γίνει από τον διευθύνοντα σύμβουλο της Amaya Inc., εταιρίας τεχνολογίας τυχερών παιχνιδιών. Την έρευνα ανέλαβε η Αρχή Αγοράς του Κεμπέκ.

Δεν άλλαξε την πορεία της προς το θρίαμβο. Ούτε τον τρόπο που θριάμβευσε. Παρ’ ότι διοικητικοί επέμεναν έως το 2020 πως είναι τεχνολογική εταιρία. Όχι πορνογραφική.

Πρακτικά, έγινε μονοπώλιο, μέσω του μεγέθους και του αριθμού των εταιριών παραγωγής, streaming και υπηρεσιών διαμονής που ήταν δικά της.

Όπως πλησιάζουμε σιγά, σιγά στο θέμα μας (πώς ‘βοηθούσε’ όσους πόσταραν στο Pornhub βίντεο με παιδική πορνογραφία και βιασμούς), να σου πω ότι η MindGeek είχε ανέκαθεν σύνθετη δομή, με πολλές εταιρίες σε χώρες όπως οι Βρετανικές Παρθένοι Νήσοι, ο Καναδάς, το Κουρασάο, η Κύπρος, η Γερμανία, η Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο, ο Μαυρίκιος. Ναι, κάνει ό,τι μπορεί για να μην πληρώνει φόρους.

Οι εταιρείες τιμολόγησης είναι στην Ιρλανδία, θυγατρικές υπάρχουν στο Κουρασάο και εταιρείες συμμετοχών θα βρεις στην Κύπρο και το Λουξεμβούργο. Χώρες που έχουν κάνει καριέρα ως ‘φορολογικοί παράδεισοι’.

Ως η νόμιμη έδρα της MindGeek αναφέρεται το Λουξεμβούργο -όπως αναφέρεται και στο site της. Γραφεία ωστόσο, δεν φαίνονταν να υπάρχουν στη διεύθυνση που είχε δοθεί, βάσει ρεπορτάζ της La Presse.

Προς τι όλο αυτό;

Βάσει συμφωνίας του Καναδά με το Λουξεμβούργο, τα δικαιώματα που καταβάλλονται από μια καναδική θυγατρική στη λουξεμβουργιανή μητρική της εταιρεία απαλλάσσονται από τον φόρο στον Καναδά και φορολογούνται με λιγότερο από 6% στο Λουξεμβούργο. Εξασφαλίζονται δηλαδή, εκατομμύρια.

Για την ιστορία, η πραγματική έδρα -το σημείο του πλανήτη από όπου εκτελούνται όλες οι εργασίες- είναι στο Μοντρεάλ.

Όλα αυτά όμως, στα είπα για να καταλάβεις πόσα λεφτά γλιτώνει. Παρ’ όλα αυτά, παρέμεινε άπληστη -με αυτούς που έπαιρναν τα λεφτά να καυχιόνται για τις αγορές ακινήτων σε όλον τον κόσμο.

Πόσο λάθος γινόταν το moderation

Η MindGeek είχε κάνει τα πάντα για να κρατήσει κρυφό τον κύριο μέτοχο της. Οι Financial Times τον αποκάλυψαν το 2020: είναι ο Αυστριακός επιχειρηματίας Bernard Bergemar. Έγγραφα της εταιρίας δείχνουν πως ζει στην Κίνα, αλλά ζει στο Λονδίνο, με τη Βραζιλιάνα σύζυγο του –όπως αποκάλυψε η Toirtoise Media, κατόπιν έρευνας.

Για τα καθημερινά ζητήματα ήταν υπεύθυνοι οι Feras Antoon and David Tassillo. Ο πρώτος είναι ο μόνος εκ των ιδρυτών που έχει ακόμα σχέση με το ‘προϊόν’, ενώ ήταν μεταξύ αυτών που έφτιαξαν και το YouPorn.

Μετά το σκάνδαλο αμφότεροι παραιτήθηκαν από τις θέσεις τους, αλλά έμειναν στην εταιρία.

‘Όπως γραφεία της εταιρίας υπάρχουν σε όλους τους φορολογικούς παραδείσους (συν τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία), αυτό γίνεται και με το moderation. Τον έλεγχο δηλαδή, του περιεχομένου που αναρτάται , ώστε να μένουν εκτός εγκληματικά στιγμιότυπα.

Στο ντοκιμαντέρ του Netflix θα ακούσεις πως άπαξ και γινόταν μια καταγγελία από θύμα, το βίντεο εξαφανιζόταν αργά ή γρήγορα, πριν μεταφορτωθεί λίγες ώρες αργότερα από άλλον.

Μεταξύ αυτών που έκαναν (ή όφειλαν να κάνουν) τον έλεγχο, ήταν το γραφείο της Κύπρου.

Θα ακούσεις έναν πρώην moderator να λέει πως μαζί με άλλους 30 moderators καλούνταν να παρακολουθούν από 800 έως 1.000 βίντεο στο οκτάωρο τους “μαντεύοντας τις ηλικίες των ανθρώπων που εμφανίζονταν σε αυτά. Βίντεο που θα έπρεπε να έχουν κατέβει, έμεναν για μήνες. Όσο προσεκτικοί και αν ήμασταν, σίγουρα πάντα χάναμε κάτι. Δεν μπορείς να καταλάβεις την ηλικία κάποιου. Αν είναι 14 ή 19. Εμείς όμως, έπρεπε να μαντεύουμε, από ένα και μόνο clip”.

Η εξέταση εν τω μεταξύ, κάθε βίντεο γινόταν χωρίς ήχο. “Άρα δεν μπορούσαμε να ακούσουμε αν κάποιος ούρλιαζε ή έλεγε σταμάτα”.

Στέλναμε τα ύποπτα στον μάνατζερ μας, ο οποίος αποφάσιζε αν θα ‘κατέβαζε’ για πάντα το βίντεο ή αν θα το μεταφόρτωνε. Οι κανόνες όμως, άλλαζαν συνεχώς. Βέβαια, άλλαζαν πράγματα, μόνο αφότου αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα”.

Προσθέτει πως τα αιτήματα κατάργησης βίντεο ήταν χιλιάδες και οι moderators λίγοι για να τα ελέγξουν όλα.

Ένας από τους verified δημιουργούς του Pornhub πρόσθεσε ότι “το moderation είναι ένα περίπλοκο πράγμα και χρειάζεσαι πολύ εξειδικευμένους ανθρώπους για να το κάνουν σωστά. Πολλοί λένε πως το Internet είναι σαν το κουτί της Πανδώρας και μόλις το ανοίξεις έρχεσαι αντιμέτωπος με την άγρια Δύση.

Στην πραγματικότητα, το διαδίκτυο δημιουργήθηκε από ανθρώπους. Υπάρχουν έξυπνοι άνθρωποι που εξακολουθούν να γράφουν κώδικα και να δημιουργούν λογισμικό. Σίγουρα, μπορούμε να έχουμε έναν πολύ ασφαλή κόσμο, στον οποίον δεν θα υπάρχει και λογοκρισία. Είναι όμως, κάτι περίπλοκο. Και αυτό είναι το πρόβλημα του διαδικτύου. Όχι το πορνό. Χρειάζεται να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα πολύ πιο σοβαρά και ολιστικά.”

Η σεξουαλική εργασία είναι δουλειά

Σε ό,τι αφορά όσα κυριάρχησαν στον παγκόσμιο Τύπο, μετά τις αποκαλύψεις των New York Times για τα βίντεο της παιδικής κακοποίησης και των βιασμών που αναρτούσε και διατηρούσε το Pornhub, ουδείς έδωσε το βήμα σε αυτούς που ζουν από τη συγκεκριμένη δουλειά “και που για πολλά χρόνια ζητούσαμε να μπορούν να ποστάρουν βίντεο στην πλατφόρμα, μόνο επαληθευμένοι λογαριασμοί”.

Όπως συνέβαινε στα πρώτα χρόνια, που οι δημιουργοί περιεχομένου έπρεπε να ταυτοποιούνται, για να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους και να βγάλουν και χρήματα.

Επαγγελματίας sex worker/δημιουργός περιεχομένου εξηγεί πως η δουλειά της έχει ως βασική προϋπόθεση τη συγκατάθεση.

Αν δεν υπάρχει συγκατάθεση, είναι βιασμός. Έχει ενδιαφέρον να ειπωθεί η ιστορία του Pornhub, υπό το πρίσμα ανθρώπων που κάνουν συναινετική πορνογραφία, γιατί αυτό είναι ένα στοιχείο που έλειπε από τη συζήτηση.

“H σεξουαλική εργασία είναι δουλειά και από τους ανθρώπους που δημιουργούν πορνογραφικό περιεχόμενο, πολλοί το κάνουν συναινετικά και ηθικά. Το υλικό τους ανήκει, έχουν τις δικές τους ιδέες και συναινούν. Κάνουν δουλειές. Είναι δημιουργοί περιεχομένου, σαν τους ανθρώπους που κάνουν viral βίντεο στο Instagram.

Αυτές είναι οι δουλειές τους, με τις οποίες είναι παθιασμένοι, τις κάνουν γιατί τους αρέσει και έχουν κοινό. Το γεγονός ότι μπορούν να στηρίξουν τον εαυτό τους σε αυτή τη δουλειά θα έπρεπε να δίνει σημασία και αξιοπιστία στο έργο τους”.

Ενόσω λοιπόν, οι διοικούντες τον κολοσσό δεν έκαναν τίποτα για να προστατέψουν τα δικαιώματα όσων δημιουργούσαν περιεχόμενο επωνύμως (“ανθρώπους που εξαρτώνται από το Pornhub για να πληρώσουν το ενοίκιο, να έχουν φαγητό και να εξασφαλίσουν την εκπαίδευση των παιδιών τους”), δεν έκαναν και το παραμικρό για να προφυλάξουν θύματα συνθηκών που δεν περιλάμβαναν συναίνεση ή/και ενήλικες.

Θα δεις και πόσο έντονη είναι η παρουσία των ακροδεξιών χριστιανικών ομάδων που διατείνονται πως θέλουν να σώσουν τις γυναίκες και τα παιδιά, αλλά στην ουσία το ζητούμενο τους είναι η εξάρθρωση της βιομηχανίας του πορνό.

Αν τους ένοιαζε η σεξουαλική εμπορεία, θα έπρεπε να κυνηγήσουν και εταιρίες τεχνολογίας, όπως είναι το Facebook και το Twitter.

Αλλά προφανώς και δεν το κάνουν.

Σημειωτέον, η τελευταία φορά που απασχόλησε τα μέσα ο Antoon, ήταν όταν τον Απρίλιο του 2021, όταν τυλίχθηκε στις φλόγες η -αξίας 16.000.000 δολαρίων- έπαυλη του στο Μόντρεαλ. Μέσω του Vanity Fair υποστήριξε πως επρόκειτο για εμπρησμό και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να κρύβεται από πίσω ‘ακραία θρησκευτική ομάδα που με όσα υποστηρίζει, υποκίνησε και ενθάρρυνε κάποιον να βάλει φωτιά’.

Για όλα αυτά, εκπρόσωπος της MindGeek είπε στην Post ότι η εταιρία έχει μηδενική ανοχή για παράνομο υλικό ή κακούς ηθοποιούς που προσπαθούν να το ανεβάσουν στο διαδίκτυο.

“Η πολιτική μας είναι να αφαιρούμε αμέσως κάθε περιεχόμενο που διαπιστώνεται ότι παραβιάζει τους Όρους Παροχής Υπηρεσιών μας και να ελέγχουμε οποιοδήποτε υλικό αναφέρεται από χρήστες, χωρίς ερωτήσεις.

Κανένας χρήστης δεν μπορεί να ανεβάσει περιεχόμενο στις πλατφόρμες μας, χωρίς να ανεβάσει ένα αναγνωριστικό που έχει εκδοθεί από την κυβέρνηση που περνά από επαλήθευση τρίτου μέρους. Κάθε χρήστης έχει και τη δυνατότητα να απενεργοποιήσει ένα κομμάτι περιεχομένου στις πλατφόρμες μας”.

Τα δεδομένα εξακολουθούν να μην επιβεβαιώνουν (απόλυτα) τους ισχυρισμούς.