Megadeth: 10 τραγούδια που περιμένουμε να απογειώσουν το Release

Ο φιλόσοφος Φράνσις Μπέικον είπε κάποτε: “Όταν ο άνθρωπος παίρνει εκδίκηση, είναι ίσος με τον εχθρό του – όταν όμως την παρακάμπτει, είναι ανώτερος“. Από την άλλη, αν ο Dave Mustaine είχε δώσει τόπο στην οργή όταν οι Metallica τον απέλυσαν το 1983, ο κόσμος θα είχε στερηθεί μερικούς από τους πιο εκρηκτικούς metal ύμνους όλων των εποχών.

Αφού τον άφησαν στον τερματικό σταθμό λεωφορείων Port Authority της Νέας Υόρκης και πήρε μια άθλια διαδρομή πίσω στην πατρίδα του στη Δυτική Ακτή, ο Mustaine καιγόταν για να πάρει την εκδίκηση του…απολυμένου, και την πήρε με τους Megadeth. Και ήταν τόσο ταλαντούχος, ώστε μια μπάντα με αρχικό παιδιάστικο στόχο να “καταστρέψει τους Metallica” άγγιξε την κορυφή.

Περίπου σαράντα χρόνια μετά, το εκρηκτικό κουαρτέτο των Megadeth έχει πουλήσει πάνω από 38 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως, έχει γεννήσει τον Vic Rattlehead [“See no evil, listen no evil, speak no evil” ] μια από τις πιο cool μασκότ του metal, και έχει παραδώσει συνεχόμενα άλμπουμ που φτάνουν στην κορυφή.

Το 1986 το “Peace Sells… but Who’s Buying?”, το 1988 το “So Far, So Good… So What!”, το 1990 το “Rust in Peace”, το 1992 το “Countdown to Extinction” (το οποίο πιστοποιήθηκε διπλά πλατινένιο) και το 1994 το “Youthanasia”.

Ο περσινός, 16ος δίσκος τους, “The Sick, The Dying… And The Dead!” είναι η φυσική συνέχεια, του βραβευμένου με Grammy, “Dystopia ” (2016) και μια ξεκάθαρη αναφορά στη νικητήρια μάχη του ηγέτη της μπάντας με τον καρκίνο του λάρυγγα. «Πλέον νιώθω περισσότερη ενέργεια από ποτέ» δηλώνει ο Dave και το αποδεικνύει, μαζί με ολόκληρη τη μπάντα, επί σκηνής αφήνοντας τους πάντες άναυδους.

Η ανακοίνωση της επιστροφής των Megadeth στην Αθήνα (Παρασκευή 14 Ιουνίου, Πλατεία Νερού), μετά από πολλά χρόνια στο πλαίσιο του Release Athens 2024,  έφερε παροξυσμό στους φανατικούς οπαδούς τους στην Ελλάδα. 

Τι θα ακούσουμε στο φετινό Release;

10 metal ύμνοι των Megadeth

Αναμένοντας την τρέλα των Megadeth στην Πλατεία Νερού ιδού τα 10 τραγούδια που αδημονούμε να παίξουν, από τον τεράστιο κατάλογο κλασικών heavy-metal τραγουδιών μέσα στα χρόνια.

“Peace Sells”
Από το “Peace Sells … But Who’s Buying?” (1986)

Αν και διατηρεί ηχητικά το “thrashing” του μέχρι το τέλος, το “Peace Sells” είναι ουσιαστικά το αρχετυπικό τραγούδι των Megadeth της δεκαετίας του 1980, με τις απατηλά πολύπλοκες ενορχηστρώσεις του και το κυνικό κοινωνικοπολιτικό σχόλιο (η ειρήνη “πουλάει”).

Το εν λόγω άσμα έπεισε αμέτρητους οπαδούς του thrash-metal να δώσουν μια ευκαιρία στον άλλοτε κιθαρίστα των Metallica, αφού προφανώς είχε κάτι περισσότερο να προσφέρει πέρα από το να συμετέχει στη σύνθεση των: Phantom Lord, Jump in the Fire, Ride the Lightning και The Four Horsemen.

Η παλλόμενη μπασογραμμή του Ellefson είναι ένα κλασικό metal σήμα κατατεθέν, και το τραγούδι παραμένει ένα εύστοχο σχόλιο της επικριτικής στάσης της κοινωνίας απέναντι σε όσους θεωρούνται αντικομφορμιστές.

“Holy Wars … The Punishment Due”
Από το “Rust in Peace” (1990)

Στο “Holy Wars … The Punishment Due” ο Dave Mustaine παντρεύει με τη βία αυτά που, στην ουσία, είναι δύο εντελώς ξεχωριστά τραγούδια, καθένα από τα οποία μπορεί να θεωρηθεί ένα από τα κορυφαία κομμάτια της καριέρας των Megadeth.

Το πρώτο μέρος καλεί τους πράκτορες της θρησκευτικής πολεμοκαπηλίας πάνω σε μια καλπάζουσα thrash βάση, με αποκορύφωμα ένα αραβικής έμπνευσης lead run του κιθαρίστα Marty Friedman. Το δεύτερο “σερβίρει” σκόπιμα, απόκοσμα riffs, με αποκορύφωμα μια ενοχλητική ιστορία προσωπικής εκδίκησης κατά του οργανωμένου εγκλήματος, σαν το Death Wish.

Μαζί ως ένα, το “Holy Wars … The Punishment Due” στέκουν σαν δίδυμες στήλες που διακηρύσσουν το παγκόσμιο κατακτητικό ταλέντο του Mustaine στην υπηρεσία των Megadeth. Ο ντράμερ Menza (ο οποίος πέθανε το 2016) δεν εγκαταλείπει ποτέ τον ιλιγγιώδη ρυθμό του.

“Wake Up Dead”
Από το “Peace Sells … But Who’s Buying?” (1986)

Αν και μπήκαμε στον πειρασμό να βάλουμε το αγαπημένο “The Conjuring” σε αυτή τη θέση, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το “Wake Up Dead” είναι κορυφαιο. Το πρώτο single της μπάντας φιγουράρει πάντα στη λίστα με τα 10 καλύτερα τραγούδια των Megadeth.

Εδώ, ο Dave Mustaine πλέκει μια εκπληκτικά ειλικρινή ιστορία συζυγικής απιστίας πάνω σε μια αδιάκοπα εξελισσόμενη ακολουθία από υψηλής ενέργειας riffs και lead runs που μοιάζουν με ένα είδος σκυταλοδρομίας με έξι χορδές. Και έτσι αφήνει τους επίδοξους κιθαρίστες να ξεφυσάνε και να φουσκώνουν για να ακολουθήσουν, σε ένα ρυθμό που είναι ο ορισμός του “speed metal”.

“Hangar 18”
Από το “Rust in Peace” (1990)

Πριν “εφευρεθεί” το διαδίκτυο και βρουν οι θεωρίες συνωμοσίας τρόπο να “ανθίσουν” το “Rust in Peace” προειδοποίησε για το “Hangar 18”, την αποθήκη όπου η κυβέρνηση των ΗΠΑ φέρεται να αποθήκευσε τα συντρίμμια της συντριβής των UFO στο Roswell του 1947.

Μετά τον δεύτερο στίχο, το συναρπαστικό κομμάτι φορτίζει σε ακόμα υψηλότερη ταχύτητα όταν οι κιθαρίστες Friedman και Mustaine ανταλλάσσουν φλεγόμενα σόλο. Το “Hangar 18” πρέπει να είναι μια από τις πιο πιασάρικες και απλές συνθέσεις που υπάρχουν στη δισκογραφία των Megadeth, και παρόλα αυτά εξακολουθεί να βάζει τρικλοποδιές ακόμα και στους πιο καταξιωμένους κιθαρίστες.

Το τραγούδι έχει γίνει ένα αξιόπιστο κομμάτι του ρεπερτορίου της μπάντας στις περιοδείες της και έχει αναδειχθεί σε ένα από τα πιο επιτυχημένα downloads των Megadeth με την πάροδο των χρόνων.

“In My Darkest Hour”
Από το So Far, So Good … So What!’ (1988)

Tο “So Far, So Good, So What!” του 1988 σηματοδότησε όχι μόνο ένα προσωπικό χαμηλό σημείο για τον εθισμένο στις ουσίες Dave Mustaine, αλλά και μια δύσκολη περίοδο για τους Megadeth, καθώς το συγκρότημα πάλευε να αντικαταστήσει τα αποχωρήσαντα μέλη Chris Poland και Gar Samuelson με το βραχύβιο δίδυμο Jeff Young και Chuck Behler.

Ο Mustaine συνέθεσε το “In My Darkest Hour” μετά το θάνατο του πρώην συναδέλφου των Metallica, Cliff Burton, το 1986. Μέσα από τα ψυχικά συντρίμμια το “In My Darkest Hour” λάμπει σαν φάρος, φωτίζοντας το ταλέντο του Mustaine που ωριμάζει μέσα από τους πιο συναισθηματικούς του στίχους. Όσο μετρημένη κι αν είναι η έκφραση του πόνου του στο “In My Darkest Hour”, το “Hook in Mouth” του ίδιου άλμπουμ είναι εξίσου αγέραστο.

“Symphony of Destruction”
Από το “Countdown to Extinction” (1992)

Μια σπάνια περίοδος σταθερότητας στο lineup των Megadeth και η νεοαποκτηθείσα (αν και πάντα υποτονική) νηφαλιότητα του Dave Mustaine βοήθησαν να γίνει το πέμπτο άλμπουμ του συγκροτήματος, το “Countdown to Extinction”, ένα από τα πιο χαρακτηριστικά άλμπουμ τους.

Ανάμεσα στα πολλά highlights, κανένα δεν είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο – εμπορικά και φιλοσοφικά – από το αποκαλυπτικό πρώτο single του LP, το “Symphony of Destruction”, ένα vintage, μεσαίας ταχύτητας riff chugger του Mustaine που επιτρέπει στο καυστικό μήνυμά του να λάμψει.

“A Tout Le Monde”
Από το “Youthanasia” (1994)

Στο φοβερό “A Tout Le Monde“, ο Mustaine κάνει ποιητική επίδειξη των δίγλωσσων ταλέντων του. Τολμούμε να πούμε ότι ένα πιο αξιοπρεπές σημείωμα αυτοκτονίας δεν έχει διατυπωθεί ποτέ στην τέχνη της heavy-metal power balladry. Συμπεριλαμβάνοντας το “Fade to Black” των Metallica. Το μουσικό βίντεο για το “A Tout le Monde” απαγορεύτηκε από το MTV, το οποίο ισχυρίστηκε ότι ήταν υπέρ της αυτοκτονίας. Ωστόσο, σε μια συνέντευξη που δόθηκε γύρω στο 1994, ο frontman των Megadeth Dave Mustaine δήλωσε:

“Δεν είναι τραγούδι αυτοκτονίας. Όταν οι άνθρωποι έχουν ένα αγαπημένο πρόσωπο που πεθαίνει και τελειώνουν σε μια άσχημη νότα, ξέρεις, εύχονται να μπορούσαν να τους πουν κάτι. Έτσι, αυτό είναι μια ευκαιρία για τον αποθανόντα να πει κάτι πριν φύγει. Και ήταν η εντύπωσή μου για το τι θα ήθελα να πω στους ανθρώπους, αν είχα, ας πούμε, 3 δευτερόλεπτα να το κάνω στη ζωή μου πριν πεθάνω, θα έλεγα σε όλο τον κόσμο, σε όλους τους φίλους μου, σας αγαπώ όλους και τώρα πρέπει να φύγω.”

“Sweating Bullets”
Από το “Countdown to Extinction” (1992)

Το spoken-word παραλήρημα του “Countdown to Extinction” είναι ένα ζοφερό αλλά και κωμικό ταξίδι στην ψυχή ενός τρελού. Ο Mustaine γρυλίζει τόσο πολύ, που είναι σαν να κοροϊδεύει την ίδια του την περιφρονητική περσόνα ως frontman.

Οι στίχοι, γραμμένοι από τον Dave, είναι μέσα από την οπτική κάποιου που πάσχει από σχιζοφρένεια. Ο Mustaine έγραψε τους στίχους για να εκφράσει την ιδέα ότι ο καθένας υποφέρει από την ψυχική ασθένεια με τον δικό του τρόπο, αναφέροντας: “Το έγραψα αυτό για τον εαυτό μου.Μου επισημάνθηκε ότι είμαι κατά κάποιο τρόπο σχιζοφρενής και ότι ζω μέσα στο κεφάλι μου. Το οποίο είναι κάτι που δεν ενστερνίζομαι, αλλά παρόλα αυτά μου άρεσε η θεωρία. Νομίζω ότι όλοι μας ιδρώνουμε συνεχώς. Η κοινωνία είναι ένα ανέκδοτο αυτή τη στιγμή και οι άνθρωποι γίνονται όλο και πιο εχθρικοί. …νομίζω ότι πολλοί από εμάς είμαστε σχιζοφρενείς, επειδή ζούμε μέσα στο κεφάλι μας. Υπάρχει κάποιος με τον οποίο όλοι μας συζητάμε- λέγεται συνείδηση.”

“Washington Is Next!”
Από το “United Abominations” (2007)

Δεν είναι στο setlist τους συνήθως, αλλά μας αρέσει! Από όλους τους θριάμβους των “τελευταίων ημερών” της ανθρωπότητας που βρίσκονται στον συνεχώς διευρυνόμενο κατάλογο των Megadeth, αναμφισβήτητα κανένα τραγούδι δεν ικανοποιεί τις υψηλές προσδοκίες των οπαδών, παλαιών και νέων, με τόση επιτυχία όσο το ‘Washington Is Next!’ .

Ακόμα και η αξιαγάπητη μασκότ της μπάντας, ο Vic Rattlehead, φάνηκε να το εγκρίνει! Αυτό το τραγούδι αναφέρεται στη Νέα Τάξη Πραγμάτων και πώς θα επηρεάσει την αμερικανική κοινωνία. Ο ‘Evil King’ και το ‘Ancient Mystery’ που ακούμε στο ρεφρέν αναφέρονται στη θρησκεία των μυστικών εταιρειών, τη Μυστική Βαβυλώνα, όπως αναφέρεται στο βιβλίο του William Cooper “Behold a Pale Horse”.

Angry Again
Από το “Hidden Treasures” (1995)

Φιγουράρει στο hard-rock σάουντρακ  της ταινίας “Last Action Hero” του 1993 και είναι το Νο. 5 μεταξύ των 10 τραγουδιών με τις καλύτερες πωλήσεις των Megadeth, σύμφωνα με τη Nielsen Music.  Το “Angry Again” είναι ένα heavy metal τραγούδι των Megadeth του 1993, γραμμένο από τον frontman Mustaine. Το τραγούδι γράφτηκε αποκλειστικά για να συμπεριληφθεί στη σατιρική ταινία δράσης Last Action Hero, σε σκηνοθεσία του John McTiernan και με πρωταγωνιστή τον Arnold Schwarzenegger.

*****Bonus tip – Σε setlists εμφάνισης των Megadeth στο εξωτερικό στο φινάλε είδαμε ότι παίζουν το “My Way”
(τραγούδι του Claude François βλέπε Σινάτρα και Έλβις) στην Sid Vicious εκδοχή του!

Την ίδια βραδιά ροκάρουμε με Blind Guardian και Grand Magus
Πληροφορίες για εισιτήρια και ειδικές προσφορές

Την ίδια μέρα θα απολαύσουμε τους Blind Guardian, που δημιουργήθηκαν το 1984, στο Krefeld της Γερμανίας, από τον Hansi Kürsch και τον André Olbrich και έκτοτε εξελίχθηκαν σε ένα από τα πιο πρωτοποριακά και καθοριστικά συγκροτήματα του ευρωπαϊκού metal.

Οι Grand Magus δημιουργήθηκαν στη Στοκχόλμη το 1996 από τον Janne “JB” Christoffersson και τον Mats “Fox” Skinner και έχουν ήδη κατορθώσει να αφήσουν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία του heavy metal, με μια σειρά κλασικών τραγουδιών.