Είδαμε τη “Δημοκρατία του Μπακλαβά”- Η ελληνοτουρκική συνταγή της πιο ουσιαστικής κωμωδίας της χρονιάς

“Η Δημοκρατία του Μπακλαβά”: Ο τίτλος της παράστασης “ακούγεται” λίγο αλλόκοτος. Βασικά όλη η ιδέα του θεατρικού αυτού στησίματος αγγίζει τα όρια του σουρεαλισμού, ή μάλλον είναι απολύτως και πολιτικά σουρεαλιστική.

Η Σοφία (Ελληνίδα) και ο Φατίχ (Τούρκος), δύο νέοι άνθρωποι που γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν ως φοιτητές στην Αγγλία, αποφασίζουν να κάνουν τη διαφορά και πηγαίνουν να ζήσουν στην ιστορική πόλη του Μεσολογγίου, όπου και ανοίγουν ένα μπακλαβατζίδικο. Αρχικά το εγχείρημά τους αυτό αγκαλιάστηκε από όλους τους συντοπίτες τους. Έγιναν οι σταρ της περιοχής, έδιναν συνεντεύξεις ακόμη και σε τοπικά τηλεοπτικά κανάλια. Όταν η “χρυσόσκονη” έκατσε, οι δύο νέοι ήλθαν αντιμέτωποι με όλα τα στερεότυπα που αφορούν τις σχέσεις των δύο χωρών. Όταν ωστόσο αυτή η παράλογη εχθρότητα αγγίζει το “μεζεδάκι” τους, τον μικρό γιο τους, τότε το ζευγάρι παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Ιδρύει τη “Δημοκρατία του Μπακλαβά” ένα ψηφιακό μικρο έθνος μέσα στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, στο οποίο χρίστηκαν πρόεδρος και αντιπρόεδρος. Η Δημοκρατία αυτή είχε τη δική της κυβέρνηση, δικό της νόμισμα και δημόσιες υπηρεσίες. Ποτέ δεν αναγνωρίστηκε επίσημα ως κυρίαρχο κράτος από καμία χώρα του κόσμου, αντίθετα θεωρήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση ως “τέχνασμα για να συγκεντρώσει χρήματα από τουρίστες, αποφεύγοντας την εθνική φορολογία. Στις 26 Ιουλίου της επόμενης χρονιάς της ίδρυσής της καταλήφθηκε από τις ελληνικές αστυνομικές δυνάμεις και καταστράφηκε.
Όπως άλλωστε καταστρέφονται και τα περισσότερα μεγάλα ρομαντικά εγχειρήματα.

Ο Ανέστης Αζάς έχοντας δώσει εξαιρετικά διαπιστευτήρια στο είδος του θεατρικού ντοκιμαντέρ με τις προηγούμενες δουλειές του (κυρίως σε συνεργασία με τον Πρόδρομο Τσινικόρη), τώρα γράφει (μαζί με τους Γεράσιμο Μπέκα και Μιχάλη Πητίδη) και σκηνοθετεί ένα σύγχρονο πολιτικό ψευδοντοκιμαντέρ με εμφανείς αριστοφανικές καταβολές που αποτελεί πηγή εθνικού αυτοσαρκασμού και δεν αφήνει τίποτα “όρθιο” και ασχολίαστο. Μιλά με καυστικό χιούμορ για όλα τα στερεότυπα που μας πνίγουν, αλλά και για τα “αειθαλή” ζητήματα εθνικής ταυτότητας που μας ταλανίζουν, κάνοντας με τρόπο ευφυή έναν αντικατοπτρισμό του κόσμου γύρω μας.

Στη διάθεσή του έχει τέσσερα υπερόπλα. Τους ηθοποιούς (Cem Yigit Üzümoglu, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Γιώργος Κατσής, Gary Salomon)της παράστασης που σαν μία γροθιά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό πάνω στη σκηνή του ιστορικού Αμφι-θεάτρου στην Πλάκα. Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε πως και οι τέσσερις αποτελούν φορείς θετικής ενέργειας στο κοινό. Εκμαιεύουν αυθόρμητα το γέλιο μας, άλλοτε γέλιο καθαρό και άλλοτε γλυκόπικρο. Ο σταρ της Τουρκίας και πρωταγωνιστής της σειράς του Νetflix “Οθωμανική Αυτοκρατορία” Cem Yigit Üzümoglu μαγνητίζει με την ερμηνευτική του δυναμική σαν Φατίχ. Το ίδιο και η Κατερίνα Μαυρογεώργη που συγκινεί και την ίδια στιγμή αναδύει γλυκύτητα στον ρόλο της Σοφίας, Απολαυστικός ο Γιώργος Κατσής στον εκρηκτικό ρόλο του δημοσιογράφου – παρουσιαστή, καθώς κατάφερε να ελέγξει τα έντονα εκφραστικά του μέσα και πυροδοτούσε διαρκώς την παράσταση με τις λεκτικές του πάσες. Ο Gary Salomon με το ιδιαίτερο ύφος του και τις τρομερές του μουσικές έδεσε απόλυτο με το σύνολο. Εξαιρετική η κινησιολογική επιμέλεια της Ζωής Χατζηαντωνίου.

Συμπέρασμα: Μία από τις πιο φρέσκες, ενδιαφέρουσες και ουσιαστικές παραστάσεις της φετινής θεατρικής σεζόν. Είναι πραγματικό ευτύχημα που μετά το Φεστιβάλ Αθηνών ανεβαίνει τώρα για 15 μόνο παραστάσεις στο Αμφι-θέατρο. Σπεύστε!

Tip- Προειδοποίηση: Επειδή και μπακλαβά να μην τρώτε, θα σας δημιουργηθεί μία έντονη επιθυμία να φάτε μετά το τέλος της παράστασης, κάντε μία γρήγορη έρευνα στα πέριξ για το πού μπορείτε να απολαύσετε το ανατολίτικο αυτό γλυκό.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις