ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟΣ Η ΑΛΛΙΩΣ ΜΙΑ ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

“Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις”, γράφει ο Καβάφης, απευθυνόμενος σε κάθε οδοιπόρο της ζωής, ο οποίος μετά από οποιοδήποτε ταξίδι γυρνάει λίγο πιο σοφός.

Και φτάνει η στιγμή που πακετάρεις πράγματα, παίρνεις σακίδιο στις πλάτες, κλείνεις εισιτήρια και αφήνεις πίσω τη ζεστασιά του σπιτιού σου για να αναζητήσεις νέες περιπέτειες. Ίσως ανήκεις στην κατηγορία εκείνων που έχουν ανάγκη να «ξελαμπικάρουν» μετά από μια δύσκολη και απαιτητική χρονιά, μπορεί να χώρισες και να θες να αλλάξεις παραστάσεις, ενδεχομένως να μην ταίριαξαν οι μέρες άδειας από τη δουλειά με εκείνες των φίλων σου ή ακόμα να μην βρήκες παρέα που έχει την οικονομική δυνατότητα να σε ακολουθήσει σε αυτό το ταξίδι στο εξωτερικό που καιρό ετοίμαζες… Για τους δικούς σου λόγους τέλος πάντων, που δεν μας αφορούν κιόλας, αποφάσισες να πάρεις τη βαλίτσα, το αεροπλάνο, το πλοίο και να βάλεις πλώρη για τον προορισμό σου δίχως παρέα. Με δυναμισμό και την επιθυμία να ανακαλύψεις το άγνωστο.

Ξεκινάς γεμάτος περιέργεια, αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση και φτάνοντας στο δωμάτιο του νησιού, ακούς την ιδιοκτήτρια να σε ρωτάει γιατί αποφάσισες να ταξιδέψεις μόνος. Με γνήσιο ενδιαφέρον, απορία και ίσως με οίκτο, αναρωτιέται τι σου συνέβη, ποιος θεός σε καταράστηκε και ήρθες δίχως κάποια άλλη παρουσία. Σε σκανάρει λες και είσαι ένα παράξενο πλάσμα που κατέβηκε από άλλον πλανήτη, ενδεχομένως με ένα βλέμμα καχυποψίας, αδυνατώντας να συλλάβει ότι όχι μόνο δεν είσαι κάποιος άξιος για τη λύπησή της, ούτε χτυπήθηκες από τη μοίρα, αλλά ότι απλά ήθελες να κάνεις διακοπές παρέα με τον εαυτό σου και μόνο. Σιγά το μεγάλο θέμα.

Πάντα στα μάτια μου φαίνονταν πιο φιλοσοφημένοι και γοητευτικοί οι άνθρωποι που τα βρίσκουν και με την πάρτυ τους και δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από την παρέα και από τους άλλους. Υπάρχει μια μοναδική ελευθερία όταν περνάς χρόνο με τον εαυτό σου, είτε πηγαίνοντας κάποιο ταξίδι, είτε βλέποντας κάποια ταινία στον κινηματογράφο, είτε απολαμβάνοντας ένα ωραίο γεύμα σε κάποια ταβέρνα, πίνοντας ποτό..

Έχει τύχει να βρίσκομαι με παρέα σε διακοπές, να γνωρίζουμε έναν τύπο που είχε έρθει στο νησί για να κάνει κάμπινγκ σόλο και να πιάνω φίλη μου να τον ρωτάει αδιάκριτα τι έκανε μόνος ( “καημένε μου”, τον είχε αποκαλέσει), ενώ ταυτόχρονα τον καθησύχαζε λέγοντάς του ότι εμείς θα είμαστε η παρέα του γι’ αυτές τις μέρες. Δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι ο άνθρωπος που απολαμβάνει την παρέα με τον εαυτό του δεν ήταν αξιολύπητος, αλλά αντιθέτως, απόλυτα ελεύθερος.

Άνθρωποι που απολαμβάνουν τα σόλο ταξίδια μιλούν στο Magazine, εξηγούν τους λόγους που τους ώθησαν στο να λάβουν τη συγκεκριμένη απόφαση, μοιράζονται τις εμπειρίες τους, αποκαλύπτουν εάν υπάρχουν στιγμές που έχουν αισθανθεί φόβο ή αμηχανία κατά τη διάρκεια των διακοπών τους, περιγράφουν την εμπειρία της νυχτερινής διασκέδασης χωρίς παρέα και εν ολίγοις, αναλύουν τα θετικά και τα αρνητικά της εμπειρίας αυτής.

Είχα κανονίσει με φίλη, αλλά ένιωσα ότι είχαμε αρκετές διαφωνίες, οπότε αποφάσισα να πάω μόνη.- Λίνα

“Την πρώτη φορά που ταξίδεψα μόνη ήμουν φοιτήτρια, με ευρύ κοινωνικό και φιλικό κύκλο. Είχα κανονίσει να πάω σε ένα νησί με μία φίλη και μία εβδομάδα πριν, όπως κανονίζαμε με ενθουσιασμό το πρόγραμμά μας, ένιωσα ότι έχουμε αρκετές διαφωνίες ως προς το χειρισμό του, ότι η φίλη μου έβαζε αρκετούς περιορισμούς που εμένα εκείνη τη στιγμή με καταπίεσαν. Σκέφτηκα γρήγορα και αποφάσισα την επόμενη μέρα να προτείνω να ακυρώσουμε το κοινό μας ταξίδι με τη δικαιολογία ότι δεν θα μας «έβγαινε» κ μπορεί να είχε άσχημες συνέπειες στη σχέση μας. Ένιωσα περίεργα όταν το είπα αλλά ήμουν σίγουρη για την απόφασή μου. Ταξίδεψα λοιπόν μόνη κ ένιωσα ανάλαφρη. Από την επόμενη κιόλας μέρα έκανα παρέες (γνώρισα μια παρέα αρχιτεκτόνων, άνθρωποι μέσης ηλικία αλλά με πολύ ενδιαφέρον και πέρασα εξαιρετικά καλά). Έκτοτε είναι πιο εύκολο να το αποφασίσω όταν δεν έχω παρέα που να μπορούμε να προγραμματίσουμε κοινές διακοπές”, διηγείται η 45 ετών Λίνα, η οποία ταξιδεύει συχνά μόνη, κυρίως τα καλοκαίρια σε νησιά.

“Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα πολυσκεφτεί την πρώτη φορά. Ήθελα να πάω Αγκίστρι για τριήμερο, οι φίλοι μου το ακύρωσαν τελευταία στιγμή και αποφάσισα να πάω όπως και να έχει. Πλέον, αν θέλω να πάω κάπου και δεν ενδιαφέρεται κάποιος φίλος, δεν πτοούμαι.. Πηγαίνω μόνος! (γέλια…) Είναι τέλειο να κάνεις ό,τι θέλεις, όποτε το θέλεις, χωρίς πίεση και γκρίνια. Όσον αφορά το ταξίδι στο εξωτερικό, μπορεί να μου τη βαρέσει ένα πρωί και απλά να συνδεθώ στο διαδίκτυο και να κλείσω ένα ταξίδι, χωρίς να το σκεφτώ ιδιαιτέρα. Έχω ήδη αγοράσει εισιτήρια για να κάνω τρία ταξίδια σόλο για τους επόμενους έξι μήνες και κάτι μου λέει ότι θα αυξηθούν, πάντα κορονοϊού επιτρέποντος…”, εξηγεί ο 25χρονος Πάνος, ο οποίος απολαμβάνει να κάνει κάμπινγκ μόνος του σε νησιά, αλλά και να ταξιδεύει στο εξωτερικό.

Με πλησίασε ένας σερβιτόρος και διστακτικά μου είπε ότι αφού είμαι μόνη δεν μπορώ να τους δεσμεύσω ένα τόσο ωραίο τραπέζι- Λίνα

Η 24χρονη Φρίντα περιγράφει το πρώτο της ταξίδι χωρίς παρέα, το οποίο ήταν επακόλουθο ενός χωρισμού της. “Το πρώτο μοναχικό μου ταξίδι το έκανα μετά από χωρισμό θέλοντας να ξεφύγω. Βρήκα φθηνά εισιτήρια για την επόμενη μέρα για Λονδίνο και πήγα χωρίς δεύτερη σκέψη. Πέρασα υπέροχα και ανανεώθηκα πλήρως. Το επόμενο και αγαπημένο μου ήταν ένα μήνα στην Ισπανία με σκοπό τον εθελοντισμό, κανόνισα μέσω ενός site που ονομάζεται “workaway” να μείνω σε μια ηλικιωμένη κυρία και να φροντίζω τα ανάπηρα ζωάκια της, μια υπέροχη εμπειρία όχι μόνο λόγω του εθελοντισμού αλλά και επειδή έμενα σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Ισπανίας που ήταν μοναδική εμπειρία”.

Το πρώτο σόλο ταξίδι της 25χρονης Ελευθερίας τη βρήκε στον Πόρο. Η ανάγκη για ηρεμία και αναζήτηση γαλήνης σε μια φάση της ζωής της με πολλές έντονες αλλαγές την έκαναν να θέλει να ταξιδέψει κάπου μόνη χωρίς να χρειάζεται να ανησυχεί για προγραμματισμούς και συνεννοήσεις με άλλους. “Σε αυτή την ηλικία που οι περισσότεροι φίλοι σου έχουν ήδη δουλειές το να κανονίζεις αυθόρμητα διακοπές μαζί τους όπως είναι λογικό είναι δύσκολο, μιας και δεν έχουν όλοι τα ίδια προγράμματα και την ίδια διαθεσιμότητα”, εξηγεί.

Κάποιο περιστατικό που σε έκανε να αισθανθείς άβολα/ που σε έφερε σε αμηχανία επειδή ήσουν μόνη/ος;

Η Λίνα μοιράζεται μία ιστορία που έλαβε χώρα σε ταβέρνα της Σίφνου και της είχε προκαλέσει μεγάλη αμηχανία, καθώς είχε λάβει διαφορετικής αντιμετώπισης από το προσωπικό του μαγαζιού, λόγω του γεγονότος ότι ήταν μόνη.

“Παρότι και διακοπές έχω κάνει μόνη αλλά και εκτός των διακοπών δεν διστάζω να κάνω δραστηριότητες μόνη και στην Αθήνα (καφέ, φαγητό σε κάποιο κενό ή μετά τη δουλειά μου, σινεμά, θέατρο, συναυλίες) μου έτυχε πριν λίγα χρόνια στη Σίφνο το εξής περιστατικό: αν και δεν είχα πάει μόνη στο νησί, η παρέα μου έφυγε εκτάκτως νωρίτερα και θα περνούσα 2 μέρες μόνη. Αποφάσισα το πρώτο βράδυ να κλείσω ένα τραπέζι για φαγητό σε ένα πολύ ωραία εστιατόριο με καταπληκτική θέα. Όταν πήγα, κάθισα σε ένα μικρό τραπέζι στο μπροστινό σημείο της βεράντας (δεν υπήρχε ένδειξη reserved), με πλησίασε ένας σερβιτόρος και διστακτικά μου είπε ότι αφού είμαι μόνη δεν μπορώ να τους δεσμεύσω ένα τόσο ωραίο τραπέζι που θα μπορούσε να δοθεί σε ένα ζευγάρι. Συνήθως όταν κάθομαι κάπου για φαγητό δεν παραγγέλνω ακριβώς για ένα άτομο γιατί μου αρέσει να δοκιμάζω γεύσεις αλλά και να «περιποιούμαι» τον μοναχικό εκείνη τη στιγμή εαυτό μου. Παρότι εκνευρίστηκα δεν πήρα την απόφαση να φύγω αλλά όντως μετακινήθηκα σε ένα άλλο τραπέζι. Μετά την παραγγελία μου, το προσωπικό του μαγαζιού βελτίωσε κάπως τη συμπεριφορά του σε σχέση με αυτή της υποδοχής μου, στο τέλος όμως έφερε το λογαριασμό χωρίς το «κέρασμα» που προσέφερε σε άλλες παρέες και εν τέλει μου έμεινε μία «πικρή» αίσθηση διαφορετικής αντιμετώπισης“, περιγράφει η Λίνα.

Ζήτησα πληροφορίες από κοπέλα και εκνευρισμένη μου απάντησε πως έχει αγόρι. -Πάνος

Από τη μεριά του ο Πάνος θυμάται ένα “αστείο” περιστατικό που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Πολωνία. “Είχα πάει σε ένα καφέ-πλοίο στον ποταμό Βιστούλα. Δεν γνώριζα ότι το μαγαζί ήταν self service, οπότε μπήκα μέσα και ανέβηκα κατευθείαν στο… κατάστρωμα. Περίμενα για κανένα 10λεπτο και δεν εμφανίστηκε κάποιος σερβιτόρος, οπότε σκέφτηκα να ρωτήσω μια κοπέλα στο δίπλα τραπέζι αν το καφέ είναι self service, για να πάω κάτω και να μην περιμένω άδικα.

-“Συγγνώμη, το μαγαζί είναι self service;”, τη ρωτάω.
-“Δεν μιλάω Αγγλικά”, μου απαντά.
-“Για μπύρα πρέπει να πάω κάτω;”, ρωτάω πάλι με μπόλικη νοηματική.. Καμία απάντηση..
Για κάποιο λόγο δεν το έβαλα κάτω. Άνοιξα το κινητό και άρχισα να γράφω στο Google Translate ελληνικά, ώστε να τα μεταφράσει στην κοπέλα στα Πολωνικά..
“Είναι self service το μαγαζί ή πρέπει να πάω κάτω για μπύρα;” της δείχνω στο translate και τότε, με άπταιστα αγγλικά, μου απαντά: “Σε παρακαλώ, φύγε τώρα από μπροστά μου! Έχω αγόρι και είναι εδώ. “.
Τουλάχιστον, μετά από αυτό έμαθα ότι το καφέ ήταν self service…”.

Ο 25χρονος Άγγελος μοιράζεται μαζί μας την εμπειρία του από το ταξίδι του στην Ιταλία. “Κατά τη διάρκεια ταξιδιού στο Μιλάνο καμιά φορά αισθανόμουν άβολα όταν πήγαινα να γνωρίσω κάποιον, να πιάσω κουβέντα με περαστικούς. Το γεγονός ότι ήμουν μόνος, ενώ και οι ίδιοι ήταν τουρίστες, τους έκανε να αισθανθούν πως είμαι περίεργος. Το έβλεπες στο βλέμμα τους. Οπότε υπήρχε μια αρνητική προκατάληψη από κάποιους ανθρώπους απλά και μόνο επειδή ταξιδεύεις μόνος. Για εκείνους αυτό σημαίνει ότι είσαι μοναχικός, άρα ότι είσαι περίεργος”.

Η 24χρονη Κατερίνα που έχει ταξιδέψει μόνη της στην Ιταλία και σε κάποια ελληνικά νησιά, μοιράζεται τη δική της εμπειρία. “Στην Ιταλία θυμάμαι ένα βράδυ που είχα βγει σε μπαρ για ποτό και ένας τύπος δεν με είχε αφήσει σε ησυχία. Αναγκάστηκα να πω ψέματα ότι το αγόρι μου με περίμενε και να πάρω τηλέφωνο με βίντεο κλήση μια φίλη μου μέχρι να φτάσω στο δωμάτιο”.

Αναγκάστηκα να πω ψέματα ότι το αγόρι μου με περίμενε.- Κατερίνα

“Όταν είχα ταξιδέψει μόνη στη Γαύδο καμιά φορά οι ήχοι της φύσης με τρόμαζαν καθώς σκεφτόμουν πως αν συμβεί το οτιδήποτε δεν είχα κάποια βάση”, εξηγεί η 25χρονη Ρενάτα που ταξιδεύει μόνη για να αισθάνεται ελεύθερη και για να παίρνει χρόνο για τον εαυτό της και να σκεφτεί τι θέλει, τι χρειάζεται..

Ας πάμε στο βραδινό ποτό, μια δραστηριότητα που πολλοί τη συνδυάζουν με παρέα…

“Επειδή μου αρέσουν τα μπαρ, η μουσική και το αλκοόλ, ναι, έχω πάει σε μπαρ μόνη, σε νησί. Θα ήθελα να είμαι πιο άνετη, να μη σκέφτομαι ότι με κοιτάζουν περίεργα οι παρέες και αναρωτιούνται πώς και «ξέμεινα» μόνη στο μπαρ, κυρίως όμως θα ήθελα ακόμα και αν συμβαίνει αυτό, να μην επηρεάζομαι από τέτοιου είδους βλέμματα των ανθρώπων που όταν δεν είναι εξοικειωμένοι με μία συμπεριφορά τείνουν να την κρίνουν”, υποστηρίζει η Λίνα.

“Πάω μόνος για ποτό, για καφέ, για φαγητό. Μου αρέσει αυτός ο χρόνος με τον εαυτό μου. Προφανώς, δεν θα πω την επόμενη μέρα “καλά χθες τι βραδιά αξέχαστη ήταν αυτή. Το κάψαμε!”, αλλά αυτός ο χρόνος που περνάς με τον εαυτό σου έχει τη μαγεία του. Δεν είναι εύκολο για όλους να μείνουν μόνοι. Κάποτε δεν το είχα καθόλου. Τώρα το απολαμβάνω πολύ και το επιδιώκω”, λέει από τη μεριά του ο Πάνος.

Οι άνθρωποι όταν δεν είναι εξοικειωμένοι με μία συμπεριφορά τείνουν να την κρίνουν.- Λίνα

“Δεν αισθάνομαι αρκετά ασφαλής να πάω για ποτό μόνη, ίσως επειδή σε κοιτάνε αρκετά βλέμματα περίεργα και πολλές φορές (μην σου πω και όλες) κάποιος θα θελήσει να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι είσαι μόνη σου”, απαντά η Κατερίνα.

Η Φρίντα χαρακτηρίζει μη νυχτερινό τύπο τον εαυτό της, επομένως δεν έχει την ανάγκη να βγει βράδυ για ποτό. Εξάλλου συνήθως βρίσκει δωμάτια που βρίσκονται έξω από το κέντρο της πόλης που επισκέπτεται, έτσι αυτό από μόνο του αποτελεί μία επιπλέον δυσκολία στο να έχει πρόσβαση σε κέντρα νυχτερινής διασκέδασης. “Σχεδόν ποτέ δεν βγαίνω βράδυ όταν μένω μόνη μου, το βρίσκω πολύ τρομακτικό και ευτυχώς για εμένα δεν είμαι και νυχτερινός τύπος ούτε απολαμβάνω ιδιαίτερα το αλκοόλ. Ένας λόγος που δεν βγαίνω για ποτό βράδυ είναι γιατί συνήθως μένω σε πιο έξω περιοχές που έχουν πιο οικονομικά Airbnb και είναι λιγότερο πολυσύχναστες. Γενικά οι μόνες φορές που θα βγω για ποτό βράδυ είναι αν έχω παρέα που θα γυρίσουμε μαζί σπίτι”.

Υπήρξε στιγμή (π.χ. στη θέα ενός τρομερού τοπίου) που αισθάνθηκες την ανάγκη να βρισκόσουν με κάποιον για να μοιραστείς την εικόνα; Σκέφτηκες ότι αν δεν έχεις κάποιον μαζί σου μειώνεται η αξία του;

“Είμαι αρκετά εξοικειωμένη στο να απολαμβάνω κάτι με τις αισθήσεις μου χωρίς να χρειάζεται να το μοιραστώ (μπορώ να χαθώ σε μία ταινία ή να βυθιστώ στους υπέροχους ήχους μίας συναυλίας). Παρόλα αυτά αν αισθανθώ την ανάγκη να το μοιραστώ μπορώ να το φωτογραφήσω ή ηχογραφήσω και να το στείλω εκεί που ξέρω ότι θα καταλάβουν ακριβώς τί νιώθω. Αντίθετα μου έχει συμβεί να απολαμβάνω μία ταινία και να έχω δακρύσει από συγκίνηση και ο φίλος με τον οποίο την παρακολουθούσα να κάνει ένα άσχετο σχόλιο ή να τον νιώθω τελείως αμέτοχο συναισθηματικά. Τότε σκέφτηκα ότι θα προτιμούσα να είμαι μόνη μου”, απαντάει η Λίνα.

Στο ίδιο μήκος κύματος απάντησε η Κατερίνα, λέγοντας ότι δεν υπήρξε στιγμή να σκεφτεί ότι εάν δεν έχει κάποιον μαζί της μειώνεται η αξία του ωραίου τοπίου. “Η αλήθεια είναι πως όχι. Ίσως επειδή όλα τα όμορφα τοπία που είδα μόνη μου ήθελα να τα μοιραστώ μόνο με τον εαυτό μου και κάποια από τα βράδια που έκατσα σε κάποιο ωραίο σημείο και κοιτούσα τη θέα μπορώ να πω ότι δε θα τα ξεχάσω ποτέ γιατί ένιωσα ένα μεγάλο αίσθημα ελευθερίας”.

Μου έχει τύχει να απολαμβάνω μια ταινία και ο φίλος με τον οποίον ήμουν εκεί να είναι τελείως αμέτοχος συναισθηματικά. Τότε σκέφτηκα ότι θα προτιμούσα να ήμουν μόνη. -Λίνα

Η Φρίντα δηλώνει ότι περνάει υπέροχα μόνη της και προσπαθεί να “ρουφάει” κάθε εικόνα. “Περνάω καταπληκτικά μόνη μου, καλύτερα από οποιονδήποτε άλλη παρέα είχα ποτέ. Πολλοί το θεωρούν περίεργο αλλά εγώ το λατρεύω. Όταν βρίσκω κάτι εντυπωσιακό, προσπαθώ όσο περισσότερο μπορώ να “ρουφήξω” αυτή την εικόνα και να μείνει για πάντα στο μυαλό μου, τα συναισθήματα που μου προκαλούνται τότε δεν θα τα καταλάβει κάποιος γιατί θα έχει την δική του ξεχωριστή εμπειρία, άρα δεν αισθάνομαι ότι θα ήθελα να μοιραστώ κάτι. Επίσης όταν βρίσκομαι με άλλους ανθρώπους, ιδίως αν είναι σημαντικοί για εμένα, θέλω να τους αρέσουν όλα όσα κάνουμε και με επηρεάζει πολύ αν δεν είναι ευχαριστημένοι, με αποτέλεσμα να χαλιέμαι πολλές φορές βασισμένη στην ευχαρίστηση των άλλων”.

“Αρκετές φορές μέσα σε ταξίδι μου σκέφτηκα ότι θα μου άρεσε να βρισκόταν πότε ένας, πότε άλλος φίλος, ανάλογα με την περίσταση. Για παράδειγμα, όταν σε σόλο διακοπές βλέπω το ηλιοβασίλεμα ή την πανσέληνο καμιά φορά σκέφτομαι ότι θα ήταν ωραίο να είχα κάποιον να μοιραστώ τις σκέψεις που έχω, ενώ ταυτόχρονα με κάποια έννοια λυπάμαι που δεν μπορεί κάποιος άλλος να δει αυτό που ζω εκείνη τη στιγμή. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν έχω σκεφτεί ότι το να μην έχω κάποιον μειώνει την αξία της στιγμής. Ίσα-ίσα το γεγονός αυτό το κάνει πιο πολύτιμο για μένα, ενώ παράλληλα με κινητοποιεί να θέλω να θυμάμαι την κάθε λεπτομέρεια”, εξηγεί η 25χρονη Ελευθερία.

“Σίγουρα υπήρξαν τέτοιες στιγμές που θα είχα ευχηθεί να ήμουν με κάποιον να απολαύσω το τοπίο, απλά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν θες να ήσουν με τον οποιονδήποτε. Επομένως πιστεύω ότι εάν είχα να το μοιραστώ με κάποιον που πραγματικά θα ήθελα, δεν θα χα πάει διακοπές μόνος μου εξαρχής”, διηγείται ο 25χρονος Άγγελος Γ., ο οποίος ταξιδεύει μόνος για να ηρεμήσει και να ξεφύγει.

Όταν βλέπεις κάποιον που κάνει μόνος διακοπές, σαν εσένα, σου δημιουργείται η άνεση να πας να του μιλήσεις; Γενικά επιδιώκεις να γνωρίζεις κόσμο;

Η Λίνα δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερη δυσκολία στο συγκεκριμένο θέμα. “Γενικά πιάνω την κουβέντα πολύ εύκολα με κόσμο, ίσως πιο εύκολα όταν είμαι με παρέα για να μην θεωρηθεί ότι επιδιώκω να «κολλήσω» σε μία συντροφιά λόγω μοναξιάς. Προσπαθώ να παρατηρώ τους ανθρώπους και όταν αισθανθώ ότι υπάρχει διάθεση συναναστροφής να είμαι πιο ανοιχτή. Σε κάποιο ταξίδι διακοπών γνώρισα μία κοπέλα που ταξίδευε μόνη, όταν πήγα να κάνω μία μονοήμερη εκδρομή με καΐκι σε μακρινές παραλίες του νησιού. Εκείνη πολύ γρήγορα πρότεινε να φάμε μαζί και να κανονίσουμε και να πάμε για ποτό. Ένιωσα ότι σε εκείνη τη φάση έχω μεγαλύτερη ανάγκη διαχείρισης προσωπικού χρόνου και δεν ανταποκρίθηκα θετικά”.

Θα το ξανάκανες;

Ο Πάνος απαντά όλος ενθουσιασμό: “Φυσικά και θα το ξανάκανα! Σου διδάσκει πολλά ο χρόνος με τον εαυτό σου. Σε κάνει να τον αγαπάς λίγο περισσότερο. Σε φέρνει αντιμέτωπο με ανασφάλειες, κόμπλεξ και για να τα ξεπεράσεις, ίσως πρέπει να τα βιώσεις και να αναμετρηθείς με αυτά. Περιμένω πώς και πώς να εξερευνήσω νέα μέρη μόνος και να νιώσω ξανά αυτό το συναίσθημα ελευθερίας!”.

“Σαν εμπειρία, παρά τις δυσκολίες κυρίως ως προς την έξοδο για φαγητό ή ποτό, θα την αξιολογούσα ως θετική. Και θα την επαναλάμβανα. Για να μην παρεξηγηθώ όμως, δεν θα έλεγα ότι είμαι φύσει αντικοινωνικός ή μοναχικός άνθρωπος αλλά ότι έχω μία δυσκολία να διαπραγματεύομαι τις επιθυμίες μου στις διακοπές και έχω την τάση να τις καταπιέζω. Μου αρέσει να ανακαλύπτω νέα μέρη, να διαβάζω με τις ώρες τα βιβλία που δεν είχα χρόνο να διαβάζω το χειμώνα, να μην έχω πρόγραμμα συγκεκριμένο, να ηρεμώ στην παραλία το απόγευμα και να καθαρίζω το μυαλό μου, μου αρέσει όμως να λειτουργώ συντροφικά, να μοιράζομαι εμπειρίες και συναναστροφές, να γελάω με τα τυχόν απρόοπτα, να βρίσκω αφορμή εξομολογήσεων κατά την ώρα του φαγητού, να δημιουργώ κοινές αναμνήσεις με αγαπημένους ανθρώπους. Όλα εξαρτώνται από το timing, έχουν υπέρ και κατά, η δυνατότητα των μοναχικών διακοπών απλώς μου δίνει μία εναλλακτική επιλογή που πολλοί άνθρωποι αποφεύγουν ή δε νιώθουν ότι έχουν”, κλείνει η Λίνα.